زخم ۳۰ ساله بی‌توجهی به محل توزیع مطبوعات در اصفهان

به گزارش ایرنا، " با توجه به عدم ایمنی و خطرات قریب الوقوع جانی و مالی ناشی از فرسودگی شدید و کاهش استحکام ساختمان پارکینگ و... با استناد  به بند ۱۴ ماده ۵۵ قانون شهرداری ها، این محل(پارکینگ آمادگاه) از تاریخ  یکم ماه شهریور ۹۹ تعطیل می گردد، لذا از ورود به این مکان جدا خودداری فرمایید".

این عنوان بنری است که سر در پارکینگ روبه روی هتل عباسی  اصفهان از  شهریور ماه جاری تا کنون توسط شهرداری منطقه سه  اصفهان  نصب شد، جایی که هر روز نطفه توزیع روزنامه های کثیرالانتشار صبح اصفهان بسته و نشریات از این محل در دکه های روزنامه فروشی،ها، دفاتر روزنامه، ادارات و نهادها توزیع می شود.

کمتر مسئول متولی در این شهر را می توان یافت که از وضعیت و شرح حال این مکان و آدم هایی که در این محل مشغول کار و ارتزاق هستند چیزی نشنیده باشد اما تعجب اینجاست که فقط همه می آیند، می بینند، قول می دهند و می روند اما به معنای واقعی کسی هیچ کاری برای وضعیت اسفناک انبار توزیع مطبوعات اصفهان نمی کند، گویا این گره ای که با دست باز می شود سالهاست که با دندان هم باز نشده است.

با اینکه شهرداری این مکان را تعطیل اعلام کرده است اما همچنان موزعان مطبوعاتی در بدترین شرایط کرونایی و سرما در این محل نا ایمن و بدون تهویه هوا اجتماع و به کار مشغول هستند.

گویا اصغر مختاری، معاون امور فرهنگی و رسانه‌ای اداره‌کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان اصفهان حدود یک سال پیش  نامه‌ای مبنی بر معرفی مکان‌های وابسته به دستگاه‌های دولتی و نیمه دولتی جهت ارزیابی ایمنی از سوی آتش نشانی دریافت کرده بود که از سوی این  اداره‌کل علاوه بر سینماها، سالن‌های کنسرت، مرکز توزیع نشریات و مطبوعات برای ارزیابی معرفی شد ولی اقدامی صورت نگرفته بود تا  شهریور جاری که از سوی آتش‌نشانی پس از بررسی وضع مرکز توزیع مطبوعات در مجتمع عباسی واقع در خیابان این مرکز"نامناسب و ناایمن" گزارش شد.

البته محسن گلابی مدیرعامل آتش نشانی و خدمات ایمنی شهرداری اصفهان در گفت و گو با خبرنگار ایرنا یادآور شد: ما از هر مکانی درخواست ارزیابی داشته باشند بازدید و پایانه کار صادر می کنیم که آن هم بر اساس مقررات ملی است و ما طبق آن مرجع و با توجه به اینکه متولی و مدافع حقوق مالی و جانی مردم هستیم رفتار می کنیم.

وی تصریح کرد: هدف از تعطیل کردن پارکینگ آمادگاه  فقط پیشگیری از آسیب به مطبوعات نبوده بلکه ما نگران  افراد شاغلی هستیم تا مبادا خدشه و آسیبی به آنها وارد شود زیرا به دلیل کوتاه بودن سقف ورودی اگر فردی در آن زیر زمین دچار آتش سوزی شود، نمی‌توان به او کمک کرد و هیچ گونه امکان دسترسی برای خاموش کردن آتش وجود ندارد.

توزیع مطبوعات مشکل کهنه ۳۰ ساله اصفهان

غم داستان توزیع روزنامه های اصفهان، حرف جدیدی نیست  با مروری به گذشته متوجه می شویم که در ادوار مختلف، این مطالبه از قدیم مطرح بوده و همچنان  هم با همان دغدغه ها، مسائل و مشکلات بر سر جای خود باقی است با این تفاوت که هر روز بر فرسودگی محل مذکور افزوده و زنگ خطر حادثه بیشتر شنیده می شود.

