به گزارش پایگاه اینترنتی نیواطلس، تحقیقات جدید دانشگاه کالیفرنیا که با حمایت «موسسه ملی پیری» انجام شده است، نشان می دهد که بی علاقگی می تواند از علائم اولیه کاهش شناختی باشد.
مطالعهٔ طولی به دسته‌ای از مطالعات مشاهده‌ای گفته می‌شود که در آن گروه مورد، در طول زمان مورد مطالعه قرار می‌گیرد. مطالعات طولی در مقابل مطالعات مقطعی مطرح می‌شوند.
مردیت بوک نویسنده این مطالعه گفت: یکی از علائم کاهش شناختی این است که افراد نمی خواهند و علاقه ای ندارند که با خانواده یا دوستانشان دور هم جمع شوند و دیگر از کارهایی که پیش از این با انجام آنها خوشحال می‌شدند، لذت نمی برند.
این موضوع بی تفاوتی یا بی احساسی می تواند برای اعضای خانواده بسیار ناراحت کننده باشد. با این حال لازم است که تحقیقات بیشتری در این زمینه انجام شود اما این علائم می توانند نشان دهند که فرد در معرض خطر ابتلا به آلزایمر قرار دارد و می تواند از مداخلات اولیه و تلاش برای کاهش سایر عوامل خطرساز منفعت ببرد.
محققان در این مطالعه ۲ هزار نفر را که در دهه ۷۰ سالگی بودند به مدت ۹ سال مورد بررسی قرار دادند. تمام افراد در ابتدای مطالعه هیچ نشانه‌ای از زوال عقل نداشتند اما پس از بررسی از نظر میزان بی تفاوتی به سه دسته بی تفاوتی کم، متوسط یا شدید تقسیم شدند.
در پایان دوره بررسی مطالعه، محققان متوجه شدند افرادی که در گروه بی تفاوتی شدید قرار داشتند، ۸۰ درصد بیشتر از افراد گروه بی تفاوتی کم در معرض خطر ابتلا به زوال عقل قرار داشتند. یافته های این مطالعه نشان می‌دهد بی تفاوتی، نشانه مهمی از اولین مراحل تخریب عصب است.
محققان گفتند: در حالی که افسردگی به عنوان یک عامل پیش بینی کننده مهم زوال عقل به طور گسترده تری مورد مطالعه قرار گرفته است اما این مطالعه نشان می‌دهد که بی علاقگی نیز می‌تواند یک عامل مهم نشان دهنده آغاز آلزایمر باشد.
مشروح این مطالعه در مجله Neurology منتشر شده است.
نظر شما