قهرمان پرش طول پارالمپیک: شغل دغدغه اصلی من است

به گزارش ایرنا، این ورزشکار در مهم‌ترین رویداد جهانی با عزمی راسخ و پشتوانه‌ای قوی به رغم مصدومیت حضور یافت و شعار خواستن، توانستن را محقق کرد و پرچم مقدس جمهوری اسلامی ایران را در جلوی چشم میلیون‌ها بیننده به اهتزاز درآورد.

امیر خسروانی که دو هفته قبل از مسابقات پارالمپیک توکیو از ناحیه آشیل پا دچار مصدومیت شد، اما نمی خواست زحمات چهار ساله اش را هدر دهد و با پایه "تیکافمو"  یعنی با پای غیره تخصصی خود پا به این رویداد مهم جهانی گذاشت.

حضور در پارالمپیک و رفتن روی سکو آرزوی هر ورزشکاری است و این ورزشکار با ایستادن بر سکوی نخست و کسب مدال خوش رنگ طلا با وجود مصدومیتی که داشت، به آرزوی خود که  شاید کمتر کسی برایش متصور می‌شد، رسید.

این ورزشکار دو و میدانی کار رده نابینایان و کم بینایان شهرستان گناوه و عضو تیم ملی جمهوری اسلامی ایران قبل از اعزام به این مسابقات گفته بود، مصمم به کسب خوش رنگ ترین مدال بازی‌های پارالمپیک توکیو هستم.

این ورزشکار مستعد که در رشته پرش طول به عنوان تنها نماینده جمهوری اسلامی در این رویداد مهم ورزشی جهان شرکت کرده بود، به قول خود عمل کرد و با رفتن روی سکوی نخست دل میلیون‌ها ایرانی را شاد کرد.

امیر خسروانی  ورزشکار جوان ۲۶ ساله پارالمپیکی که از سال ٩٢ به تیم ملی دعوت شده است سابقه حضور در چندین مسابقه بین المللی را دارد که  شرکت در بازی‌های ۲۰۱۳ آسیایی  جوانان در کشور مالزی نمونه‌ای از آن است و توانست در ماده پرش طول، مدال برنز کسب  کند.

کسب مدال طلا در مسابقات کشورهای اسلامی ۲۰۱۷ در باکو،  مدال طلا و یک نقره در ماده پرش طول و  ۱۰۰ متر مسابقات جایزه بزرگ در سال ۲۰۱۷ در کشور چک ، مدال برنز بازی‌های آسیایی جاکارتا  ۲۰۱۸، مدال طلای پرش طول و نقره ۱۰۰ متر مسابقات جهانی ۲۰۱۹ در کشور لهستان  به دست آوردن سهمیه پاراالمپیک توکیو و رنک ۲ جهان از دیگر موفقیت‌های این ورزشکار  است.

ورزشکار پرش طول کلاس T۱۲ کاروان ایران در پارالمپیک ٢٠٢٠ توکیو توانست با رکورد ٧.٢١ متر به مدال طلای این رقابت‌ها دست یابد.

امیر خسروانی دوشنبه هشتم شهریورماه  در مسابقات پرش طول، توانست به مدال طلا برسد و چهارمین مدال طلای ارزشمند برای کاروان کشور به دست آورد.

این مسابقات در کلاس T۱۲ با حضور ۱۰ ورزشکار از آذربایجان، کوبا، سوئد، ازبکستان، آلمان، بلاروس و ایران برگزار شد.

امیر خسروانی در پرش اول خود خطا کرد اما در پرش دوم با ثبت رکورد ۷ متر و ۲۱ سانتی متر  موفق شد ضمن شکستن رکورد شخصی خود به مدال طلا دست یابد و پس از ایشان ساوون پینه دا ورزشکاری از کشور  کوبا با ثبت ۷ متر و ۱۶ سانتی‌متر و سعید نجف‌زاده از آذربایجان با ثبت ۷ متر و ۳ سانتی‌متر به ترتیب به مدال نقره و برنز رسیدند.