حدود ۵۵  سال از عمر پارکینگ قدیمی روبروی  هتل عباسی می گذرد از  بیرون محوطه و محل پارکینگ، وضعیت ساختمان کامل مشخص است که فرسوده است و بتن‌های آن در حال ریزش و میلگردهای آن سولفاته شده و استحکام خود را از دست داده است ، گویا چندین سال پیش هم یک بار طعمه حریق شد اما کسی چشم ترس نشد که شاید این بار خسارت مالی که هیچ، خسارت جانی بر جا گذارد.

با وجود چنین شرایطی به نظر می رسد که  خیلی قبل تر از این، باید اقدامی اساسی هم برای پارکینگ هم محل توزیع روزنامه صورت می گرفته اما به ظاهر تا شهریور ماه گذشته از این محل به عنوان پارکینگ استفاده شد تا اینکه به دلیل هشدار های مکرر آتش نشانی مبنی بر وجود نداشتن راه خروجی اضطراری و سیستم اطفای حریق  "نامناسب و ناایمن"  بودن محل به شهرداری منطقه سه گزارش و تعطیل می شود.

اما نکته اینجاست که در حوالی این پارکینگ قدیمی، چندین پارکینگ جدید در ۲ محوطه باغ گلدسته، آمادگاه، هتل عباسی جایگزین پارکینگ فرسوده ساخته شده است و مردم نگرانی از بابت پارک خودروی خود ندارند اما آنچه مغفول مانده است این است که هنوز فکری جدی و عملی به حال موزعان مطبوعاتی که در همسایگی بخشی از این پارکینگ ساکن هستند، نشده است.

خطر کرونا بیخ گوش موزعان 

تاریکی و ظلمات بودن محل توزیع مطبوعات آنچنان زیاد است که  نور هر چراغی را در این زیر زمین خفه می کند، سیم های برق از طاق آویزان و لوله های نشت کرده فاضلاب و موتورهای پارک شده در گوشه راهرو و بوی روزنامه های تا نخورده و مشتعل آتش با ترکیب بوی سیگار و نم در این شرایط کرونایی، در محلی که همه باید تنگاتنگ هم روزنامه ها را جدا کنند، شرح وضعیتی است که این روزها در محل توزیع مطبوعاتی اصفهان حاکم است.

شاید توصیف راهرویی زندان مانند با تعدادی سلول انفرادی و دخمه شکل؛ در توصیف این محل سخنی به گزاف نباشد.

رفت و آمد روزانه دست کم ۱۰۰ نفر در محل توزیع نشریات

یکی از موزعان به شدت از این وضعیت شاکی است و گفت : بعد ۳۰ سال کار من هنوز بیمه نیستم و مانده ام اگر در این شرایط کرونا هم بگیرم چه کسی پاسخ زن و بچه من را خواهد داد و یا هر حادثه ای دیگر.

دیگری از مدیران مسئول روزنامه ها می نالد که چرا هیچ کدام از این محل دیدن نمی کنند تا ببینند در چه وضعیتی روزنامه های آنها توزیع می شود.

نکته قابل تامل اینجاست؛ دفاتر اختصاصی توزیع مطبوعات در راهروهای مرکز توزیع؛ به دستور دادستانی و شهرداری بر اساس ماده ۱۰۰ و بند ۲۰ ماده ۵۵ شهرداری پلمب شد اما موزعان به دلیل بلاتکلیفی موجود در گوشه و کنار راهرو تاریک و بدون تهویه روزانه مشغول لایی زدن روزنامه ها و تقسیم و توزیع آن و از این شاکی هستند که چرا انبار پلاک ۱۹ و سایر پلاک ها که محل توزیع کتاب است؛ پلمب نشده است؟

در حالی که انبار کتاب ها هم همانند روزنامه از جنس خطرناک کاغذ است و هر خطری موزعان و دفاتر توزیع را تهدید کند، صد برابر انبار کتاب را هم تهدید می کند و اگر قرار است پلمپی به دلیل نا ایمنی بودن صورت گیرد همه باید پلمب شود نه اینکه برخی پلمپ و برخی همچنان مجوز فعالیت داشته باشند.

