آیا فرستادن کودکان واکسینه نشده به مدارس کار درستی است؟

به گزارش روز چهارشنبه ایرنا، در حالی که می توان امیدوار بود آغاز سال تحصیلی با بازگشایی مدارس، روند مابقی سال را تعیین کند، ظهور گونه های جدید ویروس کرونا، از قطعیت این مساله می کاهد.

برخی والدین تصمیم گرفته اند در زمان بازگشایی مدارس، کودکانشان را در خانه برای آموزش آنلاین نگهدارند. دیگران نیز ممکن است با رسیدن فصل پاییز در این انتخاب ها بازنگری کنند. اما بسیاری از والدین در هر صورت ناچارند از آنچه سیستم های آموزشی ارائه می دهند، پیروی کنند.

تارنمای استادی اینترنشنال (studyinternational) در گزارشی نوشت: با داشتن اطلاعاتی در مورد سرایت ویروس و ظهور علائم بیماری در کودکان و تجارب مان از تعطیلی مدارس در سال گذشته، می توانیم دستکم به برخی پرسش های مهم در مورد خطرات ابتلا در کودکان واکسینه نشده و خطرات غایب شدن از جلسات حضوری مدارس پاسخ دهیم.

اما خطرات ابتلا به کووید – ۱۹ در کودکان واکسینه نشده چیست؟ کودکان مبتلا به این بیماری ممکن است بدون علائم باشند.

مطالعات نشان داده است که تقریبا نیمی از کودکان مبتلا هیچ علائمی از خود نشان نمی دهند. در مجموع، کودکان با علائم کووید – ۱۹، به بیماری خفیف مبتلا می شوند.

یک مطالعه گسترده در انگلیس نشان داد زمانی که کودکان ۵ تا ۱۱ سال علائم بیماری را دارند، این وضعیت پنج روز ادامه می یابد. در ۳.۱ درصد از کودکان این گروه سنی، علائم بیش از ۲۸ روز طول می کشد.

این دوره را می توان با افراد ۱۲ تا ۱۷ سال و بزرگسالان مقایسه کرد. ۵.۱ درصد از افراد ۱۲ تا ۱۷ سال بیش از ۲۸ روز علائم دارند و ۱۳.۳ درصد از بزرگسالان نیز یک ماه بعد از ابتلا به بیماری علائم را نشان می دهند. تنها ۶ کودک از ۴۴۵ کودک کم سن و سال (۱.۳ درصد) در این بررسی، علائمی داشتند که بیش از ۵۶ روز ادامه می یافت.

از سویی، در کودکان خطر بستری شدن بر اثر ابتلا به بیماری، بیماری وخیم و مرگ ناشی از آن در مقایسه با بزرگسالان اندک است.

در آمریکا، دو دهم تا ۱.۹ درصد از کودکان مبتلا به کووید – ۱۹ در بیمارستان بستری شدند که شامل کودکان مبتلا به گونه دلتای کرونا بودند.

در بلژیک، نرخ بستری شدن و پذیرش در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان برای کودکان مبتلا به کرونا پایین بوده و با شیوع گونه های جدید تغییری نکرده است.

یک مطالعه در مدرسه ای در بلژیک نشان داد ۱۵.۴ درصد از کودکان دبستانی آنتی بادی های ویروس SARS-CoV-۲ (ویروس عامل بیماری کرونا) را داشتند و این بدان معناست که آنها قبلا در جریان همه گیری به این بیماری مبتلا شده بودند.

در کانادا از زمان آغاز همه گیری، پنج دهم درصد از کودکان زیر ۱۹ سال مبتلا به بیماری از بیمارستان سردرآوردند و شش صدم درصد نیز در بخش مراقبت های ویژه کودکان بستری شدند.

مطالعات نشان می دهد سندروم التهابی چند سیستم در کودکان (MIS-C) که دو تا شش هفته پس از ابتلا به بیماری بروز می کند و عمدتا کودکان ۶ تا ۹ سال را تحت تاثیر قرار می دهد، نادر است.

حال این پرسش مطرح است که با شیوع گونه های مختلف کرونا، آیا فرستادن کودکان به مدارس کار درستی است؟

در آمریکا در هفته های اخیر، تعداد موارد ابتلا به کووید – ۱۹ در میان کودکان افزایش یافته است.

