وحید جعفریان روز جمعه درحاشیه بازدید از طرح بوتهکاری مراتع مناطق شمالی گنبدکاووس به خبرنگار ایرنا گفت: پیشرفت سالانه یک میلیون هکتار بیابان در کشور به معنی تبدیل جنگل به بیابان نیست بلکه مصداق کاهش حاصلخیزی خاک و از دست رفتن قابلیت بیولوژیکی و ایجاد پوشش گیاهی آن است که تخریب سرزمین را به همراه دارد.
وی افزود: هم اکنون ۲۹.۷ میلیون هکتار از عرصههای کشور به لحاظ موقیعت خاص جغرافیایی و شرایط زمین شناسی تحت فرسایش بادی قرار دارد که بهواسطه آن همه تاسیسات، جادهها، بناهای مسکونی در روستاها و شهرها و اراضی زراعی با وقوع طوفانهای گرد و غبار دچار آسیب میشود.
جعفریان اضافه کرد: از مجموع عرصههای در معرض فرسایش بادی، ۱۴ میلیون هکتار آن جزو کانون بحرانی فرسایش است که افت سطح آبهای زیرزمینی، کشاورزی ناپایدار، تخریب پوشش گیاهی و گسترش تاسیسات از دلایل آن به شمار می رود.
مدیرکل دفتر امور بیابان سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری با تاکید بر ضرورت اجرای فعالیتهای احیایی و بیابان زدایی، تصریح کرد که همکاری همه ادارات و نهادها، جوامع محلی و بخش خصوصی با منابع طبیعی ضروری است زیرا اعتبارات دولتی به تنهایی جوابگوی انجام سالانه یک میلیون هکتار اجرای طرحهای بیابان زدایی نیست.
وی گفت: امسال با استفاده از منابع ملی (صندوق توسعه) و استانی در ۴۰۰ هزار هکتار از اراضی کشور طرح بیابان زدایی شامل بوتهکاری، قُرق، مدیریت چرای دام و روان آبها انجام شد و این مقدار برای تعادلبخشی بین تخریب و احیا کافی نیست.
جعفریان افزود: مناطق بیابانی و یا در معرض بیابان شدن ظرفیت اقتصادی خوبی دارند که بخش خصوصی، جوامع محلی و تشکلهای مردم نهاد حوزه منابع طبیعی و محیط زیست میتوانند با تلفیق مدیریت بومی و علمی، این زمین ها را به عرصه اقتصادی تبدیل نمایند.
در همین پیوند سرپرست اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری گلستان نیز به خبرنگار ایرنا گفت که هم اکنون ۳۰۰ هزار هکتار از عرصههای مناطق شمالی استان اعم از اراضی ملی و زراعی در معرض بیابان شدن قرار دارد که برای جلوگیری از بیابانی شدن این عرصهها طی سالهای گذشته در مجموع ۱۶ هزار هکتار اقدامات احیایی از جمله بوتهکاری و نهال کاری صورت گرفته است.
عبدالرحیم لطفی افزود: برنامه امسال منابع طبیعی و آبخیزداری گلستان برای جلوگیری از بیابانی شدن عرصهها، بوته کاری در پنج هزار هکتار از این عرصهها با مشارکت جوامع محلی و ذینفعان است.
نظر شما