گزارشِ حمیدرضا محمّدی، دربارۀ اوست که مقلب است به فرزندِ پارسی‌گوی ملّتِ ارمنی.
*عنوان، سطری‌ست از شعری سرودۀ احمد نوری‌زاده.
چهل‌روز از وداع با «احمد نوری‌زاده» گذشت. او پایه‌گذارِ ارمنی‌شناسی به فارسی بود و طی ۷۰ سال زندگی، نزدیک به ۳۰ اثر منتشر کرد که مهم‌ترین‌هایشان، «صدسال شعر ارمنی» و «تاریخ و فرهنگ ارمنستان» است.
اخبار مرتبط
-
بانویی با چراغ*
«نوش‌آفرین انصاری» به هشتادودومین پلۀ نردبان زندگی گام گذاشت. او که قلبِ مهربانِ و مادرِ خندانِ…
-
دُرّ دریای دَری
امروز به نام شعر و ادب فارسی نام نهاده شده است. عنصری که رکنِ رکین و اصلِ اصیلِ زندگی هر ایرانی…
-
روشن‌اندیشِ فرهنگِ ایران
تازه‌ترین اثر «محمّد روشن» منتشر شد. او در ۸۸ سالگی همچون سال‌های جوانی می‌نویسد و می‌پژوهد،…
-
محیطِ فضل و آداب
وداع با «جلال ستاری»، این‌روزها، به چهل روز رسید. او که هم اسطوره‌پژوه بود و هم روان‌شناس،…
نظر شما