داستان لیگ برتری‌ها و داوران؛ همان همیشگی

به گزارش ایرنا، امروز(یکشنبه) هفته دوم از بیستمین دوره رقابت های لیگ برتر فوتبال ایران با برگزاری بازی پیکان و شهرخودرو به اتمام می‌رسد. تصاویری که تا به اینجا مشاهده کرده‌ایم؛ همان چیزی بوده که در ۱۹ دوره قبل هم دیده بودیم. البته در نبود تماشاگران، با وضوح بیشتری شاهد کشمکش‌ها و رفتارهای بعضا زشت مربیان و بازیکنان بودیم.

یکی از خسته کننده‌ترین اتفاقات فوتبال ایران که در این فصل هم مطابق انتظار ادامه داشته بحث داوری است. اعتراضات بی پایان مربیان و بازیکنان و قضاوت‌های پراشتباه داوران در کنار هم، معجون دوست نداشتنی را درست کرده که باعث می‌شود بعد از پایان هر بازی لیگ برتری به جای لذت بردن، سردرد و افسوس نصیب فوتبالدوستان شود.

بدون در نظر گرفتن بازی پیکان و شهرخودرو که در حال برگزاری است؛ در ۱۵ مسابقه قبلی بارها شاهد اعتراض به داوران بوده‌ایم. حتی کار به جایی رسیده که برخی تیم‌ها از این کار به‌عنوان نوعی تاکتیک استفاده می‌کنند و با هر سوت داور از روی نیمکت فریادهای عجیبی سر می‌دهند تا داور تحت تاثیر قرار بگیرد. مربیان و بازیکنان هم بابت هر سوت به سمت قاضی حمله می‌کنند و به او اعتراض می کنند. چند کارت زرد و قرمز در همین ۲ هفته به خاطر اعتراض به تصمیمات داور داده شده است.

در سوی مقابل داوران لیگ بیستم نیز مانند چند دوره قبل عملکرد رضایت بخشی نداشته‌اند. به فریدون اصفهانیان و مصاحبه‌های خنثی و نه‌چندان حساب شده‌اش توجه نکنید. داوران لیگ برتری میزبان اشتباهاتشان بالاست و قدرت رهبری و کنترل حواشی درون زمین را هم ندارند. آنها خیلی راحت کنترل بازی را از دست می دهند و باعث می شوند تا بازیکنان و اعضای کادر فنی تیم ها بابت هر صحنه به سمتشان یورش ببرند. البته این به آن معنا نیست که با بدرفتاری جلوی این اتفاق گرفته شود. بلکه انتظار می‌رود در نوع صحبت و فرم حرکاتشان این را القا کنند. از طرفی دیگر، مهمترین انتظار این است که با دقت بیشتر و با تمرکز بیشتر بازی‌ها را سوت بزنند. که البته این مساله هم با فشار مضاعفی که مربیان و بازیکنان، خواسته بر دوش آنها می‌گذارند، شدنی نیست.

تا وقتی چنین ذهنیتی وجود داشته باشد و شرایط و بستر مناسب برای قضاوت هر چه بهتر داوران به وجود نیاید اوضاع بهتر نخواهد شد. تا زمانی‌که اعتراض به داور یک حربه تاکتیکی باشد اوضاع بهبود پیدا نخواهد کرد. تا زمانی که به داوران جوان‌تر میدان بیشتری داده نشود شرایط بهتر نمی‌شود. تا زمانی که تصمیم گیرندگان داوری همان نفرات آزمون پس داده قبلی باشند نباید انتظار داشت که شرایط بهتر شود و این کشمکش‌ها کاهش پیدا کند. درست است که در تمام دنیا اعتراض به داور و درگیری بین بازیکن، مربی و قاضی وجود دارد اما آیا این یک حربه تاکتیکی است؟ آیا بابت هر صحنه ای شاهد اعتراض و فریاد هستیم؟ آیا تا این حد اشتباه داوری در هر بازی وجود دارد؟ قطعا خیر.