به گزارش خبرنگار سینمایی ایرنا، بهروز شعیبی عصر روز دوشنبه- ۱۸ بهمن در نشست رسانه‌ای این فیلم در خانه جشنواره فیلم فجر گفت: این فیلم شرایط ویژه ای نداشت. من شرایطی که در اختیار داشتم را می‌توانستم در اختیار داستان‌ها و فیلم‌های دیگری بگذارم، اما این قصه را دوست داشتم و فیلم آن را ساختم.
شعیبی با بیان اینکه کارهایی را می‌سازم که به آنها باور دارم، گفت: من مدت ۲۵ سال در سینما فعالیت می‌کنم از روز اول هم آثار مرا دیده‌اید در همین سن و سال اگر کارمند سازمان یا اداره بودم بازنشسته شده بودم. قصه بدون قرار قبلی را دوست داشتم و همیشه آنچه را که دوست داشته باشم می‌سازم هیچ کدام از فیلم های من سفارشی نبوده اند.
کارگردان بدون قرار قبلی گفت: من یک بار زندگی می کنم حاضر نیستم همین یک بار فرصت را در اختیار چیزهایی که دوست ندارم بگذارم.
شعیبی درباره همکاری با پگاه آهنگرانی علی‌رغم مواضع سیاسی‌اش توضیح داد: سینما یک رسانه و یک صنعت است. مواضع آدم ها یک امر حقیقی و شخصی است. من با مواضع افراد کاری ندارم و با همه همکاری می کنم. چیزی که اولویت دارد ذات یک سینمای خوب است که پیامش انسانی باشد.
وی در این باره افزود: زمانی که می خواستیم برای نقش یاسمین بازیگر پیدا کنیم به گزینه های مختلفی فکر می کردیم من می خواستم بازیگری این نقش را بازی کند که در نقش مشابه کار نکرده باشد و صورت و روی جدیدی از او ببینیم. پگاه آهنگرانی قبلا نقش این چنینی بازی نکرده بودند امروز باید با احترام به همه بازیگرانی که تاکنون با آنها کار کردم باید بگویم آهنگرانی یکی از بهترین بازیگرانی است که در این ۱۰ سالی که کار سینمایی کردم دیدم.
خیلی از دیالوگ‌ها از زبان مادران اوتیسم است
شعیبی درباره همکاری با انجمن اوتیسم در این فیلم گفت: ما روزی که این پرسوناژ در قصه مان شکل گرفت با مدیر انجمن اتیسم ارتباط گرفتیم و وی با تمام قوای اجرایی به کمک ما آمدند. تمام مدت با دو پرستار مشورت می‌کردیم. با مادران اوتیسم هم صحبت کردیم. خیلی از دیالوگ هایی که پگاه آهنگرانی در قصه می گوید کلمه به کلمه از مادران اوتیسم است.
وی با بیان این که بازگشت به وطن یکی از درون‌مایه‌های اصلی فیلمش بود، تصریح کرد: اگر نگران نسل بعد هستیم باید خوبی ها را بکاریم چون بچه های ما برای آنچه برای آنها در این سرزمین می گذاریم برمی گردند، همان طور که یاسمین برای عزیزترین چیزی که پدرش در این سرزمین به جا گذاشته بود برگشت.
این فیلمساز درباره انتخاب کشور آلمان به عنوان یکی از لوکیشن‌های فیلم اظهار داشت: آلمان را انتخاب کردیم چون احساس کردیم در بین کشورهای اروپایی کشوری است که ایرانی در آن زیاد است و فرهنگ و فضای متفاوتی دارد. ما دنبال فضایی متفاوت با فرهنگ خودمان بودیم.
شعیبی درباره بازیگر خردسالی که در فیلم جدیدش در نقش یک کودک مبتلا به اوتیسم بازی می‌کند، گفت: در انتخاب بازیگر این نقش حتی به این گزینه که از بچه های مبتلا به اوتیسم استفاده کنیم هم فکر کردیم ولی حس کردیم در جریان فیلمبرداری به این کودکان آسیب خواهیم زد.
وی افزود: حامی همه کلیشه های رفتار یک کودک مبتلا به اوتیسم مثل یک بازیگر بزرگسال تمرین و به خوبی با ما همکاری کرد.
