در ادامه گزارش روزنامه ایران در ۱۵ آذر می خوانیم: این در حالی است که بعد از پیگیری‌های خبرنگار «ایران» سرهنگ نادر مرادی رئیس پلیس اماکن تهران مطالبی را که از زبان وی در رسانه‌ها و شبکه‌های مجازی پخش شده است تکذیب کرد.
نادر مرادی رئیس پلیس اماکن تهران در این باره گفت: خبر ممنوعیت استفاده از نام‌های محلی (ترکی، کردی، لری، شمالی و...) برای واحدهای صنفی پایتخت صحت ندارد و این خبر کذب است و تأکید می‌کنم که اصناف و کسبه همچنان در صورت تمایل می‌توانند از نام‌های محلی برای واحدهای صنفی خود استفاده کنند، بنابر این اینکه از زبان بنده گفته شده استفاده از این نام‌ها در تهران ممنوع است صحت ندارد.
وی با رد ابلاغ بخشنامه‌ای در این خصوص از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: اصلاً وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در این زمینه بخشنامه‌ای ابلاغ نکرده است و مواردی که در رسانه‌ها بیان شده اصلاً صحت ندارد. وی با اشاره به وجود قانونی در این باره، اظهار داشت: در قانون پاسداشت زبان ملی به هیچ گویش خاصی اشاره نشده است و فقط منظور عدم استفاده از اسامی بیگانه و غیرفارسی بوده است.
تأکید می‌کنم اطلاق قوانین جنبه عام دارد. و بنابر صلاحیت سرزمینی، قوانین ناظر به سراسر جغرافیای ایران است و منظور از بیان اینکه استفاده از نام‌ها و گویش‌های محلی فقط در شهرستان‌ها مجاز است این بود که از اسامی بیگانه نیز در شهرستان‌ها نیز نمی‌توان استفاده کرد که برداشت غلط از گفتار شده است. او با ذکر مثالی گفت: برای مثال طبق همین قانون نمی‌توان از اسامی ترکی مغولی، اویغوری، قرقیزی، استانبولی و... در هیچ نقطه از کشور استفاده کرد زیرا در نسبت با محل بیگانه‌اند و سابقه استفاده ندارند. اما اسامی ترکی محلی مانند «سن سوَن»، «سولماز»، «آیدین» و… که در زبان محلی متداول هستند قابلیت استفاده دارند. در ضمن باید متذکر شد مرجع تشخیص این موضوع وزارت فرهنگ و ارشاد و فرهنگستان زبان فارسی است.
ممنوعیت اسامی، عناوین و اصطلاحات بیگانه مورد بحث است
مسعود اسعدی، معاون دفتر تبلیغات و اطلاع‌رسانی معاونت مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز با اشاره به اینکه اصل این قانون ممنوعیت استفاده از کلمات بیگانه است، به «ایران» می‌گوید: مطابق با اصل ۱۵ قانون اساسی، در کشور ما علاوه بر زبان فارسی، زبان‌های رایج دیگر هم وجود دارد، در کنار زبان رسمی در محلات، استفاده از اسامی و حتی تدریس گویش‌های محلی بلامانع است، این در حالی است که استفاده از اسامی بیگانه در سردر واحدهای صنفی یا نامگذاری تولیدات و محصولات داخلی مورد بحث بوده و ممنوعیت دارد.
به گفته او، یکی از زبان‌های کشور ما فارسی است، ترکی، گیلکی، مازنی، بلوچ و بسیاری از گویش‌های دیگر در کشور رایج و متداول هستند، حتی در ماده ۶ آیین‌نامه اجرایی قانون، استفاده از کلمات بومی و حتی گویش‌های اقوام محلی جایز است، البته برخی وقت‌ها کلماتی در گویش‌ها وجود دارد که با کلمات یا اصطلاحات بیگانه نزدیکی دارد، باید به معنای آن هم اشاره شود، به عنوان مثال کلمه اسپید (speed) که در فارسی به معنای سفید است در انگلیسی به معنای سرعت است و اگر در تابلویی از این واژه استفاده شود، ضروری است که به معنای آن هم اشاره شود تا این سؤال در اذهان پیش نیاید که چرا از واژه‌ای انگلیسی استفاده شده است.
اسعدی در ادامه با تأکید بر این نکته که قانونگذار به وضوح ممنوعیت استفاده از اسامی محلی را مدنظر نداشته و ندارد، می‌افزاید: از ابتدا هم بحث ممنوعیت مورد صحبت نبوده و اسامی، عناوین و اصطلاحات بیگانه مورد بحث است، در عین حال سامانه‌ای با عنوان سامانه «سردر اصناف» وجود دارد که می‌توان قوانین و مقررات مرتبط با این حوزه را در آن سامانه جست‌وجو کرد، همچنین این سامانه به نوعی بانک اسم است و همه می‌توانند از آن به‌راحتی استفاده کنند.
نظر شما