اکبر فتحی روز سه‌شنبه در حاشیه سفر یکروزه استاندار آذربایجان‌شرقی و هیئت همراه به مراغه در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: حجم تولید محصولات باغی به ویژه سیب در مراغه بالاست و ظرفیت مواد اولیه تنها واحد فعال در زمینه صنایع تبدیلی شهرستان با میزان تولید سیب صنعتی مراغه متناسب نیست.
وی با تاکید بر اینکه توسعه صنایع تبدیلی تقاضامحور است، اضافه کرد: سرمایه‌گذاران بخش خصوصی باید از شرایط موجود در این شهرستان استقبال کنند و جهاد کشاورزی نیز با تغییر کاربری اراضی کشاورزی و اعطای تسهیلات لازم، از آنان حمایت می‌کند.
وی با بیان اینکه مراغه ظرفیت راه‌اندازی واحدهای متعدد بخش صنایع تبدیلی را داراست، ادامه داد: بر همین اساس ایجاد شهرک صنایع تبدیلی در مراغه پیش‌بینی شده بود که مکان اولیه آن مناسب تشخیص داده نشد.
به گفته وی یک قطعه زمین مناسب که در اختیار سازمان دیگری قرار دارد، شناسایی شده است که در صورت تملک می‌توان در آینده نزدیک نسبت به تامین زیرساخت‌های شهرک صنایع تبدیلی در آن زمین اقدام کرد.
به گزارش ایرنا آذربایجان‌شرقی از لحاظ سطح زیرکشت و حجم تولید سیب در رتبه دوم کشور و مراغه در رده نخست این استان قرار دارد اما سهم سیب‌کاران مراغه از صنایع فرآوری آن در قالب تولید آب میوه، نکتار، کمپوت یا پوره، تنها یک واحد است و بخش قابل توجهی از سیب درجه ۲ یا سه آن به سودآوری مطلوب نمی‌رسد.
اهمیت توجه به ظرفیت فرآوری سیب مراغه، زمانی بیش از پیش مشخص می‌شود که بدانیم سیب تولیدی در دامنه‌های جنوبی سهند و منطقه موسوم به «مُردق‌چایِ» این شهرستان از عطر و طعمی کم‌نظیر برخوردار است و در این شهرستان زمینه لازم برای «فرآوری و تولید محصول ارگانیک و باکیفیت»، «برندینگ» و «صادرات» محصول فرآوری‌شده به بازارهای داخلی و کشورهای منطقه وجود دارد.
با نگاهی گذرا می‌توان به این نتیجه رسید که طی چند دهه گذشته به جز افزایش سطح زیرکشت و حجم تولید سیب، تنها شاخصی که در زمینه تولید و بازرگانی این محصول در مراغه ارتقاء یافته، افزایش تعداد سردخانه‌ها بوده است اما وجود این سردخانه‌ها در زمینه استفاده بهینه از سیب درجه ۲ و سه که محصول اولیه و ارگانیک برای فرآوری محسوب می‌شود، نقش چندانی ندارد.
در حقیقت نبود واحدهای فرآوری سیب در مراغه، موجب شده محصولی که به دلیل شرایط نامناسب جوی یا برداشت سنتی دچار آسیب‌دیدگی می‌شود، به جای فرآوری و صادرات، به سیب زیردرختی و گاه دورریز تبدیل شده و با رقم‌های بسیار ناچیز عرضه شود.
نکته جالب توجه اینکه هر از چند گاهی شرایط نامناسب جوی و برداشت سنتی نیز به آسیب‌دیدگی محصول و در نتیجه عرضه آن به عنوان سیب زیردرختی با قیمت پایین منجر می‌شود؛ در حالی که همین محصول از کیفیت مطلوب برخوردار است و باید در سریع‌ترین زمان ممکن به واحدهای فرآوری منتقل شود، اما در بیشتر موارد از طریق انباشت غیراصولی و پس از تحلیل رفتن کیفیت آن، با رقم‌های ناچیز عرضه می‌شود.
این شیوه عرضه از جمله نکات ضعف سیب مراغه به شمار می‌رود و مسئولان جهاد کشاورزی شهرستان نیز بر این موضوع تاکید دارند که انباشته شدن سیب زیردرختی در حاشیه جاده‌ها در فصل برداشت، زمینه‌ساز منظر نامناسب و سوء برداشت‌ها می‌شود و از طریق تشکیل گروه‌های ویژه و آگاه‌سازی باغداران باید با این پدیده برخورد شود.
بدون‌شک وجود محصول و مواد اولیه از الزامات توسعه هر صنعتی به شمار می‌رود و برای نمونه صنایع آب میوه در تبریز، شبستر و ارومیه به دلیل حجم بالای تولید میوه‌های درختی، توسعه یافته و کشت چغندرقند در مهاباد، میاندوآب، نقده، خوی و ارومیه موجب شکل‌گیری کارخانجات قند در این شهرستان‌ها شده است.
اکنون این سوال به ذهن می‌رسد که چرا با وجود تولید حجم قابل توجه سیب باکیفیت در مراغه و حمایت مسوولان دولتی از سرمایه‌گذاران، هنوز صنایع فرآوری این محصول به صورت گسترده در مراغه مورد توجه سرمایه‌گذاران بخش خصوصی قرار نگرفته است؟
این در حالی است که از سرمایه‌گذاران نیز حمایت می‌شود و در تبیین حمایت مسوولان شهرستان از سرمایه‌گذاران این بخش، همین بس که نماینده عالی دولت در این شهرستان به تمام دستگاه‌های اجرایی شهرستان دستور داده است تا برای ایجاد اشتغال و رونق تولید، با واحدهای تولیدی و سرمایه‌گذاران همکاری کنند.
نظر شما