به گزارش ایرنا، شناگران ملی‌پوش ایران هفته آینده باید به صربستان اعزام شوند و برای کسب سهمیه المپیک توکیو با حریفان خود رقابت کنند. یکی از این شناگران، متین بالسینی است که امید زیادی برای کسب جواز حضور در المپیک توکیو را دارد.
این شناگران جوان حدود دو سال است که با یک مربی حرفه‌ای شنا آشنا شده که او را در راه رسیدن به المپیک، به صورت حرفه‌ای کمک می کند. «کاوه بیک اوغلی» مربی حرفه‌ای شنا که در سن کم ایران را ترک و به انگلستان رفت. او در ادامه مدارک حرفه‌ای مربیگری شنا را بدست آورد و هم اکنون در ایران به صورت اختصاصی با بالسینی کار می کند تا این شناگر بتواند سهمیه المپیک را بدست آورد.
خبرنگار ورزشی ایرنا با بیک اوغلی در این رابطه به گفت و گو پرداخته که در زیر مشروح آن را می‌خوانید:
شما در کجا به دنیا آمدید و چه زمانی مربیگری شنا را شروع کردید؟
من در تهران به دنیا آمدم و در سن کم ایران را با خانواده ترک کردم. در انگلستان سال های زیادی درس خواندم و شنا کار کردم. از سال ۲۰۰۲ به صورت حرفه‌ای و سیستماتیک کار مربیگری شنا را شروع کرده و مدارک مختلف این رشته را کسب کردم. سال های زیادی را در باشگاه های مختلف در انگلیس به عنوان سرمربی پشت سر گذاشتم. من در حال حاضر در جنوب انگلستان در مرکز ملی Performance coach (مربیگری عملکرد در جایی که یک مدیر برای بازخورد دادن و تنظیم عملکرد دخالت می کند) هستم.
بعد از آن در سال ۲۰۱۴ با تیمی از مربیان استاندارد از انگلیس به دبی رفتیم و تا سال ۲۰۲۰ در آنجا کار کردیم. در دبی شروع به فعالیت در زمینه شنا کردیم و از آن پروژه تعداد زیادی از شناگران کشورهای مختلفی مانند انگلیس، روسیه، بلژیک، فرانسه، ایرلند، هند و لبنان کشف شد.
چگونه با متین بالسینی آشنا شدید؟
من در یکی از مسابقات دبی، متین بالسینی را دیدم و دوست مشترک من و پدر متین به من گفت که او دیگر نمی‌خواهد به شنا کردن ادامه دهد. من از آنجا متین را شناختم و چون دوست داشتم به شنای ایران کمک کنم، احساس کردم که متین با این استعداد بسیار خوب، نباید شنا را کنار بگذارد. همین موضوع باعث شد تا با متین آشنا شوم و شناخت بیشتری از او پیدا کنم.
وقتی کار را با او شروع کردم، پاندمی کرونا در دنیا نبود و به دلیل اینکه دبی و تهران به هم نزدیک بودند، فکر می کردیم که می توانیم همدیگر را بیشتر ببینیم و بیشتر تمرین کنیم. هدف های زیادی با متین داشتیم اما کرونا باعث شد تا ارتباط ما بیشتر با اینترنت و تلفن باشد. من در آن زمان مجبور بودم به انگلستان برگردم و راه ما بسیار از هم دور شد.
با وجود پاندمی کرونا، کار با متین به چه شکل پیش رفت؟
راهی که شروع کردیم آسان نبود. کسانی که شنا کار می کنند، می دانند که مربیگری از راه دور بسیار سخت است زیرا مربی باید همیشه از شناگر خود اطلاعات کافی و دقیق داشته باشد. برخی هم ما را باور نداشتند و همیشه متین را با حرف های خود ناراحت می کردند اما تمرکز ما فقط بر روی کارمان بود. در همان مدت رکورد متین در شنای ۲۰۰ متر پروانه، ۶ ثانیه کاهش پیدا کرد و رکورد ایران بعد از ۱۱ سال شکسته شد. سه بار دیگر هم بعد از آن، رکورد بهتری بدست آمد. متین با وجود همه سختی ها و مشکلات متوقف نشد و راه خود را ادامه داد.
یکی از اهداف من و متین رسیدن به المپیک توکیو بود. وقتی که متین پیش من آمد، با استانداردهای بهترین های شنا در جهان بسیار فاصله داشت اما حالا چیزهای بسیار زیادی بدست آوردیم. کرونا باعث شد تا یک راه جدید پیدا کنیم و در راه خود محکم باشیم. حرفه‌ای‌ها می دانن که یک مربی برای رساندن ورزشکار به المپیک به ۴ سال وقت نیاز دارد. کار من یک ریسک بزرگ بوده و هست. ما تنها دو سال وقت داشتیم تا با متین کار کنیم و حالا نیز تنها چند روز به مسابقات کسب سهمیه باقی مانده است.
این داستان می تواند یک نقشه راه برای همسن‌های متین باشد. برای کسانی که در کرونا به مشکلات زیادی برخورد کردند. ما توانستیم با دور بودن از هم، حرف هایی که پشت سرمان زده می شد و مسخره شدن نوع تمریناتمان بجنگیم. با باز نبودن استخر و دیگر سختی هایی که بر سر راه ما قرار داشت مبارزه کردیم و حالا از این موضوع بسیار خوشحالیم.
