با اعلان رسمی «جو بایدن» رییس جمهور ایالات متحده نیروهای نظامی این کشور در یازدهم سپتامبر سال جاری خاک افغانستان را ترک خواهند کرد. این که در هیچ اشغالی ابدیتی برای حضور وجود ندارد و پیروزی از پوتین سرباز اشغالگر حاصل نمی‌آید اولین آموخته این خروج برای تصمیم سازان در کاخ سفید خواهد بود. خروج پرخون از باتلاق ویتنام و دیگر اشغالگری‌های واشنگتن اکنون چون روزی روشن در پیش دیده سربازان آمریکایی حین ترک خاک افغانستان خواهد بود. مصوبه مصرح پارلمان عراق مبتنی بر خروج سربازان آمریکایی از این کشور نیز این روند ادامه دار را به سران کاخ سفید نشان می‌دهد.
منطق مشخص و مستمر جمهوری اسلامی ایران مبنی بر تعیین سرنوشت ملت‌ها به دست خود آنها که در تمام چهل و دو سال گذشته اعلان واعمال گردیده است در مورد مشخص افغانستان بار دیگر صحت خود را به رخ کشید. این که هیچ قدرتی نمی‌تواند امن و نان به ارمغان بیاورد و باید توافق و تفاهم ملی و منطقه‌ای توسعه، امنیت وسیستم کارآمد بوجود بیاورد در عرصه عمل بار دیگر خودنمایی کرد.
پس از نزدیک به دودهه حضور نظامیان اشغالگر ایالات متحده در افغانستان اینک با ناامنی گسترده و انفجار و ترورهای مکرر و در شرایط نامطلوب خاک این کشور را ترک می کنند. اینک این مفهموم بیشتر خودنمایی می‌کند که هیچ دستی از خارج نمی‌تواند هیچ ارمغانی برای ملت های منطقه برقرار سازد و تنها اراده و تفاهم داخلی و همراهی منطقه‌ای صلح پایدار و ریشه کنی بدسگالی‌ها را به دنبال خواهد داشت.
منطق مشخص جمهوری اسلامی ایران از مذاکرات صلح بن تا امروز هم دقیقا بر همین مبنا و معنا بوده است. راه را در گفتگوهای بین الافغانی و همراهی کشورهای منطقه‌ای می‌دانست و امروز نیز همین باور را دارد. حضور و اشغال خارجی همیشه در پی نادیده انگاشتن بخشی از واقعیت داخل است. پس از دودهه حضور نظامی و تحمیل هزینه‌های گزاف جانی و مالی به مردمان ستم کشیده افغانستان جماعت طالبان برقرار و به عنوان حقیقتی غیرقابل نادیده انگاری در صحنه افغانستان خودنمایی می‌کند و ایالات متحده نتوانست یا نخواست که از پس این جماعت برآید.
جمهوری اسلامی ایران اما علیرغم زخم ها و تمایزات غیرقابل اغماض با این گروه و ضمن داشتن ادعاها و تحفظات خود طالبان را به عنوان یک حقیقت مستقر برای صلاح و صلح در افغانستان به مذاکره پذیرفت تا با قرار گرفتن بخشی از حقیقت مستقر در چهارچوب مذاکره و تفاهم به تحقق خواست جمهور مردم افغانستان کمک شود.
پس از عمل تروریستی ایالات متحده در به شهادت رسانیدن سردار سلیمانی و ابومهدی المهندس در خاک عراق رهبر معظم انقلاب اسلامی تشییع میلیونی این شهدا را سیلی سخت به استکبار خواندند و سیلی سختتر را اخراج اشغالگران آمریکایی از منطقه دانستند و اینک خروج از افغانستان و اجرای محتمل مصوبه پارلمان عراق درباره خروج نیروهای اشغالگر ایالات متحده طلیعه‌های این اتفاق مبارک هستند.
عاری شدن منطقه از سربازان خارجی می‌تواند زمینه را برای امنیتی درون زا و تفاهم بیشتر کشورهای منطقه فراهم کند و اجازه دهد بر ظرفیت‌های منطقه تمرکز بیشتری صورت بگیرد.
شاید این تحول را بتوان با بازنشر بخشی از توئیت دکتر محمدجواد ظریف وزیر خارجه کشورمان در نوزدهم آبانماه سال نود و نه خورشیدی تفسیر و نمایان کرد، "ترامپ رفت، ما و همسایگانمان باقی می‌مانیم، تکیه بر بیگانگان امنیت را به همراه نمی آورد و امیدها را ناامید می‌کند.همه را به گفت و گو دعوت می‌کنیم و آن را تنها راه پایان دادن به اختلاف و تنش ها می‌دانیم، با هم برای ساخت آینده ای بهتر برای منطقه".
عنوان یادداشت بخشی از چکامه ایست که توسط فرهاد دریا خنیاگر شهیر افغانستانی در مدح این سرزمین زیبا و با فرهنگ اجرا گشته و می‌تواند نمایانگر خروج اشغالگر و سلامی نو برکابل باشد.
** کارشناس روابط بین الملل
نظر شما