به گزارش روز جمعه ایرنا از سازمان حفاظت محیط زیست، «حسن اکبری» افزود: میش مرغ یکی از گونه‌های بسیار زیبا و بزرگترین پرنده با قابلیت پرواز در کشور است که در گذشته ای نه چندان دور در همه زیستگاه‌های غرب کشور زندگی می کرد، اما امروزه با پیشرفت جوامع انسانی و روند رو به رشد فعالیت‌های کشاورزی جمعیت این پرنده زیبا به طور کاملا محسوسی با کاهش روبه‌رو شده است.
وی اظهار داشت: فشارهای زیستگاهی به حدی شده که جمعیت این گونه در حال حاضر بین ۱۸ تا ۲۵ قطعه برآورد شده و فقط در جنوب استان آذربایجان غربی در زیستگاه «دشت سوتا» و شهر بوکان متمرکز شده است.
اکبری تصریح کرد: در مقیاس ملی می توان این پرنده را گونه ای به‌شدت در معرض خطر انقراض در نظر گرفت.
وی گفت: اقدامات حفاظتی باید به سرعت و مبتنی بر مدیریت فعالانه زیستگاه، مشارکت جوامع محلی و حفظ مناطقی وسیع از اراضی در دستور کار باشد.
این مقام مسوول اظهار داشت: در جلسه ای که به همین منظور تشکیل شد، گزارشی از اقدامات انجام شده در خصوص اجرای پروژه حفاظت مشارکتی توسط جوامع محلی به منظور حفاظت پایدار از میش مرغ در شهرستان بوکان توسط اعضای کانون گردشگران طبیعت این شهرستان ارائه شد.
معاون محیط زیست طبیعی و تنوع زیستی سازمان حفاظت محیط زیست بیان‌داشت: حفاظت پایدار از میش مرغ در آخرین زیستگاه این پرنده در ایران، شناسایی محل دقیق آشیانه این گونه و حفاظت از آنها، خرید گندم سَرپا از کشاورزان محدوده پراکنش زیستگاه به منظور ایجاد نوارهای زیستگاهی میش مرغ و پایش مستمر زیستگاه، ساماندهی سگ‌های ولگرد و دفن بهداشتی پسماند شهرستان بوکان از اولویت های اصلی حفاظت این گونه در سال آینده است.
میش‌مرغ
میش‌مرغ پرنده‌ای از خانواده هوبره‌ایان است که در دشت‌های وسیع بی‌درخت، زمین‌های استپی و کشتزارهای پهناور حبوبات و علفزارها زندگی می‌کند. میش مرغ یکی از بزرگترین پرندگان ایران است و از نظر شکل و جثه شباهت زیادی به بوقلمون دارد. طول بدن آن به یک متر و وزنش به بیش از ۱۵ کیلوگرم می‌رسد. این پرنده پاهای قوی و بلندی دارد که به سه انگشت ختم می‌شود. این پاهای قوی، برای میش‌مرغ که کمتر پرواز می‌کند، اهمیت زیادی دارد. این پرنده بسیار زودرَم و محتاط است و با اینکه پروازش قوی است، اغلب در مقابل خطر می‌دود یا مخفی می‌شود.
میش‌مرغ‌ها، بیشتر در کشتزارهای مسطح مانند مزرعه‌های گندم، نخود، یونجه و غیره زندگی می‌کنند. تغذیه این پرنده بسیار متفاوت و شامل مواد گیاهی و حیوانی مختلف از جمله حشرات، قورباغه و سوسمار است، در بهار که زمان جوجه‌آوری است آشیانه خود را در قسمت‌های انبوه این مزارع می‌سازد، اما در پاییز و زمستان نیز می‌توان آنها را در مزارع درو شده مشاهده کرد. میش‌مرغ‌ها به محض احساس خطر، به طرف نقاط مرتفع پرواز می‌کنند و در آنجا به دیده‌بانی می‌پردازند.
اکنون دشت «سوتاو» بوکان مهم‌ترین زیستگاه پرنده میش‌مرغ در کشور است. این مکان به دلیل شرایط مطلوب و منحصر به‌فرد خود به مهم‌ترین زیستگاه پرنده نادر میش‌مرغ در سطح کشور تبدیل شده است. دشت سوتاو که یک پهنه تپه ماهوری به وسعت ۴۰۰ هکتار را در روستای حمامیان از توابع شهرستان بوکان شامل می‌شود، سالیانه پذیرای ۲۰ تا ۲۵ قطعه از این‌نوع پرنده نادر است. به‌تازگی از سوی اداره کل حفاظت محیط زیست آذربایجان غربی این منطقه به عنوان پناهگاه میش‌مرغ در آذربایجان غربی اعلام شده و مهم‌ترین محل تجمع و زادآوری میش مرغ در ایران دشت‌های استپی بوکان است.
نظر شما