حمید فخرانی روز یکشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: علاوه بر کاهش بارندگی ها، دام عشایر در این منطقه بیش از حد مجاز است که دام زیاد و خشکی برخی از منابع آبی موجب ترک وحوش از این منطقه به سایر مناطق شده است.
وی با بیان اینکه در صورت ادامه این روند تا یک‌ماه آینده تمامی منابع آبی برای وحوش منطقه حفاظت شده گلیل خشک خواهد شد اضافه کرد: برای جلوگیری از این مشکل اساسی، پی گیری های لازم برای احیا و بهسازی چشمه های این منطقه با استان انجام شده است.
فخرانی افزود: در این مدت نظافت و بهسازی سه باب دهنه چشمه در این منطقه حفاظت شده صورت گرفته و اینک در ۶ نقطه این منطقه نیاز به نصب یک مورد آبشخور، یک مورد احداث آب انبار، ۲ باب بهسازی چشمه و یک مورد تعمیر و مرمت آبشخور است که ۸۸۰ میلیون ریال اعتبار می طلبد.
رییس اداره حفاظت محیط زیست شیروان گفت: با توجه به گستردگی منطقه حفاظت شده گلیل در بخش سرحد این شهرستان تاکنون ۱۳ آبشخور طبیعی و دست ساز ساخته شده است.
فخرانی افزود: عمده افراد ساکن منطقه عشایر کوچرو هستند که برای جلوگیری از بیماری های مشترک بین انسان و دام آبشخورها ضدعفونی می شوند و زمانی که دام در منطقه باشد ماهانه ۲ نوبت و در سایر فصول ماهانه یکبار نظافت آن توسط خود عشایر، محیط بانان و اهالی منطقه صورت می گیرد.
منطقه حفاظت شده گلیل و سرانی با ۱۸ هزار هکتار وسعت در شمال شهرستان شیروان و مرز بین ایران و ترکمنستان قرار دارد که دارای ذخیره گاه غنی و ارزشمند گیاهی و جانوری است.
این منطقه در ۸۵ کیلومتری شهر شیروان قرار دارد که با توجه به دارا بودن ویژگی‌های خاص طبیعی از جمله جنگل‌های انبوه ارس و گوناگونی پوشش گیاهی و نیز زیست خالص ترین قوچ اوریال، در ۲۷ تیرماه ۱۳۵۰ به عنوان منطقه حفاظت شده زیست محیطی اعلام شده است.
منطقه حفاظت شده گلیل و سرانی دارای آب و هوایی عموما کوهستانی، با شیب های تند و دره های عمیق و صخره های مرتفع است، این منطقه قسمتی از رشته کوه های موسوم به کپه داغ را تشکیل می دهد و از مناظر زیبایی برخوردار است.
شهرستان شیروان با گستره ۳۷۸۹ کیلومترمربع، علاوه بر منطقه حفاظت شده مرزی «گلیل و سرانی» که به عنوان زیست کره به ثبت جهانی رسیده، مناطق بکر زیست محیطی «زوارم و گلیان، بوستان شیرکوه، ییلاقات گیل‌نامانلو، بوانلو و نیز چپانلو» را در خود دارد که زیستگاه انواع پرندگان و جانوران وحشی است.
نظر شما