البته ناگفته نماند که تعداد موزعان مطبوعاتی به طور تقریبی زیاد و شاید روزانه حدود ۱۰۰ نفر در این محل رفت وآمد دارند و وسیله نقلیه بیشتر آنها موتور سیکلت است.

چرا تاکنون اقدامی نشد؟

آنچه مسلم است؛ مشکل توزیع مطبوعات یک مساله جدیدی نیست و شاید سبقه آن به ۳۰ سال گذشته بر می گردد که هر روز با بیشتر شدن درخواست های سرپرستی ها و افزایش روزنامه های روزانه مزید بر علت شد اما اینکه چرا این مشکل همچنان پا برجاست و حرکت جدی برای آن اتفاق نمی افتد جای بسی تامل دارد.

شاید عمده ترین دلیل آن به گفته برخی از کارشناسان چندین متولی بودن و در عین حال متولی نداشتن است، از سویی مدیران مسئول و سرپرستان روزنامه ها شهرداری را متولی مکانی برای توزیع مطبوعات می دانند که باید مکانی را رایگان در اختیار آنها قرار دهد از سویی موزعان مدیران مسئول و سرپرستان را مسئول رهایی از این مشکل می دانند و از سویی برخی ایجاد یک تشکل رسیدگی به امور موزعان و از سویی دیگر برخی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی را مقصر می دانند اما آنچه مشکل ۳۰ ساله مرکز توزیع مطبوعات را ثابت نگه داشته است، عدم عزم جدی و مشارکت در رفع بحران موجود است.

چرا موزعان در مجتمع مطبوعاتی مستقر نشدند؟

البته ساخت مجتمع مطبوعاتی و روزنه های امید برای رفع مشکلات اهالی مطبوعات و از جمله موزعان را نمی توان نادیده گرفت،ساختمانی که به دستور شهردار وقت، سید مرتضی سقائیان نژاد دستور ساخت گرفت و در سال ۹۲ به بهره برداری رسید.

اما نکته ای که مطرح است چرا با وجود بهره برداری مجتمع مطبوعاتی و اعلام خرسندی از اینکه موزعان مطبوعاتی از وضعیت خود نجات خواهند یافت در طی  هشت سال گذشته موزعان حاضر به جابه جایی نشدند؟ البته ناگفته نماند که در طی این سالها نبودن برخی از زیر ساخت های لازم از جمله عدم تاییدیه ایمنی ساختمان و تاییدیه آتش نشانی و اطفای حریق مجتمع مطبوعاتی در عدم جابه جایی موزعان بی تاثیر نبوده و موجب شده است که شرایط فعلی را همچنان به مجتمع مطبوعاتی ترجیح دهند.

مجتمع مطبوعاتی مشکل ایمنی برای استقرار موزعان ندارد

احمدرضا دهانی مدیر مجتمع مطبوعاتی اصفهان در این خصوص به ایرنا گفت: مجتمع مطبوعاتی طبقه ما بین پارکینگ و هم کف را به عنوان سالن توزیع  برای موزعان آماده کرده و ما اعلام آمادگی کرده ایم که امکانات موجود را در اختیارشان قرار می دهیم اما اجبارشان نمی کنیم.

وی افزود: محل مذکور اکنون به صورت غرفه های جداگانه که حدودا ۲۷ غرفه است، آماده سازی و ۲ سالن را که برخی به عنوان انبار استفاده می کردند خالی  کرده ایم وامکاناتی همچون حمام، توالت، آب، برق را نیز برای آنها فراهم کرده ایم.

سرپرستان نشریات مخالف استقرار موزعان در مجتمع مطبوعاتی هستند

وی تصریح کرد: همچنین مبلغ ۱۰۰ میلیون تومان به ایمنی کل ساختمان مجتمع اختصاص داده ایم که در حال آماده سازی است و هنوز تحویل نشده اما خود موزعان چون این مکان در مرکز شهر نیست؛ حاضر به جابه جایی نیستند.

