به گزارش ایرنا، تاریخ مقاومت ایرانیان مملو از افتخارآفرینی‌هایی است که در میادین مختلف به ثبت رسیده، افتخاراتی که بخشی بزرگی از آن در عرصه و میدان ایثار و مقاومت ثبت شده است، میدانی که ورزشکاران بدون توجه به نژاد، قومیت، مذهب و دین تحت لوای یک پرچم به نام ایران به دفاع از وطن پرداختند ایرانی که با توجه به تنوع جغرافیایی از آن به عنوان گلستان اقوام و ادیان مختلف یاد می‌شود.
آغاز سال نو میلادی و جشن‌های ولادت عیسی مسیح (ع) می‌تواند زمان مناسبی برای واکاوی افتخارآفرینی قهرمانان ورزشی ارامنه در جبهه ایثار و مقاومت باشد، ورزشکارانی که میدان مقدس دفاع از کشور را بر مدال‌های جهانی و آسیایی ترجیح دادند.
زوریک مرادیان؛ وهب انقلاب
بنا به آمار بنیاد شهید و امور ایثارگران شمار شهدای ارامنه در جنگ تحمیلی بیش از ۷۰ نفر است. طبق این آمار ۴۶ نفر شهید نظامی، ۲۴ نفر شهید غیر نظامی و چهار نفر شهید جاویدالاثر در بین شهدای ارامنه وجود دارد. نخستین شهید ارامنی ایران زوریک مرادیان بود که سال ۱۳۵۹ در منطقه پیرانشهر به شهادت رسید. وی از علاقمندان به ورزش فوتبال بود.
مرادیان همان شهیدی بود که نه تنها عشق به فوتبال داشت بلکه این عشق را در وجود دوستان خود نیز نهادینه کرد، دوستانی که پس از شهادت این جوان ارمنی نام وی را در فوتبال فراموش نکرده و بارها با تیمی مزین به نام این شهید، راهی مسابقات المپیاد ارامنه ایران شدند. زوریک تنها پسر خانواده که عشق به فوتبال وی را در آستانه تبدیل کردن به یک فوتبالیست حرفه‌ای قرار داده بود اما برای او عشقی بالاتر از فوتبال نیز تعریف شده بود و آن عشق دفاع از وطن در لباس مقدس سربازی بود.
شهید مرادیان در کارزار ورزش با دوستان فوتبالی خود خداحافظی کرد تا در سنگر دفاع از وطن معاشرت با دوستان جدیدی را تجربه کند. دوستانی که شاید از کیش، زبان و فرهنگ وی نبودند، اما یک مجموعه بزرگ به شمار می‌رفتند که زیر پرچم مقدس ایران برای دفاع از وطن گرد آمده بودند.
او در حالی ۲۰ روز پس از آغاز جنگ تحمیلی در جبهه پیرانشهر به حواریون انقلاب اسلامی پیوست که به گواه مادرش تک فرزند خانواده بود و از وی به عنوان عزیز دردانه در فامیل یاد می‌شد. تک فرزندی که در راه وطن گام در مسیر ایثار گذاشت. بی‌تردید نام زوریک قهرمان برای شهروندان ارامنه ایران ناآشنا نیست بلکه او نخستین ارمنی بود که در عنفوان جوانی در کربلای جبهه‌های ایران همچون وهب راه سعادت را در پیش گرفت.
دفاع از وطن محبوبیت زوریک را از مجموعه فامیلی و خانوادگی خارج و وی را به عنوان یک شخصیت شناخته شده در جامعه ارامنه و ایران اسلامی مطرح کرد. شخصیتی که بعد از چهار دهه نام وی از تاریخ ورزش و ایثار انقلاب پاک نشده است. خانواده نام آشنای مرادیان در این ۴۰ سال بارها میزبان مقامات عالی‌رتبه ایران بوده و از شهادت پسرشان به عنوان یک افتخار در راه وطن یاد کردند و نمونه آن نیز صحبت‌های پدر و مادر این شهید در دیدار مقام معظم رهبری بود.
