روزهای سرنوشت‌ساز آمریکا؛ پرچم سفید کدام نامزد بالا می‌رود؟

به گزارش روز چهارشنبه ایرنا، همان فاکتورهایی که مزیت برتری هیلاری کلینتون نامزد دموکرات ها در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۶ در نظرسنجی ها را تضعیف می کرد، همچنان وجود دارد و ممکن است در مورد پیشتازی جو بایدن در انتخابات پیشرو شدت یابد.

زمانی که مناظره آخر ریاست جمهوری آمریکا در روز پنجشنبه هفته گذشته برگزار شد، بیش از ۵۰ میلیون آمریکایی یعنی یک سوم از تعداد مورد انتظار شرکت کنندگان در انتخابات ۲۰۲۰ رای داده بودند.

در مدت زمان مشابه سال ۲۰۱۶، رقم قابل مقایسه این میزان ۵.۹ میلیون رای بود.  

اکثریت افرادی که رای خود را به صندوق ها انداخته اند، دموکرات هستند. جمهوریخواهان انتظار دارند رای دهندگان موافق با آنها در روز انتخابات پای صندوق های رای حاضر شوند.

نتایج نظرسنجی ها نیز برای دونالد ترامپ نامزد جمهوریخواه انتخابات آمریکا ناخوشایند به نظر می آید.

چرخش اوضاع سخت است، اما غیرممکن نیست. در سال ۲۰۱۶، هیلاری کلینتون در این مرحله ۷.۱ امتیاز پیشتر از ترامپ بود و در جریان انتخابات نیز تقریبا ۳ میلیون رای بیش از رقیب جمهوریخواه خود کسب کرد.

در حالی که مردم آمریکا، اعضای کنگره، فرمانداران ایالتی و شماری دیگر از مقام های این کشور را انتخاب می کنند، اما مستقیما رئیس جمهوری و معاون وی را انتخاب نمی کنند. این دو پست در نهایت از سوی ۵۳۷ الکتور (انتخاب کننده ای) که الکترال کالج (کالج انتخاباتی) آمریکا را شکل می دهند، انتخاب می شوند.

به دست آوردن ۲۷۰ رای الکترال کالج، برگ برنده ریاست جمهوری آمریکاست. از آنجا که اکثر ایالت های آمریکا، صرفا دموکرات یا جمهوریخواه است، ایالت هایی با گرایش های احتمالی به دو حزب، میدان های نبرد کلیدی به شمار می روند.

ترامپ نتیجه انتخابات ۲۰۱۶ را از آن خود کرد، زیرا پیروزی های لب مرزی در ایالت های نوسان دار کلیدی، به اکثریت کالج انتخاباتی تغییر یافت. میشیگان، ویسکانسین و پنسیلوانیا، ایالاتی مهم تلقی می شدند. پیروزی در این سه ایالت، ۴۶ رای الکترال کالج را از آن ترامپ کرد و کلید راهیابی به کاخ سفید را به دست وی داد.

در روز ۲۲ اکتبر (۱ آبان) نتایج نظرسنجی سایت خبری «ریل کلییر پالیتیکس» (RealClearPolitics) نشان داد که بایدن در هر سه ایالت با ۷.۹ امتیاز (میشیگان)، ۴.۶ امتیاز (ویسکانسین) و ۵.۱ امتیاز (پنسیلوانیا) از ترامپ جلوتر است.

در پنج ایالت مهم دیگر (جورجیا، فلوریدا، کارولینای شمالی، آریزونا و آیوا) نیز این نظرسنجی از پیشتازی بایدن بر ترامپ با امتیاز ۰.۸ و ۲.۴ حکایت دارد. اما ترامپ در اوهایو با ۰.۶ امتیاز و تگزاس با ۴ امتیاز از بایدن جلوتر است.

بایدن در ایالت هایی که کلینتون در سال ۲۰۱۶ اکثریت اندکی را دارا بود، پیشتاز است و همه سنگرهای سنتی دموکرات ها را در اختیار دارد.

در همین حال برخی عوامل، نظرسنجی های آمریکا در سال ۲۰۱۶ را در مسیری اشتباه قرار داد. در آن زمان، رای دهندگانی در سطوح پایین تر اجتماعی – اقتصادی بیش از حد انتظار در روز انتخابات حضور یافتند که پیش بینی نظرسنجی ها را وارونه کرد.

طرفداران خجالتی ترامپ، افرادی که از ترس مورد تمسخر واقع شدن از انتخاب خود حرفی نمی زدند، عاملی دیگر بودند.

دشمنی نسبت به افکارسنجی نیز در این مساله سهمی ایفا کرد. افرادی که نسبت به رسانه ها بی اعتماد بودند، مشارکتی در نظرسنجی ها نکردند که در نتیجه پیش بینی ها با مشکلاتی همراه شد.

دو عامل اخیر در صورت وجود نسبت به سال ۲۰۱۶ قوی تر است  و می تواند در پیشتازی بایدن مبالغه کرده باشد.

