سالروز شهیدی که در فکه آسمانی شد

به گزارش خبرنگار حوزه ایثار و شهادت ایرنا،‌ شهید «رمضان علی فیضی» فرزند حاج رضا علی دهم دی ۱۳۴۴ در شهرستان کرج به دنیا آمد. پدرش  انباردار بود و مادرش فاطمه نام داشت. دانش آموز سوم متوسطه در رشته اقتصاد بود که از ســوی بسیج در جبهه حضور یافت. در عملیات والفجر در روز بیست و ششم فروردین ۱۳۶۲، در فکه توســط نیروهای بعثی بر اثر اصابت ترکش به شــهادت رسید. پیکر وی را در گلزار شهدای زادگاهش به خاک سپردند.

فکه را جایگاه شهدا می‌نامند؛ منطقه‌ ای بیابانی در شمال‌غربی استان خوزستان و جنوب‌ شرقی استان ایلام که نه تنها محل شهادت تعداد قابل توجهی از رزمندگان است بلکه بزرگانی مثل شهید حسن باقری و شهید مجید بقایی و حتی شهید مرتضی آوینی هم در این مکان مقدس به شهادت رسیده اند.

این شهید بزرگوار در بخشی از وصیت‌نامه‌اش خطاب به برادران وخواهران گفت دعا را از یاد مبرید که دوای هر دردی هست و همیشه ذکر خدا را بکنید و هرگز اجازه ندهید که دشمنان میان شما تفرقه بیندازند. در زیر بخشی از وصیت‌نامه این شهید والامقام را می‌خوانید.

نهال انقلاب تازه داشت جان می‌گرفت

شهید فیضی در دست نوشته ای خطاب به والدین خود می نویسد :‌ پدر جان این نهال انقلاب تازه داشت جان می‌گرفت که نگذاشتند و الان احتیاج به خون دارد که ما باید خونمان را نثار این درخت کنیم تا رشد کند، پدر جان هم اکنون که این وصیت نامه را می نویسم از چشم‌هایم اشک جاری است و نمی‌توانم جلوی خودم را بگیرم چون من از شما خیلی خجالت می‌کشم. انشالله شما از گناهان من چشم پوشی می کنید و مرا ببخشید.

شب‌های جمعه مرا در مسجد ولی  عصر (عج) دعا کنید

پدر جان به مادرم وخواهرانم و برادرانم بگویید که ناراحت من نباشید بلکه خوشحال هم باشید ، برای اینکه پسرتان را در راه الله داده‌اید و به آنها بگویید که شب‌های جمعه مرا در مسجد ولی  عصر (عج) دعا کنند. پدر جان به مادرم بگو که گریه نکند برای من اگر پیش ضد انقلاب ها و کافران گریه کند او آنها را شاد می‌کند با اینکارش من نمی‌گویم که اصلا گریه نکند چون گریه برای شهید ثواب دارد ولی پیش آن ناکس‌ها گریه نکند بلکه با سرافرازی جلوی آنها بایستد و با مشت محکم توی دهانشان بزند.

پدر جان چند پیام دارم که لطفا به مردم برسان: اول به جوانان:  ای رفیقان و جوانان برومند اسلام مبادا در رختخواب ذلت بمیرید که حسین (ع) درمیدان نبرد شهید شد. مبادا در حال غفلت بمیرید که علی (ع) در محراب عبادت شهید شد. مبادا درحالت بی تفاوتی بمیرید که علی اکبر در راه پدرش حسین  با هدف شهید شد.