انتقال آب از خلیج‌فارس، پیش‌نیاز توسعه پایدار فارس

اینان با پیش کشیدن ظرفیت آب‌های ژرف، آب‌های بین حوزه ای، پساب‌های شهری و صرفه جویی در آب‌های مصرفی بخش کشاورزی، به کار ارزشمند انتقال آب دریا به استان فارس خدشه وارد می‌کنند.
مردم فارس باید بدانند که همزمان با انتقال آب از خلیج فارس، استفاده از پسابهای فاضلاب شهرها، آبهای ژرف استان و هم طرحهای انتقال آب سدها به زمینهای کشاورزی در دستور کار نمایندگان و مسئولان استان قرار دارد.
همزمان با انتقال آب از خلیج فارس، استفاده از پساب‌های فاضلاب، آب‌های ژرف و ... در دستور کار نمایندگان و مسئولان استان فارس است در فارس برخلاف برخی از استانها که قدرت مانور زیادی برای تامین آب ندارند استان متنوعی در تامین آب است.
 آنچه باعث شده تا در بین همه شیوه ها شورای راهبردی آب استان به یک شیوه بیشتر متکی شود،  محدودیت منابع دولتی است. حتی اگر در شرایط فعلی امکان تامین آب بخشهای صنعت از آب سدها را داشته باشیم، نباید این واحدها را به آب ارزان بد عادت کنیم. آب سدها باید صرفا برای شرب شهرها و روستاها استفاده شود.
 آب سدها اگرچه ارزان است ولی قابل اتکاء نیست و در خشکسالی ها می‌تواند مشکل ایجاد کند. برای اطمینان، باید آب دریا را هم در کنار آب سدها داشته باشیم.
 واحدهای صنعتی در وهله اول باید از پساب‌های فاضلاب و هرجا که نیاز به آب بهداشتی دارند از آب دریا استفاده کنند. در سرمایه‌گذاری بر روی منابع آبی، وقتی منابع دولتی در اختیار نداریم باید در حوزه هایی که بخش خصوصی آمادگی سرمایه‌گذاری دارد از این ظرفیت استفاده و ما هم کمک کنیم.
 باید در همه زمینه ها مدلهای مناسب را تعریف کنیم تا بخش خصوصی راغب به سرمایه گذاری شود. از نظر فنی اگر شیرین کردن آب دریا در گذشته یک معضل بود، امروزه مشکلی ایجاد نمی کند، چرا که مثل گذشته شورابه ها به دریا برنمی گردد و از شورابه حاصله منیزیم و نمک استخراج می‌شود.
واحدهای صنعتی را نباید به آب ارزان، بد عادت دهیمنمک موجود در شورابه‌ها به همراه آهک برای تولید کربنات سدیم استفاده می‌شود. ایران در تولید کربنات سدیم مزیت نسبی دارد و می تواند یکی از اقلام مهم صادراتی کشور باشد.
انتقادهای وارده به طرح‌های انتقال آب از دریا چندان وارد نیست، چرا که اگر از منابع دولتی برای انتقال آب دریا استفاده شود ممکن است محل ایراد باشد، ولی وقتی سرمایه گذار بخش خصوصی برای انتقال آب از دریا خودش سرمایه گذاری می‌کند چرا به وی کمک نشود؟
 کشور ما کشور کم آبی است و باید منابع آبی اش متنوع شود. وقتی کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس روزانه ۲۵ میلیون متر مکعب و سالیانه حدود ۱۰ میلیارد متر مکعب یعنی یک سوم آب مصرفی ما از دریا آب برداشت می‌کنند، چرا ما از این ظرفیت خودمان را محروم کنیم؟
 وقتی کمک دستگاهها فقط محدود به سوآپ آب با آب پساب و آب رودخانه خلاصه می‌شود و اگر نیاز باشد در حد محدود خرید تضمینی می‌کنند، چرا باید نگران سرمایه گذاری سرمایه گذار بخش خصوصی باشند؟
انتقال آب دریا به استان فارس، رانت‌های موجود در برخی سازمان‌های دولتی را از بین می‌برد
 اگر آب از دریا به استان منتقل شود نه تنها برخی از رانتهای موجود در برخی از سازمانهای دولتی حذف می‌شود،  بلکه برخی محدودیت های ایجاد برخی واحدهای صنعتی هم در استان برداشته می‌شود.
 نباید فراموش کنیم که بخاطر اینکه در استان محدودیت آب داشته ایم بیش از ۸ میلیارد دلار ظرفیت سرمایه گذاری مرتبط با پالایشگاه پارسیان به کناره دریا منتقل شده و به بهانه عدم امکان تامین آب ۴ واحد بزرگ پتروشیمی خط اتیلن مرکز در استان بلاتکلیف مانده است.
در کنار انتقال آب از دریا باید ۱۰۰ میلیون متر مکعب سهمیه آبی که در تنگ سرخ و شش پیر داریم را هم به استان فارس منتقل کنیم.  باید کار اکتشاف آب‌های ژرف را هم شروع کنیم. این فعالیتها در تضاد با هم نیستند و می‌توانند مکمل همدیگر باشند. اگر مشکل آب را حل کنیم محدودیت دیگری برای توسعه استان نداریم و می‌توانیم برای نسل‌های آینده برنامه‌های وسیع و گسترده داشته باشیم.
آنچه مسلم است این است که رشد و توسعه استان نباید تابعی از دوران خشکسالی و ترسالی باشد و برای حل مشکل آب استان همیشه چشم به آسمان بدوزیم.
 وقتی در استان فارس، معدن، نفت،  گاز، انرژی خورشیدی و نیروی انسانی داریم چرا باید آب عامل محدود کننده باشد.
و حال آنکه، اگر مشکل آب را حل کنیم محدودیت دیگری برای توسعه استان نداریم و می‌توانیم برای نسل‌های آینده برنامه‌های وسیع و گسترده داشته باشیم.