به گزارش ایرنا، جاده سلامتی و بام شاهرود در دل کوه های شمال این شهر، سال ها است که مسیری زیبا و چشم اندازی بی مانند دارد. جاده سلامتی مخصوص پیاده‌ها و بام شاهرود نیز سهم کسانی است که با خودرو می خواهند کل شهر را زیر پایشان ببینند. اما ماه ها است که این مهمترین تفرجگاه مردم شهر دستخوش تغییراتی شده است. طرح هایی که قرار بود به قول مسئولان وقت مدیریت شهری، برای جذب گردشگر بیشتر به کمک شهر بیایند، امروز مانند وصله ناجور منظر نازیبایی را به یک چشم انداز زیبا بخشیده اند. هریک از این ۲ پل که نام هایشان را "طبیعت" و "شاهوار" گذاشتند و سال گذشته کلنگشان را زدند، قرار است ۲ کوه را آن هم در فاصه ای اندک به یکدیگر وصل کنند. امروز اما از یکی از آن ها جز چند تکه آهن و فولاد زمخت در قلب محدوده گردشگری پارک آبشار چیزی دیده نمی شود. کمی آن طرف تر هم چند پایه بتنی شبیه نخل های بلند سربریده نشانه هایی به جا مانده از طرح دوم هستند. هیچ کدام از رهگذران نیز نمی دانند کدام پل "طبیعت" است و کدام یک "شاهوار".
اخیرا و به مناسبت روز ملی هوای پاک جمعی از طبیعت دوستان و کارشناسان معماری در محل اجرای این ۲ طرح گرد هم آمدند تا به مردم و مسوولان یادآوری کنند ازنظر آنان ساخت این پل‌ها نه تنها ضرورتی برای شهر نیست بلکه منظر طبیعی و جاذبه گردشگری شاهرود را نیز خدشه دار می کند.
دبیر جمعیت دیده بان طبیعت، جاده سلامتی شاهرود را ارتباط شهر با طبیعت دانست و گفت: شاهرود به دلیل قرار گرفتن در دامنه کوه زیباست و جاده سلامتی نیز علاوه بر چشم انداز زیبا پیوند مردم شهر را با طبیعت برقرار می کند و سلامتی را نیز برای آنان به ارمغان می آورد.
امیرحسین ولیان اظهار داشت: شنیده ها حاکی است که برای ساخت این پل ها قرار است بیش از ۶۰ میلیارد تومان هزینه شود. آیا این پول ما مردم نیست؟ آیا شاهرود نیازهای مهمتری نداشت؟ این جاده سلامتی چه چیزی کم داشت که باید پل هایی ساخته و نام طبیعت و شاهوار را بر آن ها بگذاریم؟
وی ادامه داد: ما عاشق کوه شاهوار هستیم اما این پل را به نام شاهوار نمی شناسیم و در نهایت می توانیم نام آن را پل "ضدطبیعت" بنامیم چون هم سرمایه مردم را هدر می دهد و هم آلایندگی برای طبیعت به دنبال دارد.
این فعال محیط زیست یادآور شد: برای ساخت این سازه های فولادی و بتنی ناچاریم به قیمت آسیب به طبیعت وگرمایش زمین سنگ آهن و سیمان را آن هم نه برای ساخت سرپناه که مورد نیاز مردم است بلکه برای تخریب این تفرجگاه، استخراج کنیم.
ولیان با تأکید بر اینکه دوستداران طبیعت نه افراد بلکه عملکرد آنان را نقد می کنند، تصریح کرد: پرسش ما از مسوولان شهری این است که آیا این ۶۰ میلیارد تومان پول مردم جای بهتری برای هزینه کردن نداشت و نباید از مردم نظرسنجی می شد؟
وی از مسوولان مدیریت شهری ارائه توضیح به مردم درباره ضرورت اجرای این ۲ طرح را خواستار شد و گفت: برخی از مسوولان طوری صحبت می کنند انگار شاهرود شهری صاف و بیابانی است که چشم انداز ندارد در حالی که گاهی آسمان و ریسمان را به هم می بافیم تا پول بیت المال را حرام کنیم.
