به گزارش ایرنا، حتی اگر مسابقات جام ملت‌های آفریقا را به صورت دقیق هم دنبال نکرده باشید بازهم اخبار و حواشی جذابی از این جام به گوش شما خورده است. داوری که بازی را ۲ بار پیش از دقیقه ۹۰ تمام کرد؛ تماشاگرانی که به دلیل ازدحام جمعیت جان خود را از دست دادند؛ تیم‌های بزرگی که به دست تیم‌های کوچک حذف شدند؛ کارت قرمزهای زیادی که از جیب داوران بیرون آمد؛ تیمی که به خاطر مشکلات مالی نتوانست با پرواز به کامرون بیاید و از کشتی استفاده کرد؛ بازیکنانی که لباس‌شان را خودشان می‌شورند و روی درخت پهن می‌کنند و ...
اگر جام ملت‌های اروپا باکیفیت‌ترین جام قاره‌ای در سطح ملی باشد و جام ملت‌های آمریکای جنوبی از این حیث دوم باشد؛ جام ملت‌های آفریقا خاص‌ترین، عجیب‌ترین و البته غیر قابل پیش‌بینی‌ترین جامِ قاره‌ای است که به انجام می‌رسد. کشورهایی که با مشکلات عدیده مالی و محدودیت‌های فراوان دور هم جمع شده‌اند و "فوتبال" برای‌شان اهمیتی دوچندان دارد.
آنها نه فقط برای دمی آسوده زیستن، خندیدن، رقصیدن و فراموشی کوتاه‌مدت محرومیت‌هایشان، که بلکه برای فریاد زدنِ بودن‌شان و زنده بودن‌شان فوتبال بازی می‌کنند. فوتبال، سفیری است برای آنها تا خود را به جهان نشان دهند. فوتبال، اِکسیری است که دلیل زندگی و اجازه رویاپردازی به آنها می‌دهد.
مرحله یک هشتم نهایی مسابقات از یکشنبه شب آغاز شد. همراه با هر چیزی که از فوتبال بخواهید. کامبک، اخراج، اشتباه، گل زیبا، شگفتی‌سازی، ضیافت پنالتی‌ها و ...بورکینافاسو در ضربات پنالتی گابون را حذف کرد. ۱۸ پنالتی زده شد تا بورکینافاسو به برتری برسد و گلرش چندین پشتک بزند. نیجریه، تنها تیم جام که هر سه بازی دور گروهی را برده بود به تونسی که به عنوان تیم سوم به مرحله بعد گام نهاده بود باخت.
گینه مغلوب گامبیایی شد که تیم صد و پنجاهم جهان است و برای اولین بار به این مسابقات آمده بود و در نهایت کامرونِ میزبان با حساب ۲ بر یک از سد کومور گذشت و اتفاقا، ماجرای اصلی این گزارش همین تیم کومور است.
مجمع‌الجزایری در اقیانوس هند که در شمال شرقی قاره آفریقا جای گرفته است. تنها کشور عربیِ حاضر در نیمکره‌ی جنوبی که مردمش اکثرا مسلمان هستند و آنها به لهجه عربی قُمُر خوانده می‌شوند. کومور، چهارمین کشور کوچک قاره آفریقا از لحاظ مساحت است. در این کشور حدود ۸۵۰ هزار سکونت دارند. همچنان سایه فرانسه روی سر آنهاست و از لحاظ اقتصادی وضعیتی وحشتناک را تجربه می‌کنند و در بدترین چارک شاخص توسعه انسانی قرار دارند. تا سال ۲۰۰۸ نیمی از مردم این کشور در زیر خط فقر نفس می‌کشیدند. برای هر ۱۰ هزار کوموری ۱۵ پزشک وجود دارد و شاید دیگر توضیح بیشتر درباره این کشور نیاز نباشد.
در چنین شرایطی آنها برای اولین بار فرصت حضور در جام ملت‌ها را به دست آوردند. ابتدا با یک گل مغلوب گابن شدند. در ادامه ۲ بر صفر به مراکش باختند اما در گام سوم دست به یک تاریخ‌سازی زدند و با نتیجه سه بر ۲ از سد غنا گذشتند تا به طرز معجزه‌آسایی مجوز صعود به یک هشتم نهایی را به عنوان یکی از چهار تیم سوم به دست بیاورند. در دور دوم کامرونِ میزبان حریف کومور شد.
کرونا به اردوی این تیم زد و دروازه‌بان‌های کومور همگی کرونایی شدند. قانون عجیبی پیش از شروع مسابقات وضع شده بود مبنی بر اینکه اگر همه دروازه‌بان‌های یک تیم هم کرونایی شوند بازهم باید بازی برگزار شود. "چاکِر الهدور"، بازیکن ۳۰ ساله تیم ملی کومور که در پست دفاع چپ و در تیم دسته دومی آژاکسیو فرانسه عضویت دارد قرار شد در درون دروازه تیم ملی کشورش قرار بگیرد. او پیش از این در جام حتی یک دقیقه هم بازی نکرده بود و در مخیله‌اش هم نمی‌گنجید در تنها حضورش باید به جای دفاع چپ، دروازه‌بان تیمش باشد.
او با ۱۷۲ سانتی‌متر قد وظیفه حراست از دروازه کومور را در شرایطی به عهده داشت که مهمترین بازی ملی کشورش بود و مردم این کشور قرار بود در بدترین شرایط ، بازی سفرایشان را ببینند. بازی با نتیجه ۲ بر یک به سود کامرون تمام شد. الهدور ۲ گل خورد که اگر یک دروازه‌بان حرفه‌ای بود شاید گل اول را دریافت نمی‌کرد. با این وجود او در جریان مسابقات ۲ سه واکنش عالی از خودش نشان داد و سعی می‌کرد مثل یک دروازه‌بان واقعی از عقب تیمش را رهبری کند. فریاد می‌زد و روحیه می‌داد.
چهار مهار، ۵۲ لمس توپ، ۲۸ پاس صحیح. ۱۶ ارسال بلند و نمره ۶.۷. او پنجمین بازیکن برتر تیمش از این حیث بود و وقتی که یوسف ام چانگاما تک گل تماشایی تیمش را به ثمر رساند ترجیح داد خوشحالی‌اش را با گلر ۱۷۲ سانتی‌متری تیمش تقسیم کند. کومور به هیچ وجه در قواره یک تیم بازنده نبود و میزبان را تحت فشار گذاشته بود. نکته کنایه‌آمیز این بود که در دروازه مقابل، آندره اونانا گلری می‌کرد. یکی از بهترین دروازه‌بان‌های حال حاضر جهان که اینترمیلان به دنبال خریدش است. اونانا با ۶ سیو جدی دومین بازیکن برتر زمین شد و اگر نبود شاید کومورِ ۱۰ نفره می‌توانست کامرون را بدون دروازه‌بان شکست دهد.
بعد از پایان مسابقه هواداران تیم کومور برای بازیکنان‌شان سنگ تمام گذاشتند. آنها را تشویق کردند و با چشمان گریان برای‌شان سرود خواندند. چاکر الهدور نیز توسط بازیکنان ستایش شد. او بهانه‌ای شد تا کومور را بیش از پیش بشناسیم. کومور نتیجه را واگذار کرد اما مثل قهرمان‌ها بدرقه شد و کامرون را ترک کرد.
تا جام ملت‌های آفریقا تمام نشده به تماشایش بنشینید...
نظر شما