به گزارش روز پنجشنبه گروه دانشگاه و آموزش ایرنا از خبرگزاری یونایتدپرس، با وجود اینکه دی‌کسیدکربن فراوان‌ترین و مشهورترین گاز گلخانه‌ای است، اما گاز متان نیز فراوان است و اثر گرمایشی آن بیش از ۳۰ برابر بیشتر از دی اکسید کربن است. بیشتر متانی که در اتمسفر زمین وجود دارد توسط فعالیت‌های انسانی آزاد می شود، اما چند فرآیند طبیعی مانند فعالیت آتشفشانی ، فعل و انفعالات آب-سنگ زیر سطح زمین و متابولیسم میکروبی نیز موجب تولید گاز متان می شوند.
قسمت اعظم گاز متانی که بطور طبیعی بر روی زمین تولید شده است توسط میکروب ها تولید می شود و بیشتر این گاز متان در اقیانوس ها وجود دارد. در دهه گذشته و یا حوالی آن ، تعدادی از مطالعات نشان داده اند که اقیانوس های زمین، محل تجمع گاز متان به میزان بسیار بیشتری از آنچه که محققان تصور می کردند، هستند.
جالب اینجاست که مطالعات نشان می دهد مقدار کمی از این گاز متان وارد جو زمین می شود. بر اساس نتایج مطالعه اخیر، بسیاری از جوامع میکروبی تشنه متان در کف اقیانوس ها، مسئول به دام انداختن قسمت اعظم گاز متانی هستند که در اکوسیستم های دریایی وجود دارد.
محققان تصور می کنند که بدون وجود این میکروب ها، جو زمین میزبان گاز متان بیشتری خواهد بود - و این باعث می شود که دمای هوا حتی گرمتر از حد فعلی شود. محققان با بررسی جوامع میکروبی در اطراف هفت تراوش گاز (متان) در بستر دریا که از نظر زمین شناسی متفاوت بودند، متوجه شدند که سنگ های کربنات مسئول بیشترین میزان مصرف گاز متانی هستند که تاکنون ثبت شده است.
«پیتر گیرگوئیس» استاد زیست شناسی ارگانیسم و تکامل در دانشگاه «هاروارد» در بیانیه مطبوعاتی اعلام کردند: میکروب های موجود در سنگ های کربنات مانند یک فیلتر زیستی گاز متان عمل می کنند که تمام گاز متان را قبل از ترک اقیانوس مصرف می کنند.
مشروح این مطالعه در مجله Proceedings of National Academy of Sciences منتشر شده است.
نظر شما