دهانی گفت: حتی درب حیاط و رمپ طبقه مربوطه مجتمع را برای رفت و آمد موزعان و خالی کردن روزنامه در قسمت حیاط مجتمع به شهرداری پیشنهاد کرده ایم.

وی اضافه کرد: در زمان حاضر سرپرستی روزنامه اطلاعات یکی از انبارهای این مجتمع را گرفته است اما ظاهرا خود سرپرستان نشریات هم حاضر به مستقر شدن موزعان در مجتمع مطبوعاتی نیستند زیرا معتقد هستند همین مشتریان اندک  خود را هم به لحاظ دور بودن مجتمع از دست می دهند.

مجتمع مطبوعاتی تاییدیه ایمنی از حریق آتش نشانی ندارد

 در حالی احمدرضا دهانی مدیر مجتمع مطبوعاتی از رفع مشکلات ایمنی مجتمع مطبوعاتی و قسمت اختصاص داده شده به موزعان خبر می دهد اما محمدرضا رضایی رئیس هیات مدیره مجتمع مطبوعاتی اصفهان گفت این مکان امکانات لازم و مورد تایید را ندارد.

رضایی با اشاره به اینکه ساختمان مجتمع مطبوعاتی ایمن نبوده ولی بودجه ای در اختیار مجتمع قرار گرفت که به امر ایمن سازی آن پرداخته شود، افزود: در زمان حاضر هیچ تاییدیه و مجوزی در هیات مدیره مجتمع مطرح نشده و محل توزیع نشریات مجتمع مطبوعاتی هنوز تاییدیه ایمنی از حریق و آتش سوزی را از سازمان آتش نشانی دریافت نکرده است.

رضایی همچنین معترض است، چرا شهرداری محل پارکینگ آمادگاه را غیر ایمنی اعلام می کند اما انبار کتاب فروشی ها که هر کدام میلیون ها و گاه میلیاردها تومان سرمایه را در خود نگهداری می کنند پلمپ نکرده و انبارداران روزانه ده ها بار به آن محل آزادانه مراجعه می کنند؟

مجتمع مطبوعاتی برای موزعان مقرون به صرفه نیست

رضایی تصریح کرد: در حالی ما محل فعلی توزیع نشریات(آمادگاه) را غیر ایمنی می دانیم که محل در نظر گرفته شده توزیع نشریات در مجتمع مطبوعاتی با پارتیشن هایی از جنس چوب که بسیار سریع دچار حریق می شود جدا سازی شده است که با ترکیب کاغذ و روزنامه کامل نا ایمن تر از محل قبلی و احتمال آتش سوزی در آن زیادتر است.

وی ادامه داد: متاسفانه ورودی پارکینگ مجتمع مطبوعاتی سقف کوتاهی دارد و اگر زمانی دچار حریق شود ماشین آتش نشانی نمی تواند به محل پارکینگ و طبقات پایین مجتمع ورود پیدا کند لذا امنیت هشت طبقه ساختمان به خطر می افتد.

وی با تاکید به اینکه مجتمع مطبوعاتی دور از دسترس است، ادامه داد: حتی اگر مجتمع مطبوعاتی استانداردهای لازم را داشت باز هم محل مناسبی برای توزیع نشریات نبود زیرا برای موزعان مطبوعاتی به لحاظ بُعد مسافت و هزینه مقرون به صرفه نیست که در اتوبان های پر خطر منتهی به مسیر میدان لاله با موتور سیکلت تردد کنند.

شهردار اصفهان با اهالی مطبوعات برای حل مشکل مشورت کند

رضایی در خصوص راه حل مشکل موزعان گفت: اگر شهرداری یک مکان حتی کوچک را در مرکز شهر به این موضوع اختصاص دهد که ایمنی لازم را داشته باشد، مشکل چندین ساله حل می شود اما شهردار فعلی اصفهان برعکس شهرداران قبلی متاسفانه هیچ جلسه مشورتی تا کنون راجع به وضعیت مطبوعات و رفع مشکلاتشان نداشته است.