بالسینی تا چه حد به سهمیه المپیک نزدیک است؟
متین در حال حاضر به رکورد سهمیه المپیک بسیار نزدیک است. در این هفته های آخر کنارش بودم که تمرینات بهتری داشته باشیم. باید به این هم اشاره کنم که ما بدشانس بودیم زیرا مسابقاتی که می خواستیم برگزار نشد. البته باید بگویم که این موضوع تقصیر هیچ کسی در ایران نیست بلکه تمام کشورها در دنیا با این مشکل روبرو هستند. برای کسی که شنا کار می کند، بسیار سخت است که در شرایط مسابقه نباشد. این شناگران می خواهند در بزرگترین مسابقه زندگی خود شرکت کنند. آنها جوان هستند و تجربه زیادی ندارند. استرس و فشار زیادی بر روی آنهاست و به همین دلیل باید واقع بین باشیم. اما در کل از راهی که آمدیم راضی هستیم چرا که همیشه رو به جلو بودیم. همین موضوع باعث شده تا من امید زیادی به متین داشته باشم. این را هم باید بگویم که خیلی شنیدم بعضی ها به من می گویند مربی خارجی اما من با افتخار ایرانی هستم.
تفاوت میان شنای ایران و اروپا را چگونه دیدید؟
این سوال بزرگی است. من تا الان یک سری از امکانات ایران را دیدم و یک سری از امکانات را نیز ندیدم. ما در استخرهای آزادی، آکادمی المپیک و انقلاب تمرین کردیم و افراد زیادی در این استخرها به ما کمک کردند. شاید این استخرها در سطح بهترین استخرهای جهان نباشد اما امکانات آن سطح خوبی دارد. رشته شنا ساده است و استخر و آب می خواهد. ما از دوسال پیش استخر شورت کورس (استخر با طول ۲۵ متر) نداشتیم. استخر آزادی امکانات خوبی دارد. ما امکانات خوبی داریم اما اگر می خواهیم به کشورهای خوب جهان برسیم، باید برای این موضوع برنامه و آینده‌نگری داشته باشیم.
چگونه می توانیم به سطح اول شنای دنیا برسیم؟
اگر می خواهیم در شنا به کشورهای قوی در این رشته برسیم باید برنامه‌ریزی مدون، مربیگری حرفه‌ای و مدیریت درست در ورزش های آبی را به صورت یکپارچه داشته باشیم. مدرسه‌ها، باشگاه های آموزش شنا، دانشگاه‌ها و مجموعه های استعدادیابی می توانند به این موضوع کمک بسیار خوبی کنند. این مجموعه ها باید به صورت هماهنگ کار کنند تا پیشرفت قابل توجهی در این زمینه به وجود بیاید. اگر این اقدامات به صورت درست انجام شود، به جای یک نفر، یک تیم بسیار بزرگ برای ایران به المپیک و مسابقات جهانی خواهند رفت.
آیا کمبود امکانات و مربیان دلیل ضعف شنای ایران است؟
ما نمی توانیم مربیان و کمبود استخر ها را مقصر بدانیم. همه این موضوعات باید در کنار هم باشد تا وضعیت شنا در ایران تغییر کند. باید یک مجموعه آموزشی برای شناگران و مربی ها داشته باشیم تا همه چیز به صورت سیستماتیک پیش برود. اگر به این شکل نباشد، همه توقع دارند تا شناگران در سن کم قهرمان جهان شوند. من تا کنون ندیدم که یک شناگر در سن کم حرفه ای باشد. آنها در سن کم باید آموزش های زیادی را ببینند تا حرفه ای شوند. وقتی در ایران می گویند استخر نداریم، ناراحت می شوم چرا که مشکل اصلی این موضوع نیست. باید با پدر و مادرهایی که دوست دارند بچه های خود را به رشته شنا بفرستند، صحبت کرد و مسیر درست را به آنها نشان داد. بعد از درست کردن این موضوعات، تازه باید مجموعه های حرفه ای با درجه کیفی بالا درست کنیم تا بستر پیشرفت شنا ایجاد شود.
این برنامه چقدر زمان می برد؟
این برنامه بزرگ حدود هشت تا ۱۰ سال زمان می برد و ما می توانیم با اجرای این برنامه، در المپیک ۲۰۲۸ یک اتوبوس از شناگران ایرانی را در این رقابت ها داشته باشیم.
حرف پایانی؟
همه از نفرات بالایی شروع به تشکر می کنند اما من می خواهم در ابتدا از کارکنان استخرهایی که در ان کار کردیم تشکر کنم. زحمات آنها قابل تقدیر است. جا دارد از محمد هادی بیداریان مدیر استخر قهرمانی آزادی تشکر کنم چراکه فعالیت در این استخر در شرایط کرونایی بسیار سخت بود اما او این چالش را به خوبی مدیریت کرد. از آنهایی که به من و متین کمک کردند و می آمدند او را تشویق می کردند تشکر می کنم. کار آنها بسیار با ارزش بود. از محسن سمیع زاده مدیرفنی تیم‌های ملی و خشایار حضرتی مربی تیم ملی بسیار تشکر می کنم. از حمید اسکندریون دبیر فدراسیون، امیر کمالی مدیر روابط عمومی و محسن رضوانی رییس فدراسیون شنا بسیار تشکر می کنم که امکان تمرین من و متین را فراهم کردند.
نفرات زیادی ما را در این مسیر کمک کردند و من می خواهم از آنها تشکر کنم. از میثم شیرزاد و محمد استاد که هر دو فیزیوتراپ هستند. از پیمان رجبی مربی بدنسازی که متین را تمرین می داد. از مهدی چراغی و فرید فتاحیان اعضای کمیته ملی المپیک نیز تشکر می کنم که به ما کمک کردند. در آخر هم امیدوارم مهدی انصاری، بنیامین قره حسنلو و سینا غلامپور بتوانند عملکرد خوبی در مسابقات صربستان داشته باشند.
نظر شما