حسن سپهرفر روز جمعه در گفت وگو با خبرنگاران افزود: تاریخ حجاری ها بر روی صخره سنگهای منطقه قوبستان در نزدیکی باکو نشان از رایج ترین و کهن ترین رقص های بومی محلی است که امروزه در بیشتر مناطق آذربایجان غربی، آذربایجان شرقی و اردبیل با نام جلمان یا یاللی شناخته می شود.
وی اصافه کرد: حرکات موزون و رقص هایی در استان رایج است که هریک برخاسته از فرهنگ و فولکلور اقوام بوده که از جمله این رقصها می توان از شیرخانی ( شیخانی )، اکملی، تک ایاق، ایکی آیاق، اوچ ایاق، توولاما، یان باسدی، تن زره، کوچری و یارپدا و سایر رقصهای مرسوم می‌توان نام برد.
وی اظهار کرد: این رقصها در همه جای آذربایجان غربی در مراسم و جشن های عروسی و اعیاد ملی توسط گروه های مردمی انجام می شود.
معاون اداره‌کل میراث فرهنگی آذربایجان‌غربی ادامه داد: اینگونه رقص های محلی که کنش های اجتماعی مستتر در بطن خود را دارد، در این استان و در میان قومیت های مختلف به صورت گروهی اجرا می شود که از نگاه مردم شناختی می تواند در پیوند فرهنگی اقوام داخل کشور و حتی در مرزهای فراملی موجب تقویت ارتباطات فرهنگی شود.
سپهرفر گفت: با ثبت این اثر در فهرست آثار میراث ناملموس استان و با احتساب یک اثر ثبت جهانی میراث ناملموس، تعداد آثار ثبتی آذربایجان غربی در حوزه میراث ناملموس به ۶۰ مورد می رسد.
به گزارش ایرنا هیجی خوانی قرآن، مهارت ساخت رحل قرآنی، مهارت ساخت شانه چوبی، دانش سنتی کتابت سیاق از جمله میراث های ناملموسی هستند که اخیرا در گستره ملی برای استانهای کشور به ثبت رسیده است.
نظر شما