کسب  رکورد ۷ متر و ۲۱  سانتی‌متر در این رقابت برای خسروانی  چیزی نبود که او را راضی کند و می گوید: اگر مصدوم نبودم بدون شک رکورد بهتری می‌زدم ولی در مسابقات آینده این کار را خواهم کرد.

ورزشکاری که با این همه سختی و مصایب و تلاش زیاد به دنبال افتخار آفرینی برای میهن خود است، نداشتن شغل دغدغه اصلی او است و انتظار او از مسئولان این است که در این زمینه دست او را بگیرند.

وی روز دوشنبه در گفت وگو با خبرنگار ایرنا  اظهار کرد: ورزشکاران حرفه‌ای مشکلات زیادی دارند و تنها مختص پارالمپیکی‌ها یا من نیست.

خسروانی گفت:  شغل ما ورزش است اما از این راه درآمدی نداریم و تنها ۲ ماهی که در اردو بودم حقوق دریافت کردم البته ناچیز بود و به هیچ وجه کفاف هزینه‌های ما را نمی‌دهد.

وی ادامه داد: ورزشکاران باید تمام دغدغه‌شان تمرین کردن باشد، اما وقتی شغل و درآمدی ندارند چطور می‌توانند تنها روی تمرین کردن و هدفی که دارند متمرکز شوند.

خسروانی افزود: در این میان ورزشکارانی که زن و بچه دارند  چطور با این شرایط می‌خواهند امور خود را بگذرانند و همه فکر و ذهنشان را متمرکز ورزش و موفقیت در آن کنند.

دارنده مدال طلای پرش طول پارالمپیک توکیو گفت: دغدغه من آرامش ذهنی است و داشتن شغلی که بتوانم با گذران زندگی برای موفقیت در ورزش تلاش کنم و پرچم کشورم را یک بار دیگر در میادین بین المللی به اهتزاز در آورم.

وی به بیان مسایل و مشکلاتی که در راه رفتن به مسابقات توکیو با هدف کسب مدال مواجه شد اشاره کرد و گفت: مسیر رسیدن تا طلای پارالمپیک، بسیار دشوار بود. به طوری که گاهی ناامید می‌شدم، اما باز هم تلاش می‌کردم اما برای رسیدن به موفقیت تنها تلاش و تمرین جواب نمی‌دهد و باید یکسری شرایط و امکانات هم فراهم باشد که برایم در منطقه وجود نداشت.

وی اظهارکرد: در این مسیر سخت و دشوار تک و تنها بودم و هیچ کس و مسئولی کمک نکرد تا بتوانم با شرایطی بهتر و خیالی آسوده‌تر برای طلای المپیک تمرین و تلاش کنم.

خسروانی  با بیان اینکه ورزش سلامت و شادابی جامعه را تضمین می‌کند، گفت:  درحالیکه موفقیت‌های ورزشی بویژه توسط پارالمپیکی‌ها امید را به جامعه تزریق می‌کند اما برای مهیا شدن شرایط هم باید قدمی برداشت.

ورزشکار دوومیدانی کار عضو تیم ملی اظهارداشت: نبود امکانات باعث شد تا برای تمرین کردن زیرنظر مربی به تنهایی از گناوه راهی شیراز شوم و با هزینه شخصی خودم خانه‌ای اجاره کنم.

وی بیان کرد: جدا از هزینه‌هایی که در مدت چهارسال از جیب خودم پرداخت کردم،  نتوانستم  بدهی سنگینی را  به مربی خود که نقشی مهم در دست یافتنم به مدال طلا داشت، پرداخت کنم.

این ورزشکار گناوه‌ای  گفت: اگر گناوه پیست تارتان داشت، مجبور نبودم راهی بوشهر و شیراز شوم زیرا که پیمودن این مسیرها و تصمیم به سکونت در شهری دور از خانواده علاوه بر اینکه هزینه‌های مضاعف روی دستم گذاشت، از لحاظ روحی، روانی و ذهنی به دلیل دوری از خانواده با مشکل مواجه شدم.

وی افزود: به علت نبود پیست تارتان و دیگر کمبودهای محل سکونت خود در گناوه ، باید  برای تمرین کردن هفته‌ای دو سه روز راهی شیراز می‌شدم  و وقتی می‌رسیدم، از خستگی  دیگر توان تمرین کردن نداشتم.