شاهینیان سرباز امام (ره)
وقتی که از ژوزف شاهی (شاهینیان) نامی به میان خواهد آمد بدون شک ورزشکاران به نمایش زیبای وی در میادین فوتبال بازخواهند گشت، شهیدی که در تیم‌های فوتبال همچون ماسیس توپ می‌زد و یکی از اهداف اصلی او حضور در تیم ملی ایران بود. شاید شهید شاهینیان به دنبال آن بود که همچون آندرانیک اسکندریان روزی با لباس تیم ملی فوتبال ایران در آوردگاه بزرگ جام جهانی به میدان برود.
ژوزف که نام وی با دفاع در زمین فوتبال گره خورده بود با شروع جنگ تحمیلی به مانند دیگر جوانان ایران زمین، رویه را تغییر داد و مبارزه را در میدان دیگر تعریف کرد. او بیش از هر فرد دیگر می‌دانست که در نبود امنیت هیچ مسابقه فوتبال به دقیقه نود نخواهد رسید و نتیجه پایانی یک مسابقه را ممکن است به نبرد خونینی تبدیل شود که جهانیان نمونه آن را در زمین خاکی چوار استان ایلام ملاحظه کردند.
ژوزف از شهدای ارمنی است که همواره مورد توجه مسوولان نظام قرار گرفته و مقام معظم رهبری نیز در ایام کریسمس به بیت این شهید بزرگوار رفتند. در این دیدار بود که خاطراتی از شجاعت شاهینیان روایت شد و به نقل از وی آوردند که شاهینیان همواره خود را سرباز امام خمینی (ره) می‌دانست.
سربازی که دم مسیحایی امام (ره) وی را به یکی از حواریون انقلاب تبدیل کرد و در نهایت به جای پیراهن تیم ملی در میادین جهان، لباس رزم را در جبهه‌ها به تن کرد. شاهینیان سرانجام در تاریخ بیست و پنجم اردیبهشت سال ۱۳۶۴ در حسینیه اهواز به شهادت رسید.
تماس خبرنگار گروه ورزش ایرنا برای مصاحبه با خانواده شهید شاهینیان بی‌ثمر بود. مادر شهید در رد درخواست مصاحبه بهانه‌های مختلفی داشت اما در نهایت کلامش که رنگ پیری بر آن سایه افکنده بود حکایت از آن داشت که یادآوری خاطرات و سخن گفتن از فرزندی که اکنون یک قهرمان در میدان ایثار به شمار می‌رود، برایش سخت است.
همچنین خبرنگار ایرنا در تماس با برادر شهید شاهینیان نسبت به زندگی ورزشی این قهرمان وطن اطلاعاتی کسب کرد که محدود به ورزش و حضور وی در تیم‌هایی فوتبال است. وی با تایید حضور شهید ژوزف در این تیم‌ها گفت: ژوزف در رویای افتخارات بزرگتری بود که شهادت نصیبش شد.
بازخوانی افکار و اندیشه شهدا مهر تاییدی بر صحبت‌های برادر شهید شاهینی است. بله شهدا آرمان‌های بزرگی داشتند که برای بازخوانی آن، نیاز به صدها ساعت اندیشه‌ورزی است.
این آرمان‌ها شهیدی مانند شاهینیان که در سال‌های پیش از جنگ تحمیلی در اندیشه رسیدن به پیراهن تیم ملی فوتبال ایران بود را در مسیری قرار داد که با شروع جنگ تحمیلی، دفاع از میهن برای وی به یک تکلیف تبدیل شد. دفاعی که هر کیش و مسلکی آن را مقدس به می‌شمارد زیرا هدف نهایی از این دفاع قرار گرفتن در مقابل ظالم و دفاع از خاک وطن است.
نظر شما