شاید که نه، حتما نام اصفهان چهار فصل، شهر معروف نصف جهان و موزه ای از تاریخ ایران را شنیده اید و یا به آن سفر کرده اید.
استان اصفهان با مساحتی حدود ۱۰۵هزار و ۹۳۷ کیلومتر مربع و ارتفاع متوسط ۱۷۱۴متر از سطح دریا، در مرکز ایران قرار دارد.
شهری که به گنبدهای فیروزه ای و بازارهای تاریخی و چهارباغ سرسبزش شهرت دارد و البته پل های تاریخی و فلزی جدیدی که شمال و جنوب زاینده رود را به هم متصل می کند.
با سفر به مرکز این استان به شهر اصفهان با آن "گز" شیرین و "بریان" و "خورشت ماست" خوشمزه اش که برسیم؛ می توانیم در بازارهای تاریخی اطراف میدان امام(ره) آن، به اعماق تاریخ سفر کنیم، جایی که عصارخانه ها و مساجد و سقاخانه های قدیمی آن روح هر انسانی را از زندگی ماشینی امروز دور کرده و جلا می دهد.
عمارت ها و کاخ هایی مانند "هشت بهشت" و "نمکدان" و "چهلستون" و "عالی قاپو" با آن همه نقاشی های زیبا بر دیوارها و شکوهی نهفته در ستون های استوارش که یادآور ادوار مختلف تاریخ و پادشاهان صفوی است.
زاینده رود را که نگو، اگر جاری باشد انعکاس نورپردازی پل هایش جلوه رود و پل را دوچندان می کند و دل را صفا می دهد.
برج ها و کبوترخانه هایی که در جای جای شهر و شهرستان های مختلف چشمان هر رهگذری را به خود فرا می خواند.
اما اصفهان محدود به این رود و این ابنیه تاریخی که نیست، باید به شرق استان سفر کنیم تا بیابان های کویری و زیبایش را ببینیم، اگر رفتیم یادمان باشد به شهر وَرزنه، معروف به چادر سفیدها هم برویم، در شب های کویرش می توان دست به آسمان برد و ستاره چینی کرد، تالاب گاوخونی هم سری بزنیم هرچند این روزهای خشکسالی، حال خیلی خوبی ندارد.
بهتر است سری هم به جنوب غرب استان بزنیم، شهرستان سمیرم، معروف به سرزمین هزار چشمه، با آبشارهای عظیمش که دل هر بیننده ای را سره ذوق می آورد، روستای خفر،بکر و دست نخورده که باید بسیار بروی تا به آبشارهای زیبایش برسی که قطعا خستگی راه به دیدن آن همه زیبایی می ارزد.
ولی اگر به غرب بروی هوا کمی زمستانی است، لباس گرم فراموش نشود، شاید هنوز روی کوهها برف دیده شود.
حالا کمی به آنسو تر سفر کنیم، شهر گل و گلاب، کاشان در شمال استان اصفهان به حمام فین و عرقیجات و گلابش معروف است.
اینها که گفتیم و شنیدید اما ذره ای از دیدنی ها و خوردنی ها و بوییدنی ها و احساس های خوبی است که برای یک گردشگر در اصفهان رقم می خورد. اینجا شهر زیبایی هاست. دروازه ای به تاریخ و موزه ای طبیعی برای هرکس که به دنبال هیجان و گردشگری باشد.
کویرها، غارها، رودخانه ها، کوه ها، آبشارها و چشمه ها، پیست های برف زمستانی، حیات وحش و مناطق حفاظت شده ای مانند قمیشلو، موته و کلاه قاضی با گونه های مختلفی از انواع پستانداران، پرندگان و آبزیان و خزندگان، همه و همه انسان را به گردش و دیدن این همه نعمت الهی دعوت می کند.
اما از استان که بگذریم در شهر اصفهان گویی با موزه ای فراخ و پهناور از آثار و ابنیه مختلف روبه رو هستی، موزه ای که هرچه بگردی و ببینی باز تمامی ندارد و نیازمند زمانی به وسعت تاریخ هستی تا بتوانی از همه آن ها بازدید کنی.
سقاخانه های قدیمی به جا مانده از سالیان پیش، مساجد زیبا با کاشی کاری های لاجوردی و فیروزه ای، میدان نقش جهانی که شهره جهان است و منارجنبان و حمام های تاریخی مانند علی قلی آقا و دردشت و شیخ بهایی که مشتری های خاص خود را در گردشگری دارد.
و این شهر پر است از کلیساها و کنیسه ها و معابد و مساجدی که یادآور و اثبات کننده زندگی مسالمت آمیز ادیان توحیدی در کنار یکدیگر است.
اصفهان کاروانسراهای تاریخی و مرمت شده زیادی نیز دارد مانند کاروانسرای مادرشاه در مسیر اصفