آنتی‌بادی‌ برجای مانده از ویروس کرونا به بافت‌های سالم حمله می‌کند

به گزارش روز جمعه گروه علم و آموزش ایرنا به نقل از پایگاه اینترنتی رویترز، در این گزارش خلاصه‌ای از چند مطالعه در مورد کووید-۱۹ آورده شده است. این مطالعات شامل تحقیقاتی است که مستلزم بررسی‌های بیشتر برای تأیید یافته‌های آنها است. 

یکی از این مطالعات روی ۱۷۷ کارمند مراقبت‌های بهداشتی که همگی قبل از دسترسی به واکسن‌های کرونا، از عفونت‌های تایید شده این ویروس بهبود یافته بودند، انجام شد. این مطالعات نشان داد همه این افراد دارای اتوآنتی‌بادی‌های پایدار بودند، از جمله اتوآنتی بادی‌هایی که می‌توانند باعث التهاب مزمن و آسیب به مفاصل، پوست و سیستم عصبی شوند.

«سوزان چنگ» از موسسه قلب Cedars-Sinai Smidt در لس آنجلس گفت: معمولاً انتظار نداریم چنین مجموعه متنوعی از افزایش اتوآنتی بادی‌ها را در این افراد مشاهده کنیم و متوجه شویم که سطوح آنها تا ۶ ماه پس از بهبودی کامل همچنان بالا باشد.

محققان در مجله Translational Medicine گزارش دادند که الگوهای اتوآنتی بادی‌های بالا میان مردان و زنان متفاوت است.

چنگ گفت: هنوز نمی‌دانیم که این آنتی بادی‌ها تا چه مدت بیش از ۶ ماه یا بیشتر بالا می‌مانند یا اینکه به بروز علائم بالینی مهم منجر می‌شوند.

این محققان در حال بررسی این موضوع هستند که آیا افزایش اتوآنتی بادی با علایم پایدار در افراد با ابتلا به کووید طولانی مدت مرتبط است یا خیر. آنها در نظر دارند که سطوح اتوآنتی بادی پس از عفونت با انواع جدیدتر این ویروس را نیز مورد مطالعه قرار دهند.

اثرات سلول‌های B ضعیف شده اما مغلوب اومیکرون نشده است 

محققان معتقدند اثرات آنتی‌بادی‌های تولید شده توسط «سلول‌های B حافظه» سیستم ایمنی در برابر سویه اومیکرون ویروس کرونا، اگرچه ضعیف است، اما همچنان می‌تواند قابل توجه باشد.

سلول‌های B حافظه، لنفوسیت‌هایی از سیستم ایمنی بدن هستند که در مقابل پاتوژن‌هایی مثل ویروس‌ها آنتی بادی تولید می‌کنند.

هنگامی که بدن پس از عفونت به کرونا یا پس از تزریق واکسن‌های کرونا یاد می‌گیرد که SARS-CoV-۲ را تشخیص دهد، در صورتی که آنتی‌بادی‌های کافی در خون وجود نداشته باشد که بتواند این ویروس را خنثی کند، سلول‌های B ، آنتی‌بادی‌های تازه‌ای را علیه این ویروس تولید می‌کنند.

در مطالعه‌ای که در نشریه bioRxiv گزارش شده است، محققان قدرت بیش از ۳۰۰ آنتی‌بادی تولید شده توسط سلول‌های B حافظه داوطلبان واکسینه‌شده، از جمله برخی که قبلاً عفونت SARS-CoV-۲ داشتند را تجزیه و تحلیل کردند.

محققان اظهار داشتند: به نظر می‌رسد که اومیکرون از مجموعه سلول‌های B حافظه فرار می‌کند. آنها افزودند به نظر می‌رسد هنوز این سویه توسط ۳۰ درصد از کل آنتی‌بادی‌ها و نزدیک به ۱۰ درصد از کل آنتی‌بادی‌های قوی خنثی‌کننده، به گونه موثری شناسایی می‌شود. 

آنها حدس می زنند که توانایی قوی سلول های B حافظه برای تکثیر و تولید آنتی بادی ممکن است «در کمتر از دو روز»، اثر کاهش یافته آنتی بادی ها را جبران کند.

این محققان گفتند که در ترکیب با سایر اجزای سیستم ایمنی، به ویژه سلول‌های تی، اثرات سلول‌های B، احتمالاً به توضیح این موضوع کمک می‌کند که چرا اکثر افراد واکسینه شده که به اومیکرون آلوده می‌شوند به حدی بیمار نمی‌شوند که نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشند.

فعالیت گونه‌های ویروس کرونا در سلول‌ها آنها را موثرتر می‌کند

محققان متوجه شده اند که همراه با بروز جهش‌ها در پروتیین اسپایک ویروس کرونا که به نفوذ این ویروس به سلول‌های بدن کمک می‌کند، جهش‌هایی که نحوه رفتار ویروس را در داخل سلول‌ها تغییر می‌دهند نیز عامل بزرگی در این زمینه است که چرا برخی از گونه های ویروس کرونا قابلیت انتقال بیشتری دارند.

«نوان کروگان» از دانشگاه کالیفرنیا در سانفرانسیسکو گفت: یافته‌های این مطالعه که در مجله Nature منتشر شده است، نشان می‌دهد محققان باید بررسی جهش‌های ویروس کرونا را در خارج از پروتیین اسپایک نیز آغاز کنند. پروتیین اسپایک تاکنون تمرکز اصلی برای ساخت واکسن‌ها و داروهای آنتی‌بادی بوده است.

این محققان با مطالعه گونه آلفا، جهشی را در یک محل غیر از پروتیین اسپایک پیدا کردند که باعث می‌شود سلول‌های آلوده تولید پروتئینی به نام Orf۹B را افزایش دهند.

محققان گفتند: Orf۹b به نوبه خود پروتئینی به نام TOM۷۰ را غیرفعال می کند که سلول ها از آن برای ارسال سیگنال به سیستم ایمنی استفاده می کنند. وجود سطوح بالاتر Orf۹B که TOM۷۰ را غیرفعال می کند، باعث می شود که سیستم ایمنی به خوبی پاسخ ندهد و ویروس بهتر بتواند از شناسایی شدن فرار کند.

با این حال کروگان درباره افزایش پروتئین Orf۹B گفت: به ندرت پیش می‌آید که جهش‌ها پروتئینی را به وجود آورند.

وی گفت: همان جهش در گونه دلتای کرونا نیز شناسایی شد و مطمئناً همان جهش در سویه اومیکرون نیز وجود دارد که نشان می‌دهد ممکن است آنها اثرات مشابهی بر سیستم ایمنی داشته باشند.

این اطلاعات جدید می تواند باعث ابداع داروهایی شود که تعامل دو پروتئین Orf۹b و TOM۷۰ را هدف قرار می دهند.