فرانک پرتوآذر روز سه شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: آخرین مدال در رشته دوچرخه‌سواری را در مسابقات قهرمانی آسیا تایلند در بهمن ماه بدست آوردم. با توجه به شیوع کرونا و لغو بسیاری از رویدادها برنامه و هدف‌گذاری تمریناتم را با نظر مربی شخصی تغییر و ادامه داده‌ام.
وی ادامه داد: براساس این برنامه تمریناتم را آغاز کردم تا بتوانم در بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ هانگژو مدال طلا را کسب کنم. با تعطیلی اردوها و مسابقات فدراسیون تاکنون هیچ تعامل و تماسی با بنده نداشته است. شاید در سطح استانی لزومی به پیگیری فدراسیون از حال ورزشکار نباشد اما وقتی تعداد مدال‌آور آسیایی این رشته به ده نفر نمی‌رسد، برای کسب نتیجه در رقابت‌های آسیایی و بین‌المللی انتظار برنامه‌ریزی و تعامل بهتری از مسوولان فدراسیون می‌رود.
ملی‌پوش دوچرخه‌سواری با اشاره به اینکه دغدغه ورزشکاران و قهرمانان تنها حمایت مادی نبوده است، گفت: جنبه معنوی آن بسیار مهم است تا دوچرخه‌سواران با وجود شرایط سخت و دشوار همچنان انگیزه و روحیه بالاتری را حفظ کنند. ما باید عملکرد خود را بالا ببریم تا در قهرمانی آسیا آماده باشیم. صرفا با برنامه‌ریزی یک ماه پیش از مسابقات نمی‌توانیم انتظار مدال داشته‌باشیم و نبود حتی حمایت معنوی از طرف فدراسیون ناراحت‌کننده است.
وی با بیان اینکه فدراسیون ورزشکاران را زیر سوال می‌برد، عنوان کرد: جایگاهم را در دوچرخه سواری می‌دانم اما وقتی در مجمع سالیانه که بهترین ورزشکاران رشته حضور دارند، فرد دیگری را برگزیدند، در مجمع انتخاباتی چگونه خواهد بود؟ آیا معیار انتخاب هم‌نظر بودن ورزشکار یا بر اساس شایستگی و افتخارات است؟
پرتوآذر درباره هزینه‌های دوچرخه‌سواری خاطرنشان کرد: برای حضور در مسابقات قهرمانی آسیا ٢٠٢٠ حتی یک ریال هم به من کمک نشد. به نظر می‌رسید این مسابقات را مانند بسیاری رویدادهای دیگر به صورت شخصی شرکت کرده باشم. همه لوازم را با هزینه شخصی به صورت دست دو یا نو تهیه کردم. یکی از دغدغه های من به عنوان قهرمان این رشته این است که در سطح ملی و مسابقات رسمی تا چه زمانی باید هزینه‌ها از جیب شخصی پرداخت شود و حمایت‌ها همچنان از مدال‌آوران صورت نگیرد. لوازم دوچرخه ارزان نیست اما هر جور شده آن را تهیه می‌کنم تا در مسابقات بتوانم مدال‌آور باشم و آبروی این رشته و زنان را حفظ کنم.
وی با اشاره به اینکه فدراسیون در زمان مسابقات حتی انتظار دارد لوازم شخصی دوچرخه شخصی‌ام به دیگر اعضا داده شود، گفت: این موضوع بسیار دلسرد کننده است. خودم همه هزینه‌ها را پرداخت می‌کنم و در پایان باید لوازمم را در اختیار تیم قرار دهم و اگر وسایلم خراب شود باز هم خود باید پرداخت کنم. در کل بیشتر از ۲ نفر مدال‌آور آسیایی در بخش زنان نیستیم اما باز هم ما را نمی‌بینند تا از قهرمانان حمایت کنند. چرا فدراسیون دوچرخه‌سواری چنین سیستمی دارد.
ملی‌پوش دوچرخه‌سواری عنوان کرد: به مدت ۴ سال فدراسیون به خوبی از دوچرخه‌سواران حمایت کرد اما از زمانی که یکی از حامیان مالی بخش خصوصی رفت، دیگر در فدراسیون حمایتی نمی‌بینیم. از بی‌برنامگی ضربه می‌خوریم و شرایط برای ادامه دشوارتر شده‌است. با این رویه تعداد ورزشکاران کم می‌شود و باید قید قهرمانی را بزنند.
وی یادآور شد: در این مدت خیلی از کشورها با وجود کرونا به حالت عادی بازگشتند و اردوها و تمرینات لازم را دارند اما برای ما شرایط به گونه دیگری است و به ضررمان تمام می‌شود زیرا همچنان تعطیلیم و برنامه ریزی برای رسیدن به مدال در قهرمانی آسیا نداریم. این موضوع یک عقب گرد است.
وی ادامه داد: توانستم با یک مربی‌های مطرح آلمانی مذاکره و تمریناتم را زیر نظر ایشان ادامه و ماهی ۲۵۰ یورو به او پرداخت می‌کنم.
پرتوآذر با بیان اینکه از فدراسیون در این زمینه کمکی نخواستم، گفت: وقتی درخواست کمک هزینه ۲۰ میلیونی کردم و پاسخ منفی شنیدم، دیگر از فدراسیون برای خیلی از مسایل دیگر درخواست نکردم. حتی با مسوولان فدراسیون تماس گرفتم که برنامه‌ام برای حضور و کسب نتیجه در بازی‌های آسیایی مشخص است و گفتند که ما خود برنامه لازم را ارایه می‌دهیم. با وجود شرایط دشوار همچنان امیدوارم برنامه منسجمی در راستای کسب مدال و پیشرفت از سوی فدراسیون صورت بگیرد. همواره در حال تلاشم تا در عرصه‌های بین‌المللی و آسیایی مدال‌آور باشم اما برخی از چیزها از دستم خارج است.
نظر شما