به گزارش گروه فرهنگی ایرنا از مجله آمریکایی آرت نیوز، برای بیش از ۷۰ سال تصور می‌شد یک برج ناقوس که از وسط دریاچه سربرآورده، تمام آن چیزی باشد که از دهکده گمشده کورون (Curon) در ایتالیا باقی مانده است.
نمای عجیب و غریب این بنا در وسط آب، علاوه بر این که در بین گردشگران محبوبیت بالایی دارد در سالهای گذشته سوژه خلق آثار ادبی و سینمایی نیز شده است: آخرین رمان مارکو بالزانو (Marco Balzano) نویسنده معاصر ایتالیایی با عنوان من اینجا می‌مانم (Resto Qui) و فیلم هیجانی کورون (Curon) از نتفلیکس براساس این صحنه خلق شده‌اند.
این برج ناقوس قرن چهاردهمی تا همین اواخر تنها میراث قابل رویت از دهکده‌ای بود که زمانی ۹۰۰ نفر جمعیت داشت. کورون تا سال ۱۹۱۹ بخشی از کشور اتریش بود و بنابراین ساکنان این دهکده که بسیاری از آنها حتی نمی‌توانستند به زبان ایتالیایی صحبت کنند، ابزار لازم برای مقابله با اجرای طرح اتصال دو دریاچه رسیا و کورون با هدف تولید انرژی برق آبی را نداشتند، طرحی که باعث شد خانه و کاشانه‌شان به زیرآب برود. ساخت این سد در ابتدا پنج سالی به دلیل جنگ جهانی دوم به تاخیر افتاد اما با وجود تلاش مردم محلی، دهکده کورون سرانجام در سال ۱۹۵۰ میلادی به زیرآب رفت. دهکده کورون ونتوسا (Curon Ventosa) بر فراز این دهکده به گل نشسته و به جای آن تشکیل شد، این دهکده امروز حدود دو هزار و ۵۰۰ نفر جمعیت دارد.
دهکده گمشده کورون که می‌توان آن را معادل معاصر جزیره تخیلی آتلانتیس در نظر گرفت، ۷۰ سالی زیر آب مدفون شده بود تا این که ماه گذشته (فروردین- اردیبهشت ۱۴۰۰) به دنبال تعمیراتی که روی نیروگاه برق آبی منطقه درحال انجام بود، نشانه‌هایی از آن به تدریج پدیدار شدند. البته از آن جایی که به دلیل شیوع کرونا مقاصد گردشگری برای بازدیدکنندگان تعطیل بودند، پله‌ها، دیوارها و سرداب‌های سنگی که از دل آب سربرآوردند از نظر پنهان ماند. حالا شرکتی که این سد به آن تعلق دارد در حال تزریق تدریجی آب به دریاچه است و احتمالا ظرف چند هفته آینده این دهکده پنهان دوباره به زیر آب خواهد رفت.
آتلانتیس، جزیره‌ای افسانه‌ای است که گفته می‌شود در گذشته‌های دور به زیر اقیانوس‌ها رفت و تمدن پیشرفته آن ناپدید شد.
نظر شما