دکتر امیر ملک‌زاده روز یکشنبه در گفتگو با خبرنگار ایرنا افزود: وزارت نفت از ابتدای سال ۱۳۹۵ تاکنون طرحهای مختلف با موضوعات متفاوت را در حوزه نفتی به دانشگاهها و مراکز آموزش عالی در سطح کشور معرفی کرده است که بیشترین و بزرگترین آنها با دانشگاه فردوسی مشهد به امضای تفاهمنامه و عقد قرارداد منتهی شده است.
وی "تفسیر کمّی لرزه‌ای در جنوب دشت آبادان ذیل کلان‌پروژه تصویرسازی زیرسطحی مخازن نفتی" را یکی از این پروژه‌های بزرگ اعلام و بیان کرد: همچنین دیگر طرح پژوهشی دانشگاه فردوسی در مورد "کاتالیست آر.اف.سی.سی" است که در تدوین منابع پتروشیمی از آن استفاده می‌شود.
عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد ادامه داد: این دانشگاه همچنین در تولید اولفین با مجریگری دانشگاه تربیت مدرس، در حال همکاری است.
وی همچنین به آخرین مورد از فعالیتهای علمی پژوهشی دانشگاه فردوسی در حوزه نفت و گاز اشاره و بیان کرد: "طرح توسعه فناوری میدان نفتی بِینَک" اواخر سال ۱۳۹۸ به این دانشگاه سپرده شد که به زودی مراحل عقد قرارداد آن نیز اجرایی می‌شود.
دکتر ملک‌زاده گفت: در همین چارچوب منابع انسانی شناخته شده، مجرب و باسابقه ایران از داخل و خارج کشور شناسایی و برای اجرای پژوهش دانشگاهی "طرح توسعه فناوری میدان نفتی بِینَک" دعوت به همکاری شدند. وی افزود: همچنین در زمینه توسعه منابع انسانی نیز از گنجایش فیزیکی و مجازی استادان بنام داخلی و خارجی برای این پزوهش دانشگاهی استفاده خواهد شد.
مدیر توسعه و انتقال فناوری دانشگاه فردوسی مشهد ادامه داد: اجرای "طرح توسعه فناوری میدان نفتی بِینَک" توسط دانشگاه فردوسی مشهد دستاوردهای بزرگی نیز برای خراسان رضوی دارد.
وی گفت: همه دانشگاههای فعال در خراسان رضوی می‌توانند با توجه به ظرفیت خود در اجرای این پروژه مشارکت نمایند تا جامعه دانشگاهی خراسان رضوی پایه‌گذار همکاری "شبکه نوآوری صنعت نفت" باشد.
دکتر ملک‌زاده افزود: شمار زیادی پروژه دیگر در چارچوب پروژه ۱۰ ساله "طرح توسعه فناوری میدان نفتی بِینَک" قابل طرح است که ارزش افزوده بسیاری از جنس تولید دانش، خدمات مهندسی، تولید فناوری و بومی‌سازی آنها را در کنار تولید اشتغال با ظرفیتهای استانی خواهد داشت.
انتقال دانش از آزمایشگاه به میدان عمل
رییس پژوهشکده نفت و گاز دانشگاه فردوسی مشهد نیز به خبرنگار ایرنا گفت: ظرف چند سال اخیر نخستین سری از پروژه‌های تحقیق بر روی ۹ میدان نفتی کشور به دانشگاههای داخلی معرفی شده است.
بابک امین شهیدی افزود: ۱۲ میدان نفتی دیگر نیز به این مجموعه از پژوهشهای دانشگاهی افزوده شده و بر همین اساس دانشگاه فردوسی مشهد به عنوان "مشاور فناورانه میدان نفتی بِینَک" انتخاب شد.
وی ادامه داد: این میدان نفتی واقع بین بنادر گناوه و دیلم در حاشیه خلیج فارس سال ۱۳۲۸ کشف و سال ۱۳۴۶ بهره‌برداری آن آغاز شد.
