به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، محمدمهدی اسماعیلی در پیامی ارتحال ملکوتی عالم ربانی آیت‌الله علامه حسن‌زاده آملی را تسلیت گفت.
متن پیام وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به این شرح است:
«بسم الله الرحمن الرحیم
بلبلان را آرزویی جُز گل و گلزار نیست
عاشقان را لذّتی جز لذّت دیدار نیست
از سروش غیب دوشم آمد اندر گوش هوش
طالب حق را به غیر از دلبر و دل کار نیست
پر زنان پروانه بی پروا سرودی گرد شمع
عشق را باکی زخاک و آب و باد و نار نیست
«علامه حسن زاده آملی»
علامه ذوالفنون آیت‌الله حسن‌زاده آملی با یادمانی پر بهره از حکمت و معرفت، فقه و فلسفه، نجوم و هیئت، ریاضیات و ادب و مکارم اخلاق به آن سوی مرزهای هستی شتافت و در جوار حضرت حق آرام یافت. او هم اینک توفیق امتثال آن رؤیای شیرین "یَا حَسَن خُذِ الکِتَابَ بِقُوَّهٍ" را نصیب خویش گرداند و چشم به جمال جمیل حق گشاد.
علامه حسن‌زاده آملی به واقع دل‌داده عالم معنا بود که دیده‌اش از دیدار جمال یار مشعوف می‌شد و دل از لقای ذوالجمال، لبریز داشت و چه نیکو گفته بود:
«الهی دل بی حضور، چشمِ بی نور است؛ نه این صورت بیند و نه آن معنا الهی».
او در خروش اعماق حیات پربار خویش، برای احیای مجدد لحظه‌های معنوی و زندگی آدمی در مسیر بندگی از همراهان استوار قله‌های آفتاب گرفته مرزهای دینی و علمی بود. این عارف دل‌سوخته و حکیم وارسته و دانشمند پیراسته ما، خود از بیدارگران اقلیم دانایی بود و با روایتی که از بیداری و بیدارگران در اختیار ما گذاشت طریق و طریقت حقیقت را درخششی دوباره بخشید.
علامه حسن زاده در اشعارش معانی مجرده را به لباس زیبای شعر مزیّن و اشارات و لطایف و حقایق قرآن و گفتار ائمه اطهار «س» را با طبع لطیف به نیکویی با زبان شعر آسمانی نمود.
من مات قد و قامت موزون توام
مفتون جمال روی بیچون توام
حاشا که بگویمت تو لیلای منی
اما من دل باخته مجنون توام
«دیوان اشعار»
علامه حسن زاده آملی دل به جمال مطلق داد و «هر چه بادا باد» گفت و در الهی نامه‌اش دست به آسمان برد و گفت: «الهی هر چه پیش آمد خوش آمد که مهمان سفره توایم».
آن عالم بزرگ و متعهد در طول عمر پربرکت خود، آثار با ارزشی پدید آورد و تفکر دینی را در دائره‌ای وسیع ارتقاء بخشید. ایشان از مهم‌ترین شاگردان اساتیدی همچون علامه محمدحسین طباطبایی، آیت الله مهدی الهی قمشه‌ای، علامه ابوالحسن رفیعی قزوینی و علامه جامع ابوالحسن شعرانی بزرگ بودندکه همگی از چهره‌های برجسته فلسفی و عرفانی در حوزه‌های علمیه به شمار می‌آمدند. از مهم‌ترین آثار عرفانی علامه می‌توان به الهی‌نامه، شرحی بر فصوص ابن عربی و وحدت از دیدگاه عارف و حکیم و از آثار فلسفی ایشان، می‌توان به تصحیح و تعلیق شفای ابن‌سینا و نیز رساله صدکلمه اشاره کرد. این بزرگ مرد تاریخ علم و ایمان، ۲۵ رساله در علم ریاضی نیز برجای گذاشت و در ادبیات هم به تصحیح کلیله‌ودمنه و گلستان سعدی همت گماشت.
فقدان این شخصیت بی‌بدیل برای دوستداران معارف و لطائف الهی، ضایعه‌ای سنگین و جبران ناپذیر است.
اینجانب ضمن عرض تسلیت و تعزیت به حضرت حجت (عج) و همچنین مقام معظم رهبری حضرت آیت الله العظمی امام خامنه‌ای مدظله العالی، مردم شریف و عالم پرور آمل آن شهر هزار سنگر ایران اسلامی، حوزه‌های علمیه و دینیه و عموم سالکان طریق معرفت و دوستداران، شاگردان و پیروان آن عارف واصل، از درگاه ایزد منّـان برای آن فرزانۀ گرانقدر، علوّ درجات و مجالست با انبیاء و اولیاء (ع) را مسألت می‌نمایم.»
نگاهی به زندگی آیت‌الله علامه حسن حسن‌زاده‌آملی
به گزارش ایرنا، علامه حسن حسن‌زاده آملی یکی از فیلسوفان و عارفان جهان اسلام به شمار می‌رفت که توانست در عمر پربرکت خود با تلاشی خستگی ناپذیر بیش از ۱۷۰ اثر در زمینه تألیف مستقل، شروح، حواشی و تعلیقات و تصحیح از خود برجای بگذارد.
علامه حسن زاده آملی به عنوان الگویی شایسته و الهام بخش در اذهان دانشوران حوزوی و دانشگاهی باقی خواهد ماند، آثار ارزشمند، فاخر و ماندگار ایشان که در زمینه های مختلف به رشته تحریر درآمده حاصل سال ها تلاش و مجاهدت علمی مداوم و کسب فیض از محضر عالمان بزرگی چون علامه شعرانی(ره)، علامه طباطبایی(ره) بوده و چراغ راهی فراروی پویندگان راه دانش خواهد بود.
افزون بر همه مراتب علمی و معرفتی و معنوی ایشان، حضور این عالم پارسا در عرصه های اجتماعی و سیاسی و مردمی و نقش آفرینی در صحنه های انقلاب اسلامی و همراهی با انقلاب اسلامی و امامین انقلاب اسلامی درس آموز و الهام بخش و سخنان نغز و دلنشین ایشان در مسند خطبه و خطابه و وعظ و ارشاد راهنمای جویندگان مسیر سعادت بود و پس از سال ها خدمت و نورافشانی و در ایام اربعین سالار شهیدان(ع) به لقای الهی شتافت.
علامه حسن‌زاده آملی در ۱۳۰۷ خورشیدی در قریه ایرا بخش لاریجان شهرستان آمل متولد شد. در ۶ سالگی به مکتب‌خانه رفت، علاقه وی به درس و قرآن تا اندازه ای بود که در خردسالی تمام قرآن را به خوبی یاد گرفت.
این عالم فرهیخته پس از سال‌ها مجاهدت علمی در سوم مهر ۱۴۰۰ خورشیدی در ۹۳ سالگی و بر اثر نارسایی شدید قلبی دیده از جهان فروبست.
نظر شما