عفونت های جدی خطر ابتلا به اوتیسم را در کودکان افزایش می‌دهد

به گزارش روز یکشنبه گروه دانشگاه و آموزش ایرنا از خبرگزاری یونایتدپرس، محققان دانشگاه «یو.سی.ای.ای» در آمریکا که این مطالعه را انجام داده اند می گویند: عفونت هایی که این کودکان را بیمار می کند، شامل آنفلوانزا، عفونت های شدید پوستی، عفونت های قارچی ریه ها، مسمومیت غذایی باکتریایی، سیاه سرفه و بیماری دست، پا و دهان است.

از بیش از ۳.۶ میلیون کودک که در این مطالعه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته بودند، حدود ۲۳ هزار کودک به اختلال طیف اوتیسم مبتلا بودند که تقریباً چهار هزار و ۴۰۰ نفر از آنها دختر و ۱۸ هزار و ۲۰۰ نفر از آنها پسر بودند.

به گفته محققان، در کودکان پسر که در فاصله ۱۸ ماهگی تا چهار سالگی اختلال طیف اوتیسم در آنها تشخیص داده شد، شیوع بیشتر عفونت های شدید که نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارد، مشاهده شد.

در حالی که این مطالعه ثابت نمی کند این بیماری ها باعث اوتیسم می شوند، محققان می گویند یافته های آنها موید مطالعات قبلی است که نشان می داد عفونت های شدید و تأثیرات آنها بر سیستم ایمنی کودکان، خطر ابتلا به بیماری های عصبی را افزایش می دهد.

به گفته محققان، بسیاری از عفونت های یاد شده با واکسیناسیون قابل پیشگیری هستند.

«آلچینو جی سیلوا »، استاد مغز و اعصاب، روانپزشکی و علوم زیستی رفتاری در دانشگاه یو.سی.ای.ای و نویسنده این مطالعه به خبرگزاری یونایتدپرس گفت: نتایج مطالعه ما نشان می دهد که والدین باید فرزندان خود را واکسینه کنند تا از ابتلا به عفونت های جدی که احتمال ابتلا به اوتیسم و ​​حتی سایر اختلالات روانی را افزایش می دهد، جلوگیری کنند.

اوتیسم ( Autism) یا درخودماندگی، نوعی اختلال رشدی (از نوع روابط اجتماعی) است که با رفتارهای ارتباطی و کلامی غیرطبیعی مشخص می‌شود. علائم این اختلال تا پیش از سه‌ سالگی بروز می‌کند و علت اصلی آن هنوز ناشناخته است.

به افرادی که این اختلال را دارند اوتیستیک یا درخودمانده گفته می‌شود. این اختلال در پسران شایع‌تر از دختران است. وضعیت اقتصادی، اجتماعی، سبک زندگی و سطح تحصیلات والدین نقشی در بروز اوتیسم ندارد.

این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی تأثیر می‌گذارد. کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم، در ارتباطات کلامی و غیرکلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیت‌های مربوط به بازی، مشکل دارند. این اختلال، ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار می‌سازد.

در بعضی موارد، رفتارهای خودآزاردهنده و پرخاشگری نیز دیده می‌شود. در این افراد، حرکات تکراری (دست زدن، پریدن) و پاسخ‌های غیرمعمول به افراد، دلبستگی به اشیاء یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده می‌شود. ممکن است در حواس پنجگانه (بینایی، شنوایی، بساوایی، بویایی و چشایی) نیز حساسیت‌های غیرمعمول دیده شود.

مشروح این مطالعه در مجله Scientific Advances منتشر شده است.