روغن پخت و پز می تواند سوخت هواپیماها را در آینده تامین کند

به گزارش ایرنا، تارنمای اویل پرایس نوشت: سوخت های هواپیمایی پایدار (SAFs) تنها راهی است که سفرهای هوایی می توانند به طرز معناداری به کربن زدایی کمک کنند.

این گزارش افزود: سوخت های هواپیمایی پایدار از ظرفیت کاهش انتشار کربن در این صنعت به میزان ۳۴ درصد برخوردار هستند.

مدیرعامل شرکت های هواپیمایی اروپا که سازمانی تجاری و نماینده ۷۰ درصد از شرکت های فعال در این صنعت است، به تازگی در مصاحبه ای گفت: SAF  ها می توانند تا سال ۲۰۵۰ با کاهش ۳۴ درصدی انتشار کربن، سهم بسزایی داشته باشند.

   (SAF) عنوانی است که به انواع پیشرفته سوخت زیستی هوایی مورد استفاده در هواپیماهای جت گفته می شود.

اما سوخت های هواپیمایی از چه چیزی ساخته شده اند؟ ضایعات روغن پخت و پز یکی از منابع مورد استفاده در تولید چنین سوخت هایی است. بر اساس گزارش تارنمای شرکت بریتیش پترولیوم، منابع دیگر آن شامل چربی های حیوانی و روغن های گیاهی دیگر، زباله های جامد خانوارها و مشاغل تجاری از جمله کاغذ و بسته بندی و حتی ضایعات غذایی می شود.

این امر نقش سوخت های هواپیمایی پایدار را دو برابر مثبت می کند: از یک سو انتشار گازهای آلاینده از سوی هواپیماها را تا ۸۰ درصد کاهش می دهد و از سوی دیگر مقدار مواد زایدی را که به محل دفن زباله ها می روند، کاهش می دهد.

در تارنمای بریتیش پترولیوم توضیح داده شده که سوخت پایدار را می توان تا ۵۰ درصد با سوخت معمول هواپیماهای جت ترکیب کرد، بدون این که تاثیری در عملکرد هواپیما داشته باشد.

اکنون تمایل فزاینده به استفاده از چنین سوخت هایی ایجاد شده است که به دلیل نقش احتمالی آنها در کاهش انتشار کربن در چرخه حیات است.

دی اکسید کربنی که گیاهان جذب و بعد به زیست توده تبدیل می شودد با دی اکسید کربن ناشی از احتراق سوخت های هواپیمایی پایدار در حین پرواز محاسبه می شوند.  از این روش برای محاسبه یا ارزیابی بیشتر انتشارهای کربنی استفاده می شود.

بر اساس گزارش انجمن حمل و نقل هوایی تولید SAF  امسال به ۱۰۰ میلیون لیتر رسید و ۷ میلیارد لیتر دیگر در قراردادهای آینده تولید خواهند شد.  بیش از ۴۵ شرکت هواپیمایی سوخت های پایدار را امتحان کرده اند.

این نکته را نیز باید گفت که ۱۰۰ میلیون لیتر مقدار زیادی نیست. هواپیماهای جت در سال ۲۰۱۹ به طور متوسط به ۷.۵ میلیون بشکه سوخت در روز نیاز داشتند که نشان می دهد که کل میزان سوخت هواپیمایی پایدار مورد استفاده در این صنعت رقم چندانی نیست. اما فشارها بر شرکت های هواپیمایی برای استفاده بیشتر از این نوع سوخت افزایش یافته است.

اما استفاده از این سوخت ها به دلیل هزینه و در دسترس بودن مواد اولیه برای ساخت آنها با موانعی مواجه است. در حقیقت، تامین مقدار کافی مواد زاید برای تبدیل آنها به سوخت هواپیمایی پایدار دچار محدودیت هایی است واین امر مانع بزرگی در مسیر استفاده گسترده از این نوع سوخت ها است.

هزینه نیز بزرگترین چالش برای سوخت های هواپیمایی پایدار است که به زودی این چالش رفع نخواهد شد.