به گزارش روز یکشنبه گروه دانشگاه و آموزش ایرنا، سیدمجید حسینی استاد دانشگاه تهران در این یادداشت آورده است: همکارم، دکتر محمد مهدی اسماعیلی سال هاست که در دانشکده حقوق و علوم سیاسی به تعامل و تسامح و خوش خلقی زبانزد است. داشتن مرزهای هویتی و گفتمانی، طبیعت استادی است که اندیشه سیاسی اسلام را تدریس می‌کند اما مرزهای شفاف گفتمانی و عدالت‌خواهی، در ایشان ناقض تعامل با همگان، مهربانی و تسامح با مخالفان، خوش اخلاقی با پایین دست و همراهی با ضعیف‌ها نیست!
تمام این سال ها که در گرایش اندیشه سیاسی دانشگاه تهران، توفیق همکاری با ایشان را داشته‌ام، این جوانمردی با ضعیفان و تعامل با مخالفان و تسامح با همفکران در رفتار همکارم برای منِ کم تحمل، الگو بوده است.
حالا که مساله اصلی کشور عدالت است، کسانی که در گفتمان عدالت، اخلاق را محور می‌کنند؛ برای ما جدای از جایی که هستند و کاری که می‌کنند، الگو می شوند!
دکتر محمدمهدی اسماعیلی، استاد خاکی و متواضع فلسفه سیاسی، رفتاری دارد که تو فراموش می‌کنی اهل کتاب، دانش، فلسفه و تئوریست. از ملاصدرا تا فارابی و فوکو را خوب می شناسد، در میانه دعوای دفاع از پایان‌نامه‌ها خوب تئوری های رقیب را رد و طرد می‌کند و هنگامه نقد لیبرالیسم، سخت طرفدار مقاومت و عدالت است.
این رفتار از سر تواضع، وجه فکری و فلسفی و اندیشه ورزانه اش را پنهان کرده است. من یکی شاید به تئوری، تفاوت دیدگاهی با او داشته باشم اما باید شهادت دهم در این لحظه که فضل و دانش آکادمیک، آن هم در رشته فلسفه سیاسی که پر از غلظت و سختی است. کنار دانش نظرسنجی میدانی اجتماعی که در سال های مدیریت فرهنگی‌اش در صدا و سیما کسب کرده و جزو محدود آکادمیسین های مسلط به تحقیقات اجتماعی میدانی است، از دکتر اسماعیلی، مدیری فرهنگی ساخته که دانشش پنهان ماندن است.
من نه طرفدار جناح های سیاسی موجودم، نه دغدغه‌ام جز عدالت و فرهنگ چیز دیگری است. اما در لحظه دفاع منصفانه از همکاری را فارغ از هر دغدغه سیاسی و فارغ از اینکه با کدام جناح موافق یا مخالفم، وظیفه اخلاقی خودم می دانم. آنها که ایشان را نمی شناسند، بدانند حضور یک نیروی جدید با این ظرفیت‌ها از دانشگاه تهران نفس ما را تازه می‌کند.
نظر شما