فرمانده نهاجا: واژه کودتا از اسم شهید «نوژه» حذف شود

به گزارش ایرنا، امیر سرتیپ خلبان «حمید واحدی» در حاشیه رونمایی از تندیس شهید خلبان محمد نوژه در پایگاه سوم شکاری همدان، افزود: یکی از دلگیری های بنده به عنوان فرمانده نیروی هوایی ارتش نامگذاری اسم شهید والامقام «محمد نوژه» بر روی کودتا است که اسم اصلی آن کودتای «نقاب» است.

وی اظهار داشت: در کودتای «نقاب» ضدانقلاب درصدد جداکردن بخش و گوشه ای از خاک کشورمان بود که با هوشیاری و توانمندی نیروهای مسلح و رشادت و دلاورمردی شهدایی همچون محمد نوژه این کودتا نابود و در هم شکسته شد.

فرمانده نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی گفت: اسم کودتای «نقاب» به اشتباه کودتای «نوژه» عنوان می شود که از همه افراد و رسانه ها درخواست می شود علاوه بر اصلاح این واژه، آن را از کتاب ها نیز حذف کنند.

امیر سرتیپ خلبان واحدی ادامه داد: «نوژه» نام یکی از شهدای بزرگوار و والامقام نیروی هوایی ارتش است که در عملیات پاوه سال ۵۸ به درجه رفیع شهادت نائل شد.

به گزارش گروه اطلاع رسانی ایرنا؛ تیرماه ۱۳۵۸ خورشیدی جمعی از افسران ارتش رژیم پهلوی با رهبری بختیار و حمایت سازمان های جاسوسی درصدد براندازی نظام نوپای جمهوری اسلامی در عملیاتی با عنوان کودتای نقاب برآمدند اما نیروهای انقلابی، متعهد و فداکار این مرز و بوم همزمان با شروع کودتا وارد عمل شدند و توطئه آنان را خنثی کردند.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی، تلاش‌های مکرر و بی ثمر غرب برای شکست انقلاب به جایی نرسید. آنها با روش‌های مختلف از جمله تأسیس حزب و گروه و حمایت از احزاب و سازمان‌های موجود، دامن زدن به تنش‌های مذهبی و قومی، تجزیه طلبی و براندازی مسلحانه، ترور رهبران و ایجاد شورش و آشوب تلاش گسترده‌ای کردند تا انقلاب اسلامی را به شکست بکشانند اما موفق نشدند. بنابراین دشمنان این مرز و بوم به ارزیابی نشستند و با حمایت از عناصر ضد انقلاب به مرزهای ایران چشم دوخته بودند و قبل از کودتای نافرجام نوژه غائله‌هایی در استان‌های مرزی ایجاد کردند و بعد حمله نظامی طبس را به راه انداختند.

در واقع دولت آمریکا کودتا را راه حلی مناسب برای سرنگونی دولت‌ها می‌دانست و از آن به عنوان یک گزینه تأثیرگذار و کم هزینه برای دستیابی به اهداف خویش استفاده می‌کرد. به همین سبب در آذر ۱۳۵۹ خورشیدی، وقتی که بختیار از رهبران جبهه ملی و آخرین نخست‌وزیر رژیم پهلوی و عوامل داخلی و بیرونی‌اش به فکر کودتا و براندازی نظام اسلامی برآمدند با استقبال کشورهای مختلف و سازمان‌های جاسوسی روبه رو شدند.

آغاز کودتا از پایگاه هوایی شهید نوژه همدان برنامه‌ریزی شده بود و به همین دلیل پس از کشف و سرکوب به «کودتای نوژه» شهرت یافت. این کودتا، درست میان ۲ تحول بزرگ تاریخ معاصر ایران یعنی تسخیر لانه جاسوسی و جنگ تحمیلی به وقوع پیوست.

به گزارش ایرنا، شهید «محمد نوژه» در هشتم فروردین‌ماه سال ۱۳۲۴، در شهر تهران و در خانواده‌ای متدین دیده به جهان گشود. پدرش مردی مؤمن و مذهبی و اهل مسجد بود و محمد را از همان کودکی با نماز و روزه آشنا کرد.

محمد پس از اخذ دیپلم، در سال ۱۳۴۲ وارد دانشکده افسری شد و پس از اتمام آن، جهت طی دوره سامانه‌های کنترل اسلحه به آمریکا رفت. پس از بازگشت از آمریکا به علت عشق به پرواز به دانشکده خلبانی نیروی هوایی راه یافت.

در سال ۱۳۵۱ برای طی دوره خلبانی هواپیمایی اف -۴ برگزیده شد و پس از طی دوره مربوطه به جمع خلبانان تیزپرواز نیروی هوایی پیوست.

با شروع نهضت مردم مسلمان ایران، ایشان نیز در نشر و پخش اعلامیه‌های حضرت امام (ره) فعالانه تلاش می‌کرد.

او به ‌دور از چشم ساواک، دوستان و آشنایان را تشویق می‌کرد تا در تظاهرات و راهپیمایی‌های ضد رژیم پهلوی شرکت کنند.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی و تحریکات ضدانقلاب در پاوه، هیاتی مرکب از دکتر مصطفی چمران، امیر سرتیپ ولی فلاحی و ابوشریف معاون عملیاتی سپاه، با سه فروند بالگرد که حامل مهمات و اقلام ضروری برای نیروهای ژاندارمری و سپاه بودند، عازم شهر پاوه شدند؛ اما بالگرد حامل دکتر چمران مورد اصابت گلوله قرار گرفت و به محاصره مهاجمان مسلح درآمد.

پایگاه سوم شکاری همدان بلافاصله پس از مطلع شدن از ماجرا، با به پرواز درآوردن ۲ فروند هواپیمای «اف- ۴» بر فراز شهر و شکستن دیوار صوتی لحظات پراضطرابی را برای مهاجمان مسلح فراهم و زمینه حضور نیروهای مسلح خودی را فراهم کرد. سرگرد محمد نوژه خلبان یکی از این جنگنده‌ها بود.

هنگامی‌که هواپیمای وی به آسمان پاوه رسید با حجم وسیعی از آتش ضدانقلاب که ارتفاعات شهر را در اختیار داشت مواجه شد؛ لیکن بامهارت و شجاعت وصف‌ناپذیری از دیوار آتش عبور کرد و در ارتفاع پایین به کمک شهید چمران و گروه همراهش شتافت.

پس از انجام موفقیت آمیز عملیات و در حین برگشت، هواپیمای ایشان مورد اصابت عناصر ضدانقلاب قرار گرفت و از کنترل خارج شد. متأسفانه هیچ‌یک از خلبانان فرصت استفاده از صندلی‌پران را نیافتند و هواپیما به کوه اصابت و در منطقه قشلاق -بین پاوه و روانسر- سقوط کرد و سرگرد خلبان محمد نوژه درحالی‌که روزه بود، با شربت شهادت افطار کرد.