از زمان شیوع کرونا تاکنون هر نهادی به سهم خود در تلاش برای مهار کرونا و کاهش زنجیره مبتلایان و فوتی ها بوده است. در این میان نیاز به خدمت رسانی در میان جامعه محرومان بیش از پیش احساس می شد. خدماتی از آموزش گرفته تا توزیع ماسک و ضدعفونی کننده و بسته های بهداشتی.
امروز با گذشت دو سال تصور می شود که همه در سراسر کشور آموزش های مربوط به بیماری کرونا را دیده و مجهز به وسایل بهداشتی شده اند. این در حالی است که نیاز به آموزش در برخی مناطق کشور که همچنان به این بیماری مقاومت نشان می دهند یا آن را باور ندارند، به شدت احساس می شود.
با وجود شنیدن زمزمه‌هایی در خصوص آغاز پیک ششم کرونا در ایران، هستند افرادی که همچنان این بیماری را نادیده گرفته و نسبت به موارد بازدارنده ابتلا به آن بی توجهی نشان می‌دهند؛ نسبت به واکسن زدن مقاومت نشان می دهند، در صورت ابتلا، بیماری را پنهان کرده یا در تلاش اند با خود درمانی از سد آن بگذرند و تبعات این بیماری را نادیده بگیرند. غافل از اینکه به خاطر همین پنهان کاری امکان دارد عده ای دیگر مبتلا و کارشان به بیمارستان یا حتی جاهای باریک تر کشیده شود.
یک سازمان مردم نهاد با همکاری دفتر سازمان ملل در تهران، اقدام به آموزش چگونگی رعایت پروتکل‌های بهداشتی به ۲ هزار دانش آموز به منظور جلوگیری از شیوع کرونا در مناطق محروم کردند. قرار است این دانش‌آموزان سفیران آموزش دیده درباره کرونا در خانواده هایشان باشند.
به همین دلیل با گذشت دو سال، همچنان گروه هایی داوطلب در تلاش هستند تا در سراسر کشور به ویژه مناطق محروم اقدام به آموزش و توزیع بسته های بهداشتی و درمانی کنند.
در این میان چندی پیش و از اواسط فروردین ماه با اعلام نیاز دفتر نمایندگی سازمان ملل در تهران برای اجرای برنامه ای به منظور مبارزه با کرونا در جوامع محلی، موسسه خیریه پویا (حمایت آموزشی و تحصیلی از دانش آموزان مناطق محروم) اعلام آمادگی و همکاری کرد.
احسان افسریان مدیرعامل این موسسه از نحوه اجرای این پروژه مشترک با سازمان ملل در تهران می گوید: در حال حاضر فاز دوم این پروژه در حال اجرا است و تاکنون ۷۰ درصد آن انجام شده است.
دانش آموزان سفیران کرونا در خانه هایشان
این پروژه که در ابتدا با بخش آموزش بهداشتی در خصوص کرونا کلید خورد، در ادامه منجر به فعالیت های دیگری در منطقه قلعه گنج شد. منطقه ای به شدت محروم در نزدیکی استان سیستان و بلوچستان، هرمزگان و جنوب شرقی کرمان. «در دوره ای از اوج گیری کرونا در پیک پنجم آن، در این استان ها مثل سیستان و بلوچستان، کرمان و بخش هایی از هرمزگان شاهد افزایش آمار مبتلایان و تلفات ناشی از این بیماری بودیم. چراکه در برخی از این مناطق به خاطر عدم آگاهی مردم و مغفول ماندن بحث آموزش و اینکه اطلاع رسانی به درستی انجام نشده بود، آمار کرونا افزایش پیدا کرده بود».
به همین دلیل با اعلام نیاز سازمان ملل در تهران، این مجموعه در منطقه محروم قلعه گنج اقدام به آموزش بچه ها و دانش آموزان و اطلاع رسانی در خصوص کرونا و مراقبت های جلوگیری از این بیماری کرد. در واقع از نگاه این گروه، هر دانش آموز به عنوان سفیری در خانواده خود به حساب می آمد و آنها از طریق بچه ها درصدد بودند که آموزش را به خانواده ها منتقل کنند. «دو هزار دانش آموز و ۱۸۰ معلم جامعه هدفی بود که برای آموزش در خصوص کرونا در نظر گرفتیم. با یک حساب سرانگشتی تعداد خانواده هایشان نیز به ۱۰ هزار نفر می رسید».
آموزش ها از طریق این دو هزار نفر و در چهار فاز آغاز شد. «اولین قدم آموزش رعایت نکات بهداشتی برای جلوگیری از ابتلا به کرونا بود. از شست و شوی مداوم دست ها گرفته تا استفاده از مواد ضدعفونی کننده و...». به گفته افسریان چیزی که بیش از پیش توجه آنها را به خود جلب کرد، انگ زدن به خاطر بیماری بود. یعنی افرادی که مبتلا می شدند، به هیچ وجه بیماری شان را در میان خانواده یا اطرافیانشان مطرح نمی کردند. به این دلیل که ممکن بود دیگران طردشان کنند یا نگاه متفاوتی به آنها داشته باشند. به همین دلیل در مواردی شاهد بودیم که فرد تا آخرین لحظه و زمان مرگش نیز بیماری خود را کتمان می کرد.