وی تاکید کرد: البته ما در گذشته؛ هم نسبت به محل توزیع نشریات در مجتمع مطبوعاتی معترض بودیم، هم به لحاظ محلی که اختصاص داده بودند و هم مسائل و مشکلاتی که داشت که در زمان شهردار وقت (دوره قبلی جناب آقای مهدی جمالی نژاد و رئیس کمیسیون فرهنگی شورای شهر، جناب آقای اصغر آذربایجانی) مقرر شد ۳۰۰ میلیون تومان از بودجه بخش فرهنگی به این امر اختصاص پیدا کند که متاسفانه محقق نشد.

رئیس هیات مدیره مجتمع مطبوعاتی اصفهان اضافه کرد: حتی مقرر شد بازار گیاهان دارویی فعلی را در اختیار مطبوعات قرار دهند تا تبدیل به "شبکه توزیع" مویرگی شود که این اتفاق هم نیفتاد.

بنیه مالی مطبوعات ضعیف است 

رضایی در پاسخ به اینکه آیا شهرداری مسئول حل این مشکل است، پاسخ داد: سابقه محل توزیع نشریات سالهای قبل در استانداری هم مطرح شده بود اما از سوی شهرداری فقط حمایت شد زیرا شهرداری مسئول اداره شهر و روزنامه برای شهروند است و متاسفانه بنیه ضعیف مالی مطبوعات هم اجازه نمی دهد بدون پشتوانه هزینه اجاره محل توزیع را تامین کنند.

برخی سرپرستان روزنامه ها دغدغه توزیع ندارند

اما منصور گلناری مدیر سابق خانه مطبوعات استان اصفهان علت رفع نشدن مشکل موزعان در طی ۳۰ سال گذشته را این طور تشریح کرد: یکی از دلایل رفع نشدن این مشکل در شرایط فعلی ابتدا انتشار ویروس کرونا و عدم اجتماعات تصمیم گیری است که موجب شد انگیزه های جمعی کم رنگ و بین افراد جدایی ایجاد شود.

وی با اشاره به اینکه بسیاری از سرپرستان برخلاف آنچه تصور می شود، منافع، هدف، دغدغه و شغلشان مشترک نیست، افزود: ما اکنون انواع سرپرستی داریم، برخی قدیمی اند و کارمند، امکانات نمایندگی و خبرنگار دارند که  تعدادشان کم و می توان در یک دسته قرار گیرند.

گلناری تصریح کرد: یک عده دیگر فقط سرپرست هستند و صرف مجوز از تهران و اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی گرفتند و نمایندگی یک، ۲ یا سه روزنامه را عهده دارند که  اگر با مجوزهای همسر و فرزندان و سایر اقوامشان حساب کنیم، بعضا سرپرستی از ۶ روزنامه بالاتر می رود.

وی ادامه داد: به جرات می گویم که این دسته افراد برخی نشریات را حتی به چشم هم نمی بیند زیرا نشریه در تهران چاپ می شود و خودشان فقط یک نسخه یا پی دی اف آن را دریافت می کنند اما برای آگهی ها  از این  اداره به آن اداره و روابط عمومی ها رفته و صرفا آگهی گیرند.

گلناری تاکید کرد: این دسته افراد دغدغه توزیع ندارند و نمی دانند توزیع یعنی چه؛ لذا همسو هم نمی شوند، زیرا متوجه مشکلات توزیع نیستند.

 تیراژ توزیع نشریات از ۱۰۰۰ به ۵۰ نسخه رسید

وی اضافه کرد: نکته دیگرکه موجب شد دغدغه ۳۰ ساله همچنان حل نشده بماند این است که تیراژ نشریات به شدت پایین آمده و  کاغذ بسیار کم یاب و گران است و یک روزنامه ای که از قبل هزار تیراژ داشت؛ اکنون ۵۰ تا ۱۰۰ تیراژ دارد و این تعداد روزنامه ارزش درگیری نداشته و شاید دغدغه نسبت به گذشته ضعیف شده است.