 دارنده مدال طلای پارالمپیک به مصدومیت خود قبل از اعزام به مسابقات پارالمپیک توکیو اشاره کرد و ادامه داد: مصدومیت قبل از پارالمپیک بدترین اتفاقی است که می‌تواند گریبانگیز  یک ورزشکار شود که من از بی نصیب نشدم.

وی بیان کرد:  ۲۰ روز قبل از پارالمپیک از ناحیه آشیل پا دچار مصدومیت که قدیمی و کهنه شدم و حتی فکر می‌کردم که نمی‌توانم راهی توکیو شوم، اما حضور در پارالمپیک توکیو برایم خیلی مهم بود و  با همفکری مربی‌ خود تصمیم گرفتیم از پای غیرتخصصی خود در این مسابقات استفاده کنم.

وی گفت: چنین تصمیمی جدا از سخت بودن، ریسک بزرگی بود، به همین دلیل  در روز مسابقه پرش اولی که انجام دادم خطا کردم اما به لطف خدا توانستم در حرکت بعدی  طلای پرش طول را از آن خود کنم.

خسروانی  افزود:حضور در پارالمپیک و رفتن روی سکو آرزوی هر ورزشکاری است که به صورت حرفه‌ای کار می‌کند و من هم  هدفم رفتن روی سکوی المپیک بود و به رغم مسایل و مشکلات زیاد به آن دست یافتم.

وی به حسی که در زمان رفتن روی سکوی قهرمانی داشت اشاره کرد و اظهار داشت: اینکه پرچم کشورت  را در رویدادی مهم به اهتزاز درآوری و لبخندی بر لبان مردم  بنشانی حسی نیست که بتوان با کلمات آن را توصیف کرد.

این ورزشکار مدال آور در باره تغییراتی که در مصوبه استخدام قهرمانان ورزشی ایجاد شده است، گفت: تاکنون خیلی از قهرمانان المپیکی  هنوز نتوانستند با استفاده از این مصوبه، شغلی برای خود پیدا کنند و پارالمپیکی‌ها که اصلا مشخص نیست.

وی گفت:  ایجاد شغل باید از سوی خود مسئولان انجام شود و  ورزشکاران باید تمام دغدغه‌شان تمرین کردن باشد، اما وقتی شغل و درآمدی ندارند چطور می‌توانند تنها روی تمرین کردن و هدفی که دارند متمرکز شوند.

دارنده مدال خوش رنگ پرش طول پارالمپیک توکیو در باره پاداشی  که قرار است به مقام آوران این مسابقات بدهند، افزود:  پاداش‌ها می‌تواند تا حدودی بخشی از مشکلات ورزشکاران نظیر من را برطرف کند اما بگونه ای نباشد که  بیشتر آن را  بابت بدهی‌ها  پرداخت کنید.

خسروانی اظهارکرد: مدت چهار سال است که به مربی‌ خود یک ریالی ندادم و علاوه بر آن بدهی‌های بسیاری برای خرید مکمل‌ها بر من تحمیل شده است و با این اوضاف شاید حتی کمتر از ۴۰ درصد آن ۲ میلیارد تومانی که گفته می‌شود قرار است پرداخت شود، برایم می‌ماند و حال  با آن ۴۰ درصد باقیمانده چه می‌توانم بکنم.

وی گفت:  ۲ میلیارد تومان به زبان زیاد است و می‌تواند گره‌گشا باشد، اما به شرط آنکه ناچار نباشی بیشتر آن را بابت بدهی‌های زندگی و  چهار سالی که برای طلای پارالمپیک زمان گذاشم و هزینه کردم  پرداخت کنم و چیزی دست من  را نمی‌گیرد.

این ورزشکار دوومیدانی‌کار گناوه‌ای همانند دیگر قهرمانان پارالمپیکی توکیو کشور برای دستیابی به مدال زحمات و تلاش زیادی کردند  و نام ایران را در جهان سرافراز کردند و اکنون نوبت مسئولان است که از ایشان حمایت و شغلی برای او دست و پا کنند، انتظار زیادی نیست.