به گزارش ایرنا، شهاب الدین منتظمی روز شنبه در نشست بررسی روند درمان پلنگ آسیب دیده بشاگردی (نازک) افزود: یکی از معضلات و مشکلات و ویژه در کشور در بحث حیات وحش موضوع بیماری ها است، دامنه آن بسیار گسترده و پیچیده است و شرایط خاصی را می طلبد از یک طرف هم یک ساختار و دانش جامع در حوزه دامپزشکی حیات وحش در کشور نداریم.
وی اظهار داشت: البته در کشور دامپزشکانی هستند که آستین بالا زدند و در کنار ما قرار گرفتند و امروزر شاهد این هستیم که در نقاط مختلف کشور دامپزشکان جوان و فعالی در ارائه خدمات درمانی، تیمار و کمک به حیات وحش هستند و با این روند شاهد افزایش روزافزون برگشت گونه های حیات وحش آسیب دیده به طبیعت هستیم که برای جامعه دامپزشکی و سازمان محیط زیست موجب خوشحالی است.
منتظمی ادامه داد: از طرفی هم وظیفه ذاتی محیط زیست در امر حفاظت یک موضوع انکار ناپذیر است که انجام می شود اما گاهی شاهد اتفاقات ناگواری هستیم مانند در تله افتادن یا شلیک به حیات وحش که هر دلیلی منجر به از دست دادن گونه ها در طبیعت می شویم حالا فرقی نمی کند که یک گونه بمیرد یا ناتوان شود و نتواند به طبیعت برگردد هر دو یک خسارت جبران ناپذیر به آن اکوسیستم است.
وی اظهار داشت: گرچه مشکلات ما در این حوزه زیاد است در واقع در بحث تعارض و مدیریت گونه ها شرایط طوری است که هر چه از نظر بحث آثار تغییر اقلیم، طعمه و تعارض هایی که به ویژه ما انسان ها در زیستگاه های حیات وحش انجام می دهیم، ماحصل آن این است که گونه های ارزشمند خود را از دست می دهیم و به طبیعت آسیب می زنیم.
مدیرکل دفتر حفاظت و مدیریت حیات وحش سازمان محیط‌زیست افزود: امیدواریم بتوانیم با اصلی ترین موضوع یعنی بحث ارتقاء سطح آگاهی مردم و افزایش عمومی هموطنان، میزان خسارت به محیط زیست را کاهش دهیم، البته در این راه اصلی ترین و مهمترین راهکار بحث جبران خسارت است که سازمان محیط زیست هم پیگیر این موضوع است.
وی گفت: سازمان محیط زیست بسیار رسمی و از طریق تدوین دستورالعمل ها و تغییر و بازبینی قوانین موجود در زمینه پرداخت خسارت در تلاش است تا بتواند خسارت های احتمالی که حیات وحش در حوزه کشاورزی و دامی به هموطنان وارد می کنند پرداخت شود تا شاید با مدیریت این روش گونه های ارزشمند خود را از دست ندهیم.
منتظمی ادامه داد: اما اتفاقات مهم و حایز اهمیت دیگر این بود که پلنگ جوان و بسیار ارزشمند بشاگردی با نام «نازک» چندی پیش در تله افتاد که در نهایت با هماهنگی های صورت گرفته به تهران منتقل شد، هر چند با تلاش های بسیار اما دست حیوان قطع شد اما می تواند پیام های متفاوتی داشته باشد که امیدوارم از یک سو مسیری شود برای ارتقای دانش دامپزشکی حیات وحش و تبادل اطلاعات و از سوی دیگر به علت چنین حوادث ناگواری ما گونه های ارزشمند خود را از دست ندهیم.
وی گفت: گرچه شاید خیلی از دوستداران حیات وحش بگویند اینکه دستش را از دست داد و دیگر فایده ای ندارد، اما تلاش ما این است که حیوان زنده بماند و برسیم به آن سطح دانش که بتوانیم با فراهم کردن شرایط و زیرساخت های لازم حداقل در باروری و زادآوری از این گونه استفاده کنیم و این فرصت را از آنها نگیریم چون حیوان جوانی است.
منتظمی گفت: گفته می شود پلنگ معمولا به سمت طعمه های سخت می رود و گوسفند یک طعمه آسان است و معمولا آن را شکار نمی کند که به نظر می رسد در این منطقه اتفاقی افتاده که به سمت طعمه ساده رفته و در تله گیر کرده است، غذای غالب پلنگ در ایران معمولا گراز است.
وی افزود: با این حساب می طلبد که یک پایش جدی هم در زمینه طعمه و هم خود پلنگ در منطقه بشاگرد داشته باشیم، یک آسیب شناسی برای وقوع این معضل انجام شود که ببنیم دلیل چه بوده که حیوان به سمت طعمه آسان روی آورده و انرژی خود را روی جبران خسارت بگذاریم که کمک کننده خواهد بود.
منتظمی گفت: همچنین ضرورت کاستن زمان وقوع آسیب تا درمان بسیار مهم است، البته از همکاران خود در استان ها خواستیم به جز گونه های خاص بقیه گونه هایی که دچار آسیب می شوند به تهران منتقل نشوند اما شرایط این پلنگ خاص بود و از این رو به تهران منتقل شد.
چندی پیش یک قلاده پلنگ در بشاگرد استان هرمزگان در یک تله فلزی گرفتار شد که بعد از انجام اقدامات اولیه به تهران منتقل شد اما با تمام تلاش های صورت گرفته دست چپ این پلنگ به نام نازک قطع شد.
پلنگ ایرانی یا پلنگ پارسی به لحاظ جثه بزرگ‌ترین زیرگونه پلنگ است که بومی غرب آسیا است و در فهرست جانوران «در معرض خطر انقراض» آی یو سی ان قرار دارد، طبق برآوردی در سال ۲۰۰۵ کمتر از هزار و ۳۰۰ پلنگ در گستره‌ای شامل قفقاز، ترکمنستان، جنوب روسیه، پاکستان، افغانستان و ایران زیست می‌کنند. حداقل ۶۰ تا ۷۰ درصد این جمعیت در داخل مرزهای ایران به سر می‌برند به این ترتیب ایران مهمترین زیستگاه پلنگ ایرانی در غرب آسیا به شمار می‌رود.
اصلی‌ترین تهدید پیش‌روی بقای این حیوان جدا شدن زیستگاه‌ها و قطع ارتباط ژنتیکی گروه‌های مختلف این حیوان است که معمولا به تشکیل گروه‌های بسیار کوچک منجر شده است به‌طوری‌که در همه قلمرو زیستی این حیوان هیچ گروه جمعیتی وجود ندارد که دربرگیرنده بیش از ۱۰۰ پلنگ بالغ باشد.
کاهش طعمه بر اثر شکار انسان‌ها، گسترش زیربنایی، مزاحمت‌های انسانی و از میان رفتن زیستگاه (شامل چیدن گیاهان و قارچ‌های خوراکی، ساخت معدن، جاده‌سازی، جنگل‌زدایی، آتش‌سوزی و چرای دام) عواملی‌ست که منجر به تکه‌تکه شدن زیستگاه‌های حیوان شده است.
نظر شما