به گزارش ایرنا، امانوئل مکرون روز دوشنبه در این اجلاس مدعی شد که فرانسه، کشورهای اروپایی و انگلیس آمادگی دارند تا به تعهدات خود در این زمینه عمل کنند. وی افزود کشورهایی که به این تعهدات عمل نمی‌کنند باید تکلیف خود را تا پایان این اجلاس روشن کنند. وی هشدار داد کشورهای کمتر توسعه یافته و فقیر که از کمک های مالی کشورهای ثروتمند برای انطباق دادن خود با تعهدات پیمان پاریس بی بهره‌ماندند نخستین قربانیان تغییرات آب و هوایی هستند.
توافق آب و هوایی پاریس که با نام «پیمان پاریس» نیز شناخته می‌شود، ذیل چارچوب پیمان‌نامه سازمان ملل متحد در تغییر اقلیم (UNFCCC) در رابطه با کاستن انتشار گازهای گلخانه‌ای، سازگاری و امور مالی است که از سوی نمایندگان ۱۹۷ کشور در کنفرانس تغییر اقلیم ۲۰۱۵ سازمان ملل متحد در پاریس مذاکره و ۱۲ دسامبر ۲۰۱۵ با اجماع تصویب شد.
یکی از محورهای مهم این پیمان، محدود کردن میزان افزایش متوسط دمای جو زمین به کمتر از ۲ درجه سانتیگراد و به طور عمده تلاش برای حفظ دما در سطح ۱.۵ درجه سانتیگراد تا پایان این قرن است، در غیر این‌صورت متوسط دمای جو زمین، در مقایسه با دوران پیش از صنعتی شدن به بیش از ۳ درجه سانتیگراد خواهد رسید.
از جمله اهداف مهم این پیمان، اجرای پروژه‌هایی برای توقف هرچه سریعتر انتشار گازهای گلخانه‌ای در کشورها و اجرای برنامه‌هایی است تا بتوان در نهایت در سال ۲۰۵۰ میلادی بین میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای و جذب دوباره آن تعادلی ایجاد کرد و پس از آن، میزان انتشار دی اکسید کربن را به تدریج به صفر رساند.
برای اینکه به کشورهای کمتر برخوردار در اجرای اهداف این تفاهم نامه فشار وارد نشود مقرر شد کشورهای کمتر توسعه یافته برای انطباق دادن خود با تعهدات این توافقنامه از کمک های مالی برخوردار شوند، بر این اساس کشورهای ثروتمند باید از سال ۲۰۲۰ میلادی، سالانه مبلغ ۱۰۰ میلیارد دلار به کشورهای فقیر بپردازند. این کمک مالی نیز از سال ۲۰۲۵ میلادی افزایش می‌یابد.
دونالد ترامپ رئیس جمهوری پیشین آمریکا در ژوئن ۲۰۱۷ این کشور را از توافق پاریس خارج کرد و گام مهمی در راستای تضعیف رویکرد چندجانبه گرایی برداشت. جو بایدن رئیس جمهوری کنونی آمریکا پس از آن که سکان دولت را به دست گرفت دوباره آمریکا را به این پیمان بازگرداند.
گرم شدن کره زمین و تغییرات اقلیمی یکی از نتایج مخرب صنعتی شدن کشورها و افزایش تولید گازهای گلخانه ای است که کشورها را از دهه ۷۰ میلادی (متعاقب کنفرانس استکهلم) و دهه ۹۰ (کنفرانس ریو) بر آن داشته است تا نسبت به موضوعات زیست محیطی با اهمیت بیشتری برخورد کرده و در قالب پیمان های زیست محیطی نظیر کنوانسیون چتری (کادر) ملل متحد پیرامون تغییرات آب و هوایی ۱۹۹۲ و پیمان پاریس ۲۰۱۵ با متعهد کردن کشورها گامی در جهت مهار میل افسارگسیخته مشتاقان به توسعه و توجه دادن به هنجارهای زیست محیطی بردارند.
کارشناسان نشست کاپ ۲۶ در گلاسکو را آخرین فرصت برای کاهش روند گرم شدن کره زمین تا حداکثر ۱.۵ درجه سانتیگراد بالاتر از میزان پیش از دوره صنعتی شدن زمین می دانند.
دبیرکل سازمان ملل متحد پیشتر با بیان اینکه جهان در مسیر فاجعه اقلیمی حرکت می‌کند هشدار داد که شکست اجلاس پیش رو گزینه نیست بلکه حکم مرگ بشر است. وی بر همین اساس خواستار تشکیل سالانه اجلاس آب و هوایی شد تا تعهدات جدید مقابله با تغییرات اقلیمی مرور شود. اجلاس بین المللی آب و هوایی هر پنج سال یکبار برگزار می‌شود.
نظر شما