عضو هیات علمی گروه مهندسی شیمی دانشگاه فردوسی ابعاد این میدان نفتی را ۱۰ در ۱۲ کیلومتر ذکر و بیان کرد: وجود حدود دو میلیارد و ۹۰۰ میلیون بشکه ذخیره در این میدان تخمین زده شده است. حجم نفت اولیه و درجای این میدان نفتی هم به میزان ۷۰۰ میلیون بشکه قابلیت استخراج دارد.
وی گفت: بقیه نفت موجود در این میدان هنوز زیرزمین باقی مانده لذا دانشگاه فردوسی مشهد به عنوان مشاور فناورانه برای افزایش ضریب بازیافت همین نفت باقییمانده انتخاب شده تا امکان استخراج نفت بیشتری برای آن طراحی شود.
شهیدی افزود: اگر بتوان حتی یک درصد این ظرفیت را بازیافت نمود، در حدود ۲۹ میلیون بشکه به نفت استخراجی از این میدان افزوده خواهد شد که رقم بسیار زیادی را برای کشور به ارمغان خواهد آورد.
وی ادامه داد: فزود: طبق آمار حدود ۷۰ درصد از ۲۴ درصد ذخیره اولیه این میدان استخراج شده و به زودی کار بر روی ارائه پروژه به منظور افزایش ضریب بازیافت آغاز می‌شود.
رییس پژوهشکده نفت و گاز دانشگاه فردوسی گفت: برای انجام این پروژه، طرحی هفت تا ۱۰ ساله در پنج مرحله برنامه‌ریزی شد. امسال مراحل زیر ساخت، جمع‌آوری اطلاعات و عقد تفاهمنامه آن به سرانجام رسیده و در سایر مراحل نیز "شناخت چالش‌های میدان، غربالگری اولیه و پیشرفت و اجرای مدلهای سریع" برای بررسی عملکرد مخزن تعریف می‌شود.
وی افزود: ۹۰ درصد کارهای پژوهشگاهی در ارتباط با برداشت نفت، آزمایشگاهی بوده و هیچکدام در میدانهای نفتی مورد آزمایش قرار نگرفته‌اند.
عضو هیات علمی گروه مهندسی شیمی دانشگاه فردوسی ادامه داد: ولی ویژگی مشاوره فناورانه میدان نفتی بِینَک آن است که پروژه‌های تحقیقی نفت این دانشگاه را از محیط آزمایشگاهی خارج می‌کند.
وی گفت: با اجرای "طرح فناورانه میدان نفتی بِینَک" دستاوردهای مهمی از جمله تولید و انتقال دانش و تجربه در کنار کاربردیتر شدن اطلاعات صنعت نفت در اختیار دانشگاه فردوسی مشهد قرار می‌گیرد.
دانشگاه ۷۰ ساله فردوسی مشهد که سال ۱۳۲۸ تأسیس شد، سومین دانشگاه باسابقه ایران پس از دانشگاههای تهران و تبریز، هم‌اینک در قالب دانشکده‌های "ادبیات و علوم انسانی، الهیات و معارف اسلامی، علوم، مهندسی، کشاورزی، علوم ریاضی، علوم اداری و اقتصادی، دامپزشکی، علوم تربیتی و روانشناسی، منابع طبیعی، علوم ورزشی، معماری و شهرسازی، حقوق و علوم سیاسی" ۲۵ هزار دانشجو دارد که دو هزار و ۵۰۰ نفر آنها در مقطع دکترا، شش هزار نفرشان در مقطع کارشناسی‌ارشد و بقیه در مقطع کارشناسی مشغول تحصیل هستند.
۸۲۰ نفر عضو هیات علمی نیز در دانشگاه فردوسی فعالیت دارند که ۶۵۰ نفرشان دارای مدرک پی.اچ.دی یا رتبه استادی و پروفسوری هستند. این دانشگاه به عنوان بزرگترین مرکز آموزش عالی در شرق کشور هفت پژوهشکده تخصصی نیز دارد.
نظر شما