نمایش توسعه یافتگی ریشه فرهنگی دارد
همچنین استاد گروه معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد شاهرود با بیان اینکه برخی از مسائل ریشه فرهنگی دارد، ابراز کرد: غلبه کار نمایشی که در زندگی فردی ما وجود دارد، وقتی در زندگی اجتماعی بروز می کند هزینه های بسیار گسترده تری در پی دارد.
محمدرضا مجاهدی افزود: از سال های پیش در مدیریت شهری با برداشت اشتباه از کلیدواژه ای با عنوان "توسعه" طرح هایی آغاز شده است که در یک سال گذشته نیز در شاهرود بیشتر این طرح ها با تبلیغات رسانه ای گسترده با هشتک "شاهرود در مسیر توسعه" اجرا شد.
وی باتأکید بر اینکه کشورهای توسعه یافته عکس این مسیر را طی کرده اند، تصریح کرد: آنچه که از عملکرد بعضی از مسوولان دیده می شود نمایش توسعه یافتگی برای ساخت رزومه خودشان است.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه شهرها سیاست گرا و برنامه پذیر هستند، اظهار داشت: باید پروژه محوری را کنار بگذاریم و پیش از آن که طرحی را تعریف کنیم ببینیم سیاست گذاری ما برای شهر چیست و طرح ها را در راستای آن سیاست تعریف کنیم چرا که در غیر این صورت مجموعه ای از طرح های پراکنده شهر بهتری نمی سازد.
مجاهدی ادامه داد: باید به این موضوع فکر کنیم که آیا در راستای ایجاد احساس خوشبختی برای شهروندان کار می کنیم یا به نمایشی از توسعه می پردازیم؟
عقل و خرد زیربنای طرح های شهری قرار گیرد
وی اهمیت "بزرگ بودن" را کارکرد دیگر برخی از طرح ها عنوان کرد و گفت: وقتی از کار زیربنایی صحبت می شود فکر می کنیم طرح ها باید بزرگ باشند در حالی که در کشورهای توسعه یافته تلاش می کنند خرد، علم و دانش را به عنوان زیربنای کار قرار دهند و با راه حل های ارزان تر و حتی تغییر رفتار مردم مسأله را حل کنند.
این استاد معماری و شهرسازی با تأکید بر اینکه "ساختن" الزامی بر بهتر شدن شهرها نیست، اضافه کرد: در معماری باید ابتدا به ضرورت طرح و بعد از آن بستر و زمینه آن توجه و طرح را با زمینه هماهنگ کرد. وقتی هم که منظر طبیعت است هماهنگ کردن طرح با آن بسیار حساس تر می شود که در این ۲ طرح کم ترین توجهی به این موضوع نشده است.
مجاهدی همچنین به مناسبت روز هوای پاک گریزی هم به حمل و نقل شهری زد و گفت: اصلاح این بخش یکی از ضروری ترین کارهایی است که در هر شهری باید انجام شود.
وی بیان کرد: مهم جا به جایی افراد و نه خودروها است و باید با استفاده از تجربه های شهرهای مختلف دنیا حمل و نقل همگانی، دوچرخه سواری، پیاده روی و اصلاح کاربری ها و نیز توزیع متوازن خدمات شهری در دستور کار قرار گیرد.
این استاد دانشگاه پرسشی نیز از مسوولان مدیریت شهری شاهرود داشت و گفت: سال ۹۸ شورای عالی معماری و شهرسازی تهیه طرح جامع حمل و نقل همگانی شاهرود را خواستار شد و اکنون ازمسوولان می پرسم که این طرح در چه مرحله ای قرار دارد.
شرکت کنندگان در پیمایش اخیر در جاده سلامتی شاهرود برنامه خود را با پیشنهاد توقف ساخت پل های "طبیعت" و "شاهوار" به پایان رساندند و بر مبنای ضرب المثل "جلوی ضرر را هروقت بگیری منفعت است" از شورای شهر و شهرداری شاهرود خواستند پول مردم این شهر را در جایی هزینه کنند که در نهایت گره ای از کار آنان باز کند. بودن یا نبودن "شاهوار" و "طبیعت" مسأله این است.
نظر شما