به گزارش ایرنا، رسانه‌های پاکستانی روز شنبه با استناد به گزارش جدید موسسه صلح سیپری مستقر در سوئد افزودند: رویارویی هسته‌ای همچنان یک تهدید بالقوه پیش روی جنوب آسیا است که به شدت تحت تاثیر عوامل خارجی قرار دارد.
در این گزارش به افزایش زرادخانه‌های پاکستان در مقایسه با هند اشاره شده و آمده است: کلاهک های هسته ای یک "عامل بالقوه برای رویارویی یا تشدید بیشتر" است به ویژه هنگامی که در سطح تاکتیکی استفاده شود.
موسسه صلح استکهلم به نگرانی‌ها مبنی بر اینکه منطقه ممکن است به ۲ اردوگاه چین و پاکستان از یک طرف و هند و آمریکا از طرف دیگر تبدیل شود، پرداخت و هشدار داد: تمرکز و الگوی متضاد در تعاملات هسته‌ای بین چین و ایالات متحده می تواند منطقه از قبل ناآرام شبه قاره را به دو اردوگاه تبدیل کند که در یک طرف واشنگتن و دهلی نو و در طرف دیگر پکن و اسلام‌آباد قرار خواهند گرفت.
در این گزارش دیدگاه‌های متقابل پاکستان، چین، آمریکا، روسیه و هند در قالب ۱۱۹ مصاحبه با کارشناسان، محققان، مقامات نظامی و سیاسیون این ۵ کشور (بدون ذکر نام) جمع آوری شده که به عقیده آنان، کشورهای مذکور نیاز به تعامل بیشتر و انعطاف پذیرتر دارند تا ضمن درک موقعیت جنوب آسیا به چگونگی انسجام آن با پویایی‌هایی هسته‌ای بین المللی گسترده تر دست پیدا کنند.
در این گزارش تعداد زیادی از "حوادث تشدید کننده" در جنوب آسیا شامل چین، هند و پاکستان تحت "سایه هسته‌ای" ذکر شده است - که در آن کشورهای اتمی عملیات نظامی با شدت کم علیه یکدیگر را در سرزمین های مورد مناقشه انجام می‌دهند.
این موارد شامل تشدید تنش‌ها بین پاکستان و هند و در پی حملات به پارلمان هند در سال ۲۰۰۱، حملات ۲۰۰۸ بمبئی، عملیات هوایی هند در منطقه بالاکوت پاکستان و اقدام متقابل پاکستان علیه دو جنگنده هندی در سال ۲۰۱۹ و همچنین تنش های چین و هند در مناطق مرزی از جمله درگیری در منطقه دوکلام در سال ۲۰۱۷ و درگیری های دو کشور در دره گالوان در سال ۲۰۲۰ می‌باشد.
موسسه سیپری افزود: از یک منظر این کشورها ممکن است فعالانه درگیر نباشند اما وضعیت‌ها و فن آوری‌های هسته‌ای در پس زمینه مشاهده شده و باعث می شود حوادث از کنترل خارج شود.
در ادامه این گزارش آمده است: آنها به عنوان عوامل احتمالی تصادفات یا تشدید بیشتر دیده می شوند به ویژه هنگامی که در سطح تاکتیکی مستقر شوند.
پیشینه هسته‌ای پاکستان و هند
پاکستان و هند از جمله معدود کشورهایی هستند که دارای زرادخانه اتمی می‌باشند. هند مدتها قبل از پاکستان در سال ۱۹۷۴، به جمع قدرت‌های هسته‌ای پیوست و اسلام‌آباد را بر آن داشت تا از این الگو پیروی کند.
بر اساس این گزارش، در مورد تعامل هسته‌ای بین دو رقیب دیرینه شبه قاره متخصصان پاکستانی و هندی معتقدند که چگونگی مشارکت طرف دیگر در کاهش آستانه هسته ای و علاقه متقابل در مورد چگونگی رقابت چین و آمریکا در فن آوری های نوظهور، چشم انداز بازدارندگی در آسیای جنوبی را شکل می دهد.
این کارشناسان ابراز نگرانی کردند که چگونه فن آوری هایی مانند سلاح های مافوق صوت، هوش مصنوعی و خودمختاری می‌توانند فضای بازدارندگی را تغییر دهد به ویژه از نظر نظارت، فرماندهی و کنترل و حتی زمان واکنش‌های کوتاه تر.
اسلام آباد در دهه ۸۰ میلادی زمانی که در اولین جنگ افغانستان متحد آمریکا علیه شوروی بود، با سکوت تمام به توانایی هسته‌ای دست یافت.
پاکستان در همان اوایل دست به آزمایشات اتمی نزد تا زمانی که هند در سال ۱۹۹۹ یک سری آزمایشات خود را انجام داد. تنها سه هفته بعد از آن پاکستان شش آزمایش موفقیت آمیز را در منطقه "چاغی" واقع در ایالت بلوچستان انجام داد، اقدامی که خطر رویارویی هسته‌ای بین رقبای دیرینه شبه قاره را ایجاد کرد.
طبق گزارش موسسه صلح استکهلم، هند در حال حاضر بین ۸۰ تا ۱۰۰ کلاهک هسته‌ای دارد در حالی که پاکستان بین ۹۰ تا ۱۱۰ کلاهک هسته‌ای دارد.
این موسسه اواخر اسفند ۱۳۹۹ نیز در تازه‌ترین یافته‌های خود اعلام کرد: پاکستان طی ۴ سال اخیر درمیان بزرگترین واردکنندگان سلاح های بزرگ در آسیا و اقیانوسیه بوده است.
علاوه بر پاکستان همسایه شرقی و رقیب سنتی آن هند، استرالیا، چین و کره جنوبی نیز از بزرگترین واردکنندگان سلاح در منطقه به شمار می‌روند.
تنش‌های قدیمی میان پاکستان و هند باعث شده است تا به نوعی، یک رقابت تسلیحاتی شامل رقابت در تولید سلاح های هسته ای میان دو کشور در جنوب آسیا ایجاد شود. پاکستان در سال ۱۹۹۸ نخستین آزمایش هسته‌ای خود را با موفقیت انجام داد و به عنوان هفتمین قدرت هسته ای جهان شناخته شد.
نظر شما