مدیر سابق خانه مطبوعات استان اصفهان گفت: دلیل  بعدی کهنه شدن موضوع است و چرا که حدود ۳۰ سال است که متولیان مرکز توزیع در آمادگاه با نشریات سر قرارداد، اجاره، اینکه چه کسی باشد چه کسی نباشد و هزینه تعمیرات درگیر هستند و سرپرستان کهنه کار و دغدغه مند از این همه پیگیری و رفت و آمد که به نتیجه نرسیده خسته شده اند و شاید به همین دلایل عمده سرپرستان را نسبت به موضوع بی تفاوت کرده است.

گلناری اضافه کرد: برخی از روزنامه ها کار را واگذار و به صورت  پیمانکاری به موزع داده اند و خود را از متن به حاشیه کشیده اند، بنابراین حساسیتی به موضوع ندارند و به ذهن خود این مشکل موزعان است نه سرپرستان روزنامه.

 نادیده گرفته شدن طرح شبکه ای توزیع نشریات در مجتمع مطبوعاتی 

مدیر سابق خانه مطبوعات اصفهان در پاسخ به اینکه چرا پیگیری ها و شکایت های گذشته موثر واقع نشد، اظهارداشت: متاسفانه تشکل های رسانه ای نتوانستند موفق باشند و من چون خودم سالها درجریان بوده ام با شجاعت می گویم آن سالها خیلی تلاش کردیم و حتی انجمن غیر رسمی برای موزعان تشکیل و جلساتی هم تشکیل شد اما موفق نبود.

گلناری بیان کرد: طی آن جلسات، تعمیرات مرکز آمادگاه دو سه بار با حضور سرپرستان و مطبوعاتی ها مطرح و تعمیرات اساسی با کمک شهرداری از برق کشی گرفته تا نقاشی و تلفن کشی و سرامیک انجام شد و مشکل خاصی نبود تا اینکه سه چهار سال گذشته مجدد مشکل حاد شده است.

وی در خصوص اینکه چرا پیش از این موزعان به مجتمع مطبوعاتی منتقل نشدند، گفت: ایده مجتمع مطبوعاتی را بنده سال ۷۵ مطرح کردم و در سال  ۹۲ اجرایی شد اما نکته اینجاست که طرح پیشنهادی ما این نبود و قرار بود مجتمعی کامل ساخته شود.

گلناری اضافه کرد: اولویت ما با امکانات سالن اجتماعات، مرکز آموزش، محل خانه مطبوعات، قرض الحسنه، مهمان سرا، نمایشگاه دائمی و کتابخانه تخصصی بود، ضمن اینکه ساخت دفاتر مطبوعاتی وآپارتمان اداری و مرکز توزیع در سه طبقه احداث؛ هم دیده شده بود.

وی با بیان اینکه ۲ طبقه پارکینگ و یک مرکز توزیع در طرح اولیه پیشنهاد شده بود، ادامه داد: در این طرح پیش بینی شده بود که روزنامه فروشان و موزعان با وسیله بیایند و مستقر شوند و نقاله روان و بارانداز، مرکز فروش کامل مجهز و استاندارد در اختیارشان قرار گیرد و حداقل ۵۰ غرفه استاندارد به اضافه شرکت تعاونی با مشارکت اهالی مطبوعات و موزعان طراحی شده بود.

وی گفت: حتی پیشنهادی با اهالی مطبوعات مطرح شد که توسط شرکت تعاونی مذکور تعدادی وانت خریداری شود تا از این طریق روزانه روزنامه ها  باوانت از فرودگاه و ترمینال به  مجتمع منتقل، تفکیک و لایی زده شود و در خطوط مختلف به روزنامه فروشان سطح شهر برسد.

گلناری تاکید کرد: اما چیزی که نهایت تحویل مطبوعات شد همانند شیر بی یال و دمی بود که فقط یک طبقه مرکز توزیع و حدود ۳۰ غرفه آن هم ساخته شده با نئوپان و بدون نوار نقاله و بار انداز و مرکز تفکیک و بدون شرکت تعاونی بود.