کاوش در روابط انسانی در همه فیلم‌های مشترک است
شعیبی که آخرین بار یک دهه پیش با فیلم دهلیز در جشنواره فیلم فجر حضور پیدا کرد درباره این که چه مسیری را در فیلمسازی طی می کند، خاطرنشان کرد: بعد از دهلیز یک قراری با خودم گذاشتم مبنی بر این که اگر تجربه موفقی دارم به سراغ ژانر و درون مایه های مختلف بروم. تا امروز سعی کردم در ژانر کارهایم تغییر بدهم. اما نمی‌توانم از چیزی که دوست دارم و می خواهم به تصویر بکشم دست بکشم بنابراین یک چیز در تمام فیلم‌هایم مشترک است و آن چیزی نیست جز روابط انسانی.
کارگردان فیلم بدون قرار قبلی در پایان گفت: اجازه بدهید درباره پیام اصلی چیزی نگویم. هرچیزی درباره این فیلم برداشت کردید قطعا درست است. این فیلم از این به بعد متعلق به شماست.
بدون قرار قبلی چند ارگانی نیست
محمود بابایی، تهیه کننده اثر نیز با بیان این که بدون قرار قبلی فیلم ارزانی است، گفت: فیلم از لحاظ تولید آن چیزی که روی پرده می بینید یک تولید منطقی است. فیلم از لحاظ هزینه کرد فیلم ارزانی است. رسانه ها میگویند آستان قدس و دیگر نهادها به این فیلم کمک کردند. کمک آستان قدس به ما مادی نبوده و به روش دیگری از ما حمایت کردند که اگر این حمایت ها نبود نمی توانستیم فیلم را به خوبی از آب درآوریم. این فیلم چند ارگانی نیست. نمی توانم خیلی از مسائل تولید را باز کنم اما تولید این کار برای ما خیلی سخت بود.
وی در پاسخ به این که چرا شهر مشهد را انتخاب کردید، گفت: متن و فضای کار ما طوری بود که ایجاب می کرد مشهد را انتخاب کنیم.
به گفته بابایی، صحنه های فیلم در آلمان خیلی مختصر و محدود گرفته شدند و از اول تا آخر در مجموع تنها یک هفته طول کشید.
چون نقش مذهبی بود قبولش کردم
مصطفی زمانی بازیگر فیلم نیز درباره انتخاب این نقش گفت: در دوران کرونا سعی کردم کمتر کار کنم اما آقای شعیبی پیشنهاد دادند و من دیدم بیشتر بخش های فیلم در خارج از کشور است و این از لحاظ ایمنی مورد پسندم بود.
وی افزود: پروژه در ابتدا خیلی برای من بازیگر راضی کننده نبود چون نقش کوتاه بازی کردن خیلی سخت است.
زمانی در ادامه گفت: احساس کردم متولیان پروژه بیشتر مایلند بازیگری این نقش را بازی کند که بتواند این نقش مذهبی را درک کند. بازیگران معمولا نقش های مذهبی را به صورت فرم بازی میکنند اما من چون با نقش مذهبی وارد سینما شدم حس کردم می توانم این نقش را درست از آب درآورم.
این بازیگر در پایان با بیان این که شعیبی در مقام کارگردان عملکرد خوبی داشت، گفت: اساسا بازیگر کارگردانم و وقتی خوب می توانم بازی کنم که کارگردان خوب باشد.
مسعود سخاوت دوست، آهنگساز کار نیز در پاسخ به این که چرا موسیقیِ کار کم است، گفت: این فیلم در بیشتر صحنه ها نیازی به ترمیم نداشت یعنی بدون موسیقی روایت با همان سادگی و شاعرانگی پیش می رفت. می خواستیم موسیقی نقش همراهی و تالیفی داشته باشد و نه نقش ترمیمی.
مهدی تراب بیگی، نویسنده بدون قرار قبلی، هم در توضیح تعدد درون‌مایه‌ها در این فیلم گفت: مفهوم اصلی فیلم بازگشت و هویت است اما یک فیلم می تواند لایه های زیادی داشته باشد و مفاهیم زیادی را بیان کند.
امین میری، بازیگر فیلم، درباره نقشش گفت: همیشه دوست داشتم نقش مشهدی بازی کنم. در بازی این نقش دو چالش داشتم یکی یاد گرفتن لهجه مشهدی و نواختن دو تار و دیگری بازی کردن نقش یک آدم معمولی بدون هیچ بحران و لحظات احساسی. این چالش ها برایم جذاب بود.
بهروز شعیبی (کارگردان)، محمود بابایی (تهیه کننده)، مهدی تراب بیگی (نویسنده)، مسعود سخاوت دوست (آهنگساز)، محمد حدادی (مدیر فیلمبرداری)، عطا مهراد (تدوین‌گر)، حامی ترابی، مصطفی زمانی، الهام کردا (بازیگر) و کیوان مقدم (طراح صحنه) در این نشست حضور داشتند.
نظر شما