به گزارش ایرنا؛ باوجود آنکه در آن برهه فوتبال در آسیا نضج نگرفته بود و تیم‌هایی چون برمه و هند قدرت اول بشمار می رفتند اما تیم ملی ما توانست زودتر از آنچه که متصور می‌شد، در برابر بزرگان قد علم کند و اسباب تحسین رقبا را فراهم کند.
نخستین گام
نخستین دوره بازیهای آسیایی سال ۱۹۵۱ در دهلی نو مرکز هند برگزارشد که اتفاقا با اولین حضور فوتبال ما در یک تورنمنت رسمی همراه بود.
در این رقابت‌ها؛ تیم‌های ایران، برمه، ژاپن، هند، اندونزی، افغانستان حضور داشتند و تیم ما در نخستین حضور جدی خود توانست تا فینال صعود کند ولی در مصاف پایانی مغلوب هند میزبان این فستیوال بزرگ قاره پرجمعیت شد و به مدال نقره رسید.
این سکانس در چنین روزی و در سال ۱۳۲۹ (فینال بازیهای آسیایی ۱۹۵۱) در استادیوم "دیان جامد" دهلی بتصویر درآمد.
تیم ملی ما که ۴۸ ساعت پیش در یک بازی سخت و نفس گیر ژاپن را سه بر دو شکست داده و به فینال رسیده بود، با ورژن جدید حریف هند در فینال شد.
جالب است بدانید ایران و ژاپن یک روز پیش به تساوی بدون گل رسیده بودند و در بازی تکراری و دشوار برابر چشم بادامی ها پیروز شده بودیم.
در پیکار دوم خسته و کوفته شده بودیم اما به لطف درخشش امیر آقا حسینی که یک ضربه پنالتی را مهار کرد توانستیم سربلند بیرون بیاییم و به فینال برسیم.
به همین سبب حسین صدقیانی سکاندار تیم ملی، با ترکیبی متفاوت و با استراحت دادن به عارف قلی زاده حسین فکری و مهدی نصیراوغلی، تیم ما را روانه میدان کرد.
پا برهنه‌ها
هندی‌ها که پابرهنه بازی می‌کردند، در دمای بسیار بالا و حمایت ۴۰ هزار تماشاگر توانستند در پی یک ضدحمله و در نیمه دوم به گل برسند و در نهایت مدال طلا را به سینه بزنند.
هند در آن دوران یک قطب بزرگ در فوتبال آسیا قلمداد می‌شد ولی در فینال دراماتیک مقابل ایران، بسیار زجر کشید و شاید اگر دمای بالا و طاقت فرسای دهلی نبود، این ما بودیم که بر سکوی قهرمانی جلوس می کردیم.
بهرحال، تیم ملی فوتبال کشورمان روز ۱۹ اسفند ۱۳۲۹ با این ترکیب برابر هند قرار گرفت و با کسب مدال نقره، طعم شیرین نخستین موفقیت را چشید.
امیر آقا حسینی، منصور حاجیان، حسین سرودی، نادر افشار، محسن آزاد، امیر عراقی، نادر افشار علوی نژاد، پرویز کوزه کنانی (ژرژ مار کاریان)، مهدی مسعود انصاری، محمود شکیبی، مسعود برومند (کاپیتان)
از این زمان به بعد بود که نهال ما به درختی تناور تبدیل گشت و فوتبال این خاک پرگهر توانست به قطبی بزرگ در آسیا درآید و از بزرگان قاره زهر چشم بگیرد.
راستی، این را هم بدانید حسین سرودی در بازیهای آسیایی ۱۹۵۱ دهلی همزمان هم در تیم ملی فوتبال و هم در تیم ملی بسکتبال کشورمان بازی کرد و سال‌ها بعد سکان هدایت ریاست فدراسیون این دو رشته را عهده‌دار شد.
نظر شما