وی با اشاره به اینکه؛ وقتی چنین مرکزی  در راه دور ساخته می شود، باید امکانات لازم آن هم لحاظ شود،گفت: قرار بود با آن پیشنهادات، روزنامه بدون مراجعه روزنامه فروشان  به دستشان برسد اما اکنون خودشان مجبور به خریداری هستند که  عملا برای یک روزنامه فروش از غرب اصفهان یا شمال اصفهان به مقصد مجتمع چه با موتور سیکلت و چه با ماشین برای خرید ۱۰ یا ۲۰ تا روزنامه مقرون به صرفه نیست.

مدیر سابق خانه مطبوعات  استان اصفهان بیان کرد: خود سرپرستان روزنامه نیز حاضر نیستند نقطه مرکزی شهر را رها کنند و به آن محل بروند  در حالی که انگیزه ای و یا مشوقی برای حمایت ندارند لذا به نظر می رسد نه سرپرستان و نه موزعان و نه روزنامه فروشان استقبال به جابه جایی به مجتمع ندارند چون طرح به درستی اجرا نشد.

گره موزعان مطبوعاتی با تشکیل شورای مشورتی حل می شود

وی در ادامه صحبت های خود به طرح شورای مشورتی توسط خانه مطبوعات در سال ۸۶-۸۷ به استاندار وقت اصفهان( آقای موسوی) اشاره کرد و گفت: قرار بود این شورای مشورتی با حضور نماینده هایی از استانداری،اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی، شهرداری ، شورای شهر و نماینده خانه مطبوعات تشکیل و با پشتوانه مالی شهرداری، پشتیبانی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی و حمایت و نظارت عالی استانداری باشد.

گلناری هدف از این شورای مشورتی را بررسی مشکلات و دستور اجرایی اضافه کرد کرد و افزود: البته ۲ جلسه این شورا برگزار و سپس پیگیری نشد اما  اکنون بعد از ۲۰ سال از طرح،  پیشنهاد ما همان است و تا زمانی که شهرداری، اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی و تشکل ها به میدان نیایند مشکل حل نمی شود زیرا هر کدام منافعی دارند و نمی توان همه تقصیرها را گردن شهرداری انداخت.

وی ادامه داد: البته سایه سنگین فضای مجازی را هم نباید نادیده گرفت و نشریات مکتوب اکنون مانند فرزندی یتیمی است که معلوم نیست چه سرنوشتی داشته باشد و از نظر تیراژ و مخاطب ضعیف است.

نقش اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی در این ارتباط چیست؟

گلناری در خصوص نقش اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی در این خصوص گفت: در مجموع وزارتخانه و اداره کل فرهنگ و ارشاد  در حوزه رسانه ۲ وظیفه اصلی صدور مجوز و تشخیص صلاحیت و نظارت بر اجرای قانون دارد اما یک سری زیر وظیفه هایی هم تعریف می شود که به طور مستقیم اداره مربوطه وظیفه ای ندارد اما به عنوان یک نهاد حمایتی از سوی دولت نقش حمایت دارند که در این خصوص هم می توانند به عنوان نماینده دولت وارد شوند.

وی گفت: البته تصمیمات جزیره ای نتیجه نمی دهد و  متولیان نام برده طبق یک برنامه کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت باید کار را طراحی و به سرانجام برسانند زیرا بدون همراهی و اتحاد کار به سرانجام نمی رسد.

هنوز مکان مناسبی را پیدا نکرده ایم

از آنجایی که اهالی مطبوعات موزعان به نوعی رفع این بحران را وظیفه شهرداری می دانند از فریده روشن رئیس کمیسیون فرهنگی و ورزشی شورای اسلامی شهر اصفهان موضوع را پیگیری و در خواست کردیم در خصوص جابه جایی موزعان مطبوعاتی توضیح دهد که وی اظهارداشت: با توجه به اینکه مطالبه موزعان محلی در مرکز شهر است و مجتمع مطبوعاتی محل مناسبی برای آنها نیست تا کنون مشورت هایی با شهردار اصفهان و معاون مالی شهرداری اصفهان صورت گرفت تا یک محل مناسبی در مرکز شهر در اختیار آنها قرار گیرد.

