همزیستی با کتاب در عصر کرونا

از وقتی پای کرونا این مهمان ناخوانده به خانه های ما ایرانیان باز شد سبک و سیاق زندگی نیز تغییر کرده، خیلی ها درگیر این ویروس شدند و مجبور بودند هفته ها در خانه قرنطینه شوند و تعدادی هم برای مبتلا نشدن به این بیماری مجبور به ماندن در خانه هستند.

این تغییر زندگی برای بسیاری از مردم سخت بود چرا که ما ایرانیان عادت به ماندن در خانه و بی خبری از اقوام، دوستان و آشنایان در مراممان نیست.

ایام قرنطینه خانگی را نه به عنوان یک تهدید، بلکه باید فرصتی برای افزایش آگاهی و رشد سرانه مطالعه تلقی کنیم تا در دوران پساکرونا، علاوه بر مانوس شدن با کتاب و کتابخوانی بتوانیم در بالا بردن سرانه مطالعه کتاب سهم مهمی داشته باشیم.

فعالیت‌های روزمره کاری یا تفریح از دلایل مهمی بود که موجب شد ما با این یار مهربان؛ نامهربان باشیم و کمتر به سمت کتاب برویم اما در این روزهای کرونایی باید از این فرصت برای مطالعه بیشتر خود و خانواده گام برداریم.

تنها مونس و همنشینی که می تواند در این روزهای کسالت بار تنهایی بهترین دوست و یاور ما باشد و از طرفی ما را در برابر بیماری کووید ۱۹ مصون نگه دارد کتاب است همانطور که نورالدین عبدالرحمن جامی می فرماید «انیس کُنج تنهایی کتاب است  فروغ صبحِ دانایی کتاب است».     

و اما در این شرایط کرونایی کتابخانه های عمومی استان همدان نیز  برای انس بیشتر مردم با کتاب برنامه های مختلفی را تدارک دیده و به گفته مدیرکل امور کتابخانه‌های عمومی استان همدان در هفته کتاب و کتابخوانی که با عنوان «دانایی؛ مانایی» نام گذاری شده، یک هزار و ۴۸۰ برنامه شاخص به صورت غیرحضوری در فضای مجازی برنامه ریزی شده است.

برگزاری  ۱۱۰ نشست کتاب خوان، ۱۴ نقد کتاب، ۶۶ مسابقه کتاب خوانی و برپایی ۱۳۰ نمایشگاه مجازی در بستر فضای مجازی تنها گوشه ای از برنامه های پیش بینی شده کتابخانه های همدان برای هفته کتاب است.

حالا که یک ویروس کوچک به رغم تمامی مشکلاتی که ایجاد کرده، توانایی این را دارد که سرانه مطالعه کشور را بالا ببرد مسئولان امر نیز باید این فرصت را غنیمت شمرده و با طرح‌ها و برنامه‌های گوناگون، فرهنگ کتابخوانی و مطالعه را افزایش دهند چراکه این طرح‌های تشویقی علاوه بر اشاعه فرهنگ کتابخوانی در درازمدت نتایج مثبتی در فرهنگ جامعه ایجاد می کند.

کرونا بلاخره دیر یا زود از این دیار رخت برمی بندد؛ اما عادت به مطالعه و کتابخوانی است که می‌ماند، پس بیاییم با این یار مهربان؛ مهربان تر باشیم و نگذاریم در گوشه کتابخانه هایمان غبار فراموشی بگیرد.