یلدای مجازی و نرخ‌های غیر مجازی

گذشت روزگار ، چنین رفتارها و عقایدی را دگرگون و ریشه کن کرد؛ روشی دیگر و آیینی نو در تقابل با رسم های دیرینه به دلیل بیم از سخت شدن بیشتر زمانه درانداخته شد.

چند هفته مانده به یلدا،همان تلویزیون و دست‌اندرکارانش همراه با اغلب رسانه‌های مجازی از زیبایی برگزاری دورهمی مجازی در یلدا (یلدای مجازی) و بدی‌های برپایی یلدای واقعی سخن می‌گویند و می‌نویسند. 
این رسانه‌ها در چارچوب توصیه اصولی دست‌اندرکاران مقابله با ویروس کرونا به ویژه وزارت بهداشت عمل می‌کنند که گفته‌اند برای گسستن زنجیره شیوع این ویروس سرکش، تعطیل کردن دورهمی‌ها از جمله آیین دیرپای یلدا ضرورت دارد و مردم رهسپار فضای مجازی شوند و این آیین را در این فضا برگزار کنند.
این توصیه را که براساس بررسی‌ها و مطالعات صورت گرفته می‌پذیریم؛ اما نمی پذیریم که برای برپایی یلدای مجازی، نرخ های فضایی غیر مجازی مرتبط با یلدا ، عرصه را بر مردم تنگ کنند.
پذیرفته نیست برخی کاسبان انگشت شمار، مجاز باشند به بهانه فرارسیدن شب یلدا و با اقداماتی که القاکننده یلدای غیر مجازی است، نرخ های اقلام یلدایی را بالا ببرند. 
اگر قرار است یلدای امسال به دلیل واقعی هراس از یکه تازی ویروس کرونا مجازی باشد، چرا اقلام یلدایی همانند هندوانه، انار و آجیل گران است؟ اقلامی که انتظار داشتیم برای برپایی یلدای مجازی نباید همانند سال های پیش پرکاربرد باشند. 
بیشتر ایرانیان عادت دارند برای مهمان، سنگ تمام بگذارند و بیش از نیاز، تدارکات ببینند ومثلا در حالت عادی اگر سه نان بر سر سفره می گذارند هنگام پذیرایی از یک مهمان، شمار این نان ها به ۱۰ عدد می رسد. 
یلدای مجازی که مهمان ندارد و پذیرایی آنچنانی هم برایش متصور نیست و طبیعی است نباید همانند یلدای واقعی، سفره ای سرشار داشته باشد.  
البته متخصصان فضای مجازی می توانند از لولو، هلو بسازند و چه بسا با سفره خالی بتوانند یلدای عالی به نمایش بگذارند.
به نظر می‌رسد تبلیغات برای برگزاری یلدای مجازی این نکته را در نظر نداشته که یلدای مجازی را نباید همانند یلدای واقعی با انبوه میوه و آجیل برگزار کرد. 
یکی از توصیه های دست اندرکاران مقابله با ویروس کرونا و برگزاری آیین شب یلدا به صورت مجازی، پرهیز از دورهمی است. توجه به این توصیه، شمار کسانی را که در یلدای مجازی حضور خواهند یافت کاهش می دهد که در نتیجه باید مصرف اقلام یلدایی پایین تر بیاید و گویا قاعده هم همین است که نبود مشتری باید نرخ را ثابت نگه دارد یا پایین بیاورد که در مورد یلدا چنین نیست.
به هرحال موضوع این نیست که مردم برای یلدا خرید نکنند بلکه پرسش این است چرا حتی یلدای مجازی هم نمی تواند جلو یکه تازی برخی افراد انگشت شمار موسوم به سودجو را در بازار بگیرد؟

برخی شواهد نشان می‌دهد که عده ای از مردم که تعدادشان بسیار اندک است، قصد ندارند با توصیه‌های بهداشتی همراهی کنند و افزون بر برپایی یلدای دورهمی غیرمجازی، می خواهند به استقبال نرخ های فضایی بروند و به یلدای فضای مجازی توجه نکنند.  
هرکیلوگرم آجیل در شیراز که تا یک هفته پیش بین ۱۵۰ هزار تومان تا ۱۷۰ هزار تومان بود اینک تا ۲۷۰ هزار تومان و بیشتر هم فروخته می شود.
انار هر کیلوگرم اینک در این شهر بین ۱۷۰  هزار ریال  و ۲۰۰ هزار ریال فروخته می شود که نسبت به هفته پیش نشانگر افزایش ۵۰ هزار ریال  تا ۸۰ هزار ریال در هر کیلوست.
هفته پیش هندوانه هرکیلوگرم ۲۵ هزار ریال بود که اینک از ۵۰ هزار ریال فراتر رفته است.