تاثیر عوامل ژنتیکی مبتلایان به سندروم داون در ابتلا به کرونا

به گزارش روز چهارشنبه پایگاه خبری ساینس‌دیلی، بر اساس این تحقیقات ژن TMPRSS۲ که یکی از آنزیم‌های حیاتی برای ورود ویروس کرونا به سلول‌های انسان را برنامه‌ریزی می‌کند، در افراد مبتلا به سندروم داون به میزان ۶۰ درصد بیش از سایرین بیان می‌شود. این ژن در کروموزوم ۲۱ قرار دارد که افراد مبتلا به سندروم داون سه نسخه از آن دارند.

همچنین محققان دریافتند ژن CXCL۱۰ که عامل بروز التهاب غیرقابل کنترل در اثر حمله سیستم ایمنی به سلول‌های ریه است، در بدن افراد مبتلا به سندروم داون بیش از سایرین بیان می‌شود.

علاوه بر این مشخص شد افراد مبتلا به سندروم داون پس از ابتلا به کووید ۱۹ بیش از سایرین در معرض خطر ابتلا به عفونت‌های باکتریایی قرار می‌گیرند. در بدن این افراد بیان ژن NLRP۳ که برای حفظ شرایط پایدار و داخلی بدن در فرایند مقابله با عفونت حیاتی است، کمتر از سایر افراد انجام می‌شود.

مطالعاتی که چندی پیش توسط محققان دانشگاه آکسفورد انگلیس صورت گرفت، نشان داد خطر مرگ ناشی از کووید ۱۹ در افراد بالغ مبتلا به سندروم داون، ۱۰ برابر بیشتر از افراد عادی است.

این مطالعه نشان داد تفاوت در عملکرد سیستم ایمنی افراد مبتلا به سندروم داون در آسیب‌پذیری آن‌ها در برابر کووید ۱۹ نقش اساسی دارد. در واقع سیستم ایمنی این افراد بیش فعال است و این وضعیت معمولا به عنوان یک اختلال خودایمنی شناخته می شود.

در بسیاری از موارد ابتلا به کووید ۱۹ سیستم ایمنی این افراد یک واکنش تهاجمی شدید موسوم به طوفان سایتوکین دارد که منجر به آسیب دیدگی اندام‌های بدن می‌شود و حداقل از لحاظ نظری مبتلایان به سندروم داون در برابر این پدیده آسیب‌پذیرتر از سایرین هستند.

طوفان سایتوکین (cytokine storm) یک واکنش غیرطبیعی ایمنی است. این واکنش نوعی سندرم پاسخ التهابی سیستمیک است و می‌تواند با علایم مانند تب، خستگی، بی‌اشتهایی، درد مفاصل، تهوع، استفراغ، اسهال، عوارض پوستی، تنفس سریع، تپش قلب، افت فشار خون، تشنج، سردرد، توهم و لرزش همراه باشد.

به گفته محققان، نتایج این تحقیقات نشان می‌دهد که ابتلا به سندروم داون، یک فاکتور ریسک برای بیماری کووید ۱۹ محسوب می‌شود. سندروم داون یک بیماری ژنتیکی تقریبا شایع است و در آمریکا از هر ۷۰۰ نوزاد متولد شده، یک نفر به آن مبتلا است.

در این بیماری یک کپی اضافه از کروموزم ۲۱ در دوران جنینی بوجود می‌آید. پس از آن، این کروموزم اضافی در سلول‌ها تکثیر می‌شود و سبب مشکلاتی از قبیل ناهنجاری‌های رشدی، کوچک بودن اندازه دست و پا، عقب ماندگی ذهنی، سر با شکل نامناسب، دندان‌های کوچک، اثر انگشت غیرطبیعی، بینی پهن، گردن کوتاه، زبان بزرگ و انحراف چشم‌ها می‌شود.

محققان پیشنهاد کرده‌اند که آرتریت بیماران مبتلا به سندرم داون را به آرتریت مرتبط با سندرم داون تغییر نام دهند تا به صورت مشخص‌تری نشانگر التهاب و فرسایش ناشی از بیماری باشد.

متداول‌ترین روش برای تشخیص سندروم داون در جنین، غربالگری در سه ماه اول و دوم بارداری است.
نتاج این مطالعه در نشریه Scientific Reports منتشر شده است.