عامل دیگری که اختلافاتی را در سال ۲۰۱۶ موجب شد، سطح تعهد رای دهندگان بود. تحلیل های پس از انتخابات نشان داد که هواداران کلینتون در خانه ماندند.

از سویی، برآورد توازن بین شور و شوقی که ترامپ در پایگاه خود ایجاد می کند و انزجاری که در جای دیگر به وجود می آورد، دشوار است. اما یک چیز قطعی است، بی تفاوتی در سال جاری هیچ جایگاهی ندارد.

بزرگترین تفاوت بین ۲۰۲۰  و ۲۰۱۶ فضایی است که انتخابات در آن برگزار می شود. تقریبا ۸.۲ میلیون مورد ابتلا به کووید – ۱۹ و ۲۲۰ هزار مرگ ناشی از این بیماری در ایالات متحده تا اواسط ماه جاری گزارش شده و این همه گیری یک موضوع مهم در کارزار انتخاباتی آمریکاست.

اینکه این همه گیری چه تاثیری بر پروسه الکترال می گذارد، مقوله جداگانه ای است. رای گیری پستی که تنها راه امن برای شرکت در انتخابات در جریان همه گیری کرونا دانسته شده، طی ۱۲ ماه گذشته در اوج جدال و نزاع سیاسی قرار داشته است.

تعداد اندکی از ایالت هایی که انتخابات را کاملا پستی برگزار می کنند، برای تنظیم سیستم خود سال ها زمان گذاشته اند. تلاش چند ماهه برای دستیابی به آنچه در نقاط دیگر طی سال ها به دست آمده، ممکن است مملو از خطر باشد، همانطور که پیشتر در سال جاری میلادی در انتخابات مقدماتی نیویورک شاهد بودیم.

رای گیری پستی بسیار پیچیده تر از رای گیری حضوری است. این روش فعالیت بیشتر رای دهندگان را می طلبد و مستلزم برنامه های دقیق تر مقام های انتخاباتی و طرف ثالث و همچنین مدیریت ماهرانه ای است. از اینرو، آرای ناقص در رای گیری پستی بیش از رای گیری حضوری است.

در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۶ آمریکا ۲۳.۷ درصد از مجموع آرا از طریق پست انجام شد. تقریبا یک درصد یا بیش از ۳۱۸ هزار رای در آن سال رد شد.

در انتخابات میان دوره ای کنگره در سال ۲۰۱۸، میزان آرا رد شده به بیش از ۱.۴۲ درصد رسید به طوری که بیش از ۴۳۰ هزار رای شمارش نشد.

ارزیابی رادیو ملی سراسری آمریکا حاکی است که بیش از ۵۵۸ هزار رای پستی در جریان انتخابات مقدماتی سال جاری در ۲۹ ایالت مختلف رد شده است.

همه این شواهد به شرکت بی سابقه مردمی در انتخابات سال جاری اشاره دارد. تغییرات اعمال شده در چند ماه منتهی به انتخابات به ۷۵ درصد رای دهندگان امکان داده است از رای گیری پستی استفاده کنند. بررسی هایی که پیشتر در سال جاری انجام شد، نشان داد که ۵۲ درصد از مجموع رای دهندگان از این روش استفاده می کنند.

اگر ۴۵ درصد از رای دهندگان از رای گیری پستی استفاده کنند و میزان رد شدن آرا در سطح سال ۲۰۱۸ بماند، نزدیک به یک میلیون رای پستی رد می شود.

این مساله به دموکرات ها زیان بیشتری وارد می کند، زیرا هواداران این حزب از روش رای گیری پستی بیشتر استفاده می کنند و آرا گروه های مهم رای دهندگان دموکرات به احتمال بیشتری به دلیل خطای رای دهندگان رد می شود.

چنانچه برنده بی شک و شبهه ای در شب انتخابات وجود نداشته باشد، آرا پستی رد شده به موضوعی مهم تبدیل می شود.

در ایالت های میدان نبرد، هر رای پستی به دقت مورد بررسی قرار می گیرد و هر خطایی به چالش کشیده می شود. همچنین شمارش مجدد و خودکار در بسیاری از ایالت ها آغاز می شود و چند پرونده تلخ قضایی به جریان می افتد.

همانطور که در سال ۲۰۰۰ روی داد زمانی که سرنوشت انتخابات به ۵۳۷ رای اخذ شده در فلوریدا گره خورد، سرنوشت انتخابات ۲۰۲۰ نیز می تواند در نهایت از دیوان عالی ایالات متحده سردرآورد.

در چنین شرایطی تعداد آرا مورد اختلاف ممکن است به صدها هزار رای رسد و راه را برای چالش های متعددی هموار کند.

این نهایت طنز است اگر رای گیری پستی که دموکرات ها مشوق و پشتیبان آن بودند، به شاهراه حیاتی پرزیدنت ترامپ تبدیل شود.