پروفسور عباس اسماعیلی ساری روز یکشنبه در گفت وگو با خبرنگار اجتماعی ایرنا درباره تاثیر رشد فرهنگ مصرف‌گرایی بر محیط زیست اظهار داشت: هر یک از مراحل تولید، توزیع و مصرف مواد غذایی، آشامیدنی، منسوجات و... آب وانرژی بالایی صرف می‌کند.
وی ادامه داد: مواد غذایی در پلاستیک و بطری توزیع می‌شوند. تولید پوشاک مستلزم تولید پارچه از طریق پشم، پنبه و فرآورده‌های نفتی است وتولید این پشم وپنبه و روند توزیع اقلام با مصرف بالای انرژی همراه است.
اسماعیلی ساری افزود: به عنوان مثال، تولید پنبه نیازمند مصرف شدید آب و تولید پشم از گاو و گوسفند نیازمند تغذیه دام وطیور از مزارع و این فرآیند سبب تحمیل فشار بر محیط زیست طبیعی است.
به گفته استاد دانشکده منابع طبیعی وعلوم دریایی تربیت مدرس، یکی از علل اصلی خشک شدن دریاچه بزرگ مناطق حاشیه شمالی کشور هم تولید پنبه در این نواحی است.
وی تاکید کرد: تولید فرآورده‌های نفتی هم برای تولید پوشاک واقلام مربوطه در کارخانه‌های صنعتی و شیمیایی و همچنین روند دوخت و توزیع نیز سبب آلودگی شدید محیط زیست، تولید پساب، مصرف آب فراوان و انرژی است.
استاد دانشکده منابع طبیعی وعلوم دریایی تربیت مدرس یادآور شد: برخی محصولات تولیدی همچون پلاستیک دیربازگشت و پایدار و برخی اقلام و کالاها نظیر پارچه زودبازگشت است اما هر یک از این محصولات در فرایند تولید، توزیع ومصرف، از منابع طبیعی متعددی بهره می‌گیرد.
اسماعیلی ساری اضافه کرد: به عبارت دیگر، هر یک از اقلام و کالاها در فرآیند تولید تا به هنگام بازگشت به چرخه طبیعت (بازگشت به مواد اولیه تولید) با تخریب وآلودگی زیست محیط همراه است و این تخریب (برخلاف باور عمومی) صرفا به مرحله تجزیه محصولات در اکوسیستم محدود نمی‌شود.
شاخص "ردپای اکولوژیک" وحفظ توسعه پایدار
این کارشناس محیط زیست خاطرنشان کرد: شاخص «ردپای اکولوژیک» مشخص می‌کند، سیاره زمین برای حفظ شرایط توسعه پایدار چه میزان از جمعیت را تحمل می‌کند.
توسعه پایدار مفهومی است که به واسطه پیامدهای منفی محیط زیستی و اجتماعی ناشی از رویکردهای توسعهٔ یک‌جانبهٔ اقتصادی پس از انقلاب صنعتی و تغییر نگرش بشر به مفهوم رشدو پیشرفت پدید آمد. این مفهوم تلاش دارد با نگاهی نو به توسعه، اشتباهات گذشته بشری را تکرار نکند و توسعه‌ای همه‌جانبه ومتوازن را رقم بزند.
اسماعیلی ساری ادامه داد: رشد فرهنگ مصرف‌گرایی اما با محدودیت فضا و منابع طبیعی جهت تعمیم نیازهای بشر در کره زمین باعث تحمیل فشار بر اکوسیستم وتخریب محیط زیست می‌شود.
وی توضیح داد: به عنوان مثال، کره زمین بدون اسراف منابع طبیعی، قدرت پذیرش ۲۰ میلیارد جمیعت و در صورت رشد فرهنگ مصرف‌گرایی ظرفیت پذیرش ۷ تا ۸ میلیارد حمعیت را خواهد داشت. بنابراین حفظ سازگاری و توسعه پایدار مستلزم پخش این فشار در دو سیاره می‌شود.
به گفته اسماعیل ساری، مولفه‌های پیشرفت نیز یکی از علل تحمیل فشار بر کره زمین است. تبعات ساخت یک برج هزار متری در امارات وقطر با ساخت یک کاشانه حصیری، خشتی و... بر محیط زیست یکسان نخواهد بود و عناصر پیشرفت به ویژه در کشورهای صنعتی (توسعه‌یافته) این تخریب را افزایش خواهد داد.
نظر شما