وی افزود: یکی از محل های مورد نظر در یکی از ایستگاه های مترو بود که با موافقت معاونت حمل و نقل و مدیر عامل مترو شهرداری قرار شد در اختیار موزعان قرار گیرد اما با توجه به شرایط موزعان و استفاده از وسایل نقلیه که موتور هست، این پیشنهاد منتفی شد.

عضو شورای اسلامی شهر اصفهان تصریح کرد: قرار است جلسه ای در شهرداری برگزار و مشورتی راجع به تعیین تکلیف موزعان مطبوعاتی صورت گیرد.

دنبال محلی استاندارد در مرکز شهر هستیم

امیر احمد زندآور مدیر خانه مطبوعات استان اصفهان در خصوص حمایت از موزعان مطبوعاتی گفت: از سه ماه گذشته در جریان خبر پلمب پارکینگ آمادگاه بودم و البته موافق انتقال موزعان مطبوعاتی به مجتمع مطبوعاتی نبوده و معتقدم این ساختمان محل مناسب و ایمنی برای آنها نیست و فضای کم و کوچک به درد موزعان نمی خورد.

وی با اشاره به اینکه وضعیت موزعان مطبوعاتی را با معاون امورمالی و اقتصادی شهرداری اصفهان در میان گذاشته ایم،افزود: موزعان مطبوعاتی عموما از افراد کم بضاعتی هستند که در یک شغل فرهنگی سالهاست مشغول کار هستند و نمی توان آنها را نادیده یا تعطیل کرد در حالی که با ورود فضای مجازی درآمد کار نشریات مکتوب کاهش پیدا کرده و متضرر شده اند.

زندآور در گفت و گو با ایرنا تصریح کرد: دوری و نزدیکی مسیر،دسترسی آسان،تردد با موتورسیکلت، سرمای زمستان و گرمای تابستان و حتی آبگرفتگی معابر در وضعیت کاری این قشر بسیار موثر است لذا به عنوان حامی قشر مطبوعاتی به دنبال مکان مناسبی برای موزعان هستم.

عضو کمیسیون فرهنگی شورای اسلامی شهر اصفهان ادامه داد: البته پیدا کردن مکانی مناسب که هم قابل تفکیک و هم یکجا مسقف باشد برای آن تعداد موزع کار بسیار سختی است و به همین دلیل قرار شده است جلسه ای مشورتی به طور اختصاصی در همین هفته برای تعیین تکلیف با معاون امور مالی و اقتصادی شهرداری، رئیس کمیسیون فرهنگی شورای شهر و مدیرخانه مطبوعات و تعدادی از موزعان برگزار و در خصوص مکان های پیشنهادی تصمیم گیری شود.

به گزارش ایرنا، آنچه مسلم است دغدغه موزعان مطبوعاتی در شرایط کروناو سرما به عنوان یکی از مهمترین معضلات فعلی شهری است که باید هر چه سریعتر وضعیت این قشر زحمت کش ساماندهی شود اما باید فکری اساسی از سوی مسئولان شهری و یا دست اندرکاران مربوطه صورت گیرد تا از چاه افتادن به چاله نباشد و مکانی دائمی و در خور و شان موزعان مطبوعات با توجه به نیاز آنها پیشبینی و در اختیار قرار گیرد زیرا درمان موقت التیام بخش  درد ۳۰ ساله موزعان و در شان شهر فرهنگی و  مطبوعاتی همچون اصفهان نیست.

 ۴۵۶ نشریه و روزنامه شامل ۲۵۶ مورد چاپی  و ۲۰۰ مورد الکترونیکی (۵۶ درصد چاپی و ۴۴ درصد الکترونیکی) در استان اصفهان فعالیت دارند که در مجموع چهار درصد نشریه‌های کشور را تشکیل می‌دهند.

 نشریه‌های چاپی استان اصفهان نیز شامل ۱۲ روزنامه، ۴۰ هفته‌نامه، ۲۰ دو هفته‌نامه، ۶۶ ماهنامه، ۱۷ دوماهنامه،۸۳ فصلنامه و ۱۸ دو فصلنامه است.