آموزش بهداشت کرونایی در قالب بازی
آموزش ها به دو هزار دانش آموز هم به صورت توزیع بروشور و پوستر و هم به صورت حضوری در مدارس، حسینه ها و مساجد انجام شد. «پزشکان شامل یک پزشک عمومی، روانشناس، پزشک تغذیه و سلامت که داوطلب بودند در مدارس حاضر شده و به صورت حضوری به دانش آموزان آموزش های مربوط به مقابله و جلوگیری از ابتلا به کرونا را ارائه دادند. این گروه در هر حضور خود در منطقه قلعه گنج به مدت ۲۰ روز مدرسه به مدرسه و مسجد به مسجد آموزش ها را در اختیار دانش آموزان قرار می دادند. برخی از این آموزش ها در قالب بازی طراحی شده بود تا برای بچه ها در رده سنی پایین تر قابل فهم و درک باشد». به دلیل شدت محرومیت منطقه، در نظر گرفته شد که هفته ای یکبار، در میان دانش آموزان شیر و میوه نیز توزیع شود.
اما یکی دیگر از نکاتی که موسسه پویا با همکاری نماینده سازمان ملل در تهران انجام دادند، بازسازی آبخوری ها و سرویس های بهداشتی در مدارس این منطقه بود. «متاسفانه بعضی از این مدرسه ها یا مجهز به سرویس بهداشتی نبودند یا سرویس ها مخروبه شده بود. به همین دلیل در قدم بعدی اقدام به احیا و بازسازی سرویس های بهداشتی ۳۰ مدرسه کردیم تا بچه ها قادر به اجرای نظافت و بهداشتی شخصی خود باشند. در تلاشیم تا همه این مدارس در آبان ماه آماده استفاده دانش آموزان باشند».
قدم بعدی بحث درمانی بود. چراکه به گفته افسریان در این منطقه فقر آهن در میان خانواده و به ویژه بچه ها به چشم می خورد. طوری که به دلیل فقر آهن، بهداشت دهان و دندان بچه ها به شدت آسیب دیده بود. «به دلیل این مساله با همکاری سازمان ملل در تهران، اقدام به توزیع بسته ها و سبد غذایی که شامل آرد و پروتئین بود در منطقه کردیم و از طرف دیگر با حمایت های مردمی و خیرین اقدام به تهیه دو هزار مسواک و خمیردندان برای دو هزار دانش آموز؛ چراکه هیچ کدام از بچه ها مسواک و خمیردندان نداشتند».
اما حمایت از دانش آموزان محروم این منطقه به همین جا ختم نشد. «بخش دیگری را در برنامه هایمان قرار دادیم با عنوان آموزش تغذیه ای. در این فاز، به بچه ها و خانواده هایشان سعی کردیم یاد بدهیم که چطور با همان موادغذایی که در اختیار دارند، غذاهایی را بپزند که هم نیاز آنها به آهن را تامین و همچنین بدنشان را نسبت به بیماری های ویروسی مقاوم تر کند. در این بخش ها پزشک تغذیه و سلامت ورود کرده و آموزش های لازم را در اختیار آنها قرار دادند».
به وقت فرهنگ سازی بهداشتی
یکی دیگر از نیازهایی که در منطقه قلعه گنج احساس می شد، آگاه سازی دختران نوجوان نسبت به رعایت مسائل بهداشتی و شخصی شان بود.
افسریان می گوید: به خاطر فرهنگ اشتباه، دخترها آموزش های لازم برای رعایت یکسری نکات بهداشتی با توجه به سنی را که در آن قرار داشتند، ندیده بودند. به همین دلیل در برنامه ای دیگر پزشکان داوطلب آموزش های لازم را در این زمینه به دختران و خانواده هایشان ارائه کرده و از طرف دیگر اقدام به توزیع بسته های بهداشتی میان آنها کردیم. برای پسران نوجوان نیز لوازم ورزشی تهیه کردیم تا در اوقات فراغت و خالی خود از لوازم ورزشی استفاده کرده و وقتشان را با ورزش پر کنند.
تمام تلاش این گروه با همکاری دفتر سازمان ملل در تهران این بود که در کنار آموزش های کرونا، بخشی از مشکلات منطقه را هم حل کنند. توزیع بسته های بهداشتی کرونا، توزیع سبد تغذیه و آموزش خودمراقبتی و... به صورت متمرکز در مدارس و با حضور دانش آموزان انجام شد. «این آموزش ها فقط مختص به کرونا نیست و با این آموزش ها بچه ها و خانواده هاشان یاد می گیرند که چطور با همان مواد غذایی که در اختیار دارند و با رعایت بهداشت بدنشان را نسبت به ورود هرگونه ویروسی مقاوم نگه دارند».
این آموزش ها همچنان ادامه دارد و گروه داوطلب با همکاری سازمان ملل در تهران این پروژه را پیش برده و روزانه ۳۰ مدرسه را آموزش می دهند.
نظر شما