«بی‌رویا» را باید دوبار تماشا کنید

شادی کرم‌رودی، بازیگر فیلم بی‌رویا در گفت و گو با ایرنا درباره چگونگی پیوستنش به پروژه توضیح داد: من از مرحله طرح که آرین وزیر دفتری، همسرم فیلمنامه را به من داد قرار بود نقش زیبا را بازی کنم و خیلی نقشم را دوست داشتم. زیبا جزو معدود نقش‌های مکملی است که در روند فیلمنامه تاثیر زیادی دارد.

وی درباره کیفیت بازی طناز طباطبایی بیان کرد: آرین خیلی خوش شانس بود که خانم طناز طباطبایی نقش رویا را قبول کرد. بار فیلم روی دوش او است. اگر او بازی نمی‌کرد این خروجی حاصل نمی‌شد.

کرم رودی در پاسخ به این سوال که اگر در واقعیت به جای رویا بودید چه واکنشی داشتید گفت: اگر به جای رویا با بازی طناز طباطبایی باشم من هم دروغ‌ها را باور می‌کنم.

این بازیگر درباره نوشته پایانی که به فیلم تحمیل شده است اظهار داشت: کاملا می‌شود به این فیلم از بعد روانشناختی نگاه کرد. ولی هویت در این فیلم کلیدواژه اصلی‌تری است تا اسکیزوفرنی. ویژگی‌های ژانر روانشناختی را در فیلم می‌شود دید. اما کپشن (نوشته) آخر به یک فیلم برچسب می‌زند.

وی افزود: بی‌رویا یک فیلم مولتی ژانر (چندگونه) است. یعنی هم اجتماعی و هم معمایی است. در سینمای روز دنیا به این موضوع توجه می‌شود. قرار نیست فقط بر اساس قواعد یک ژانر جلو بروی.

این بازیگر که با کارگردانی یک فیلم کوتاه نیز در جشنواره حضور دارد، درباره کیفیت کار کارگردان بی‌رویا گفت: من قبلا با همسرم آرین وزیر دفتری کار کرده بودم و می‌دانستم کار کردن با او خیلی جذاب است. آرین هوش زیادی دارد و خوب می‌داند چه کار می‌خواهد بکند. کارگردان بودن من باعث می شد که با فیلمساز بهتر همذات پنداری کنم. من درک می‌کردم که تا چه حد می‌توانم در کار دخالت کنم. همچنین فشاری که روی کارگردان هست را درک می‌کنم.

کرم رودی درباره احساسش از بازی در یک نقش منفی توضیح داد: من این نقش را چندان منفی نمی‌دانم. به زیبا هم یک هویتی تحمیل شده است. البته من قبلا نقش منفی زیاد بازی کردم. مثلا در فیلم‌های ابلق و دارکوب نقشم منفی است.

این بازیگر درباره چالش‌های نقش زیبا گفت: فیلمنامه این قدر پیچیدگی دارد که من ترجیح می‌دهم به جای کارگردان صحبت نکنم. من داشتم در سه مرحله مختلف این نقش را پیدا می‌کردم. من در این فیلم زیبا، ساره و شبیه رویا بودم. باید این سه مرحله را پیدا می‌کردم تا نقشم باورپذیر بشود. در فیلمنامه این طوری نبود که من بگویم الان فلانی هستم و حالا فلانی شدم. من از اول فیلم نقش بازی نمی‌کنم. به مرور یک تصنعی را در رفتارم با رویا اضافه می‌کنم.