وقتی کودکان بیشتری به ویروس مبتلا می شوند، امکان بیمار شدن کودکان و ابتلایشان به بیماری وخیم وجود دارد، حتی اگر این خطر مطلق، اندک باشد.

میزان مرگ و میر کودکان بیمار زیر ۱۷ کمتر از سه مرگ در هر ۱۰ هزار مورد بوده است.

داده های بهداشت عمومی کانادا نشان می دهد نرخ مرگ و میر از هر ۲۰ هزار نفر در کودکان زیر ۱۹، یک نفر است.

حال باید پرسید خطر بزرگتر کدام است، کووید – ۱۹ یا تعطیلی مدارس؟ برای کودکان، خطرات مرتبط با تعطیلی مدارس از خطرات بهداشتی مرتبط با کووید – ۱۹ فراتر رفته است.

مدارس آموزش هایی ارائه می دهند که به دانش آموزان امکان می دهند مهارت های تحصیلی را به دست آورند و همچنین به اجتماعی شدن دانش آموزان و مهارت های رفتاری آنها نیز کمک می کنند.

مدارس، حمایت اجتماعی ارائه می دهند و از کسب عادت های سالم حمایت می کنند. مدارس می توانند به کودکان مهاجر در یادگیری زبان های جدید یا ادغام در جوامع جدید کمک کنند.

تحقیقات نشان می دهد قطع ارتباط با مدارس در طولانی مدت، تاثیرات منفی کوتاه مدت و بلند مدت در افزایش مهارت های تحصیلی دانش آموزان و موفقیت های آکادمیک آنها دارد و بر نحوه کارشان با مساله اشتغال در بزرگسالی تاثیر می گذارد.

حتی تاثیرات منفی تعطیلی مدارس می تواند به نسل بعدی انتقال یابد. تعطیلی مدارس در جریان همه گیری در بلژیک و هلند، تاثیرات منفی بر یادگیری کودکان داشته و کودکان در خانواده های آسیب پذیرتر را تحت تاثیر بیشتری قرار داده است.

تاثیر تعطیلی مدارس بر سلامت فیزیکی و روانی کودکان چیست؟ تجربه تعطیلی مدارس در سال گذشته، اطلاعاتی در مورد تاثیر منفی آن بر سلامت جسمانی کودکان ارائه داد. شمار بیشتری از کودکان در این مدت دچار اختلالات تغذیه ای و مشکلات وزنی شدند.

همچنین مقاله ای که به تازگی در مورد چند مطالعه در ارتباط با سلامت روانی کودکان منتشر شد، نشان داد که یک چهارم از کودکان دچار اضطراب شدند و یک نفر از هر پنج کودک در جریان همه گیری افسردگی را تجربه کردند که دو برابر میزان قبل از همه گیری بود.

همچنین گزارش های کودک آزاری در جریان همه گیری کاهش یافت، نه به این دلیل که این وقایع اتفاق نمی افتاد، بلکه به این دلیل که معلمان و کادر مدرسه فرصت تشخیص موارد سواستفاده و گزارش کردن آن را نداشتند.

آیا آموزش مجازی می تواند جایگزین آموزش حضوری شود؟ تحقیقات کمی در مورد کودکان و آموزش کامل مجازی وجود دارد، اما نه تحقیقات اولیه و نه بررسی های بازنگری شده نشان نمی دهد که آموزش مجازی می تواند کامل و کافی باشد و جبران آموزش حضوری را کند.

تعطیلی مدارس، رشد جسمی، روانی و تحصیلی کودکان را در معرض خطر قرار می دهد و بسیاری از کودکان را از محیطی برای رشد مهارت های اجتماعی و دریافت حمایت های لازم محروم می کند.

آموزش حضوری برای دستیابی به اهداف مختلف و همچنین خیر و سلامت کودکان به ویژه کودکان آسیب پذیر، ضروری است.

این بدان معنا نیست که ما نمی توانیم از ابعاد مثبت آموزش آنلاین غافل شویم. با این همه، مشارکت دادن کودکان در تصمیم گیری و خلق تجاربی که نیازهای آنها را برآورده کند، باید به میزان کافی در برنامه های ما قرار گیرد.