تحلیلگر عراقی: بایدن باید از ایده سابق خود برای تقسیم عراق دست بردارد

به گزارش روز دوشنبه ایرنا، «یونس جلوب العراف» روزنامهنگار و تحلیلگر سیاسی عراقی در مقاله ای در روزنامه «الصباح» این کشور با عنوان «بایدن و شرایط مناسب» به بررسی نوع رویکردی که او باید برای موفقیت خود در قبال عراق و منطقه در پیش بگیرد، پرداخت.
وی نوشت: «جو بایدن» در گذشته طرح تقسیم عراق به سه اقلیم را مطرح کرده بود و حال با پیروزی او در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا این پرسش بزرگ مطرح می شود که آیا بایدن طرح خود برای تقسیم عراق را اجرا خواهد کرد و آیا شرایط به او اجازه چنین کاری را خواهد داد؟
وی افزود: عده ای می گویند که سیاست آمریکا در قالب نهادگرایی تعیین می شود و با آمدن بایدن به قدرت و تغییر رئیس جمهور، این سیاست تغییری نمی کند و شاید تاثیر این امر بر سیاست آمریکا در کل کشورهای جهان اندک باشد.
این تحلیلگر تصریح کرد: بایدن دقیقا گفته بود که "آمریکا از سیستمی فدرالی در عراق براساس سه اقلیم سنی، شیعی و کرد حمایت می کند" اما طبق اعتقاد سیاسی تشکل ها در عراق باید گفت که شرایط مناسب برای تقسیم عراق در حال حاضر یا آینده نزدیک وجود ندارد. 
وی افزود که در صورت مخالفت شیعیان با تقسیم عراق که پیش بینی هم می شود با آن مخالفت کنند، سنی ها خواهند گفت که ما از تمرکز زدایی اداری حمایت می کنیم و مخالف تقسیم عراق تحت هر عنوانی هستیم و پروژه تقسیم به معنای خرابی، ویرانی، درگیری و جنگ داخلی در این کشور است.
وی تاکید کرد: عقل و منطق می گوید که اگر بایدن می خواهد رئیس جمهور موفقی برای آمریکا باشد باید از ایده سابق خود برای تقسیم دست بردارد. آمدن بایدن به قدرت می تواند فرصتی برای او به منظور بازگردان تعادل به سیاست بین المللی با کشورهای جهان باشد که در اثر سیاست های یک جانبه گرایی و خلق و خوی ترامپ در طی برای چهار سال گذشته به شدت متزلزل شده است.
این تحلیلگرعراقی افزود: اما در مورد عراق، اوضاع باید به روند طبیعی خود برگردد و باید بیشتر زبان گفت وگو بین بغداد و واشنگتن حاکم باشد تا بتوان بر زبان خصومتی که در دوران حکومت ترامپ رایج بود، غلبه کرد. این همان چیزی است که همه امیدوارند انجام شود.
وی همچنین تاکید کرد: بایدن باید به جای زبان تهدید و فشار، برای بازگشت به میز گفت وگو با همه کشورها تلاش کند و در مسیر برقراری روابط جدیدی با ایران که به مصلحت آمریکا و منطقه است، گام بردارد و آگاه باشد که حکومتداری به معنای اجرای خواسته های شخصی نیست، بلکه یک عمل آگاهانه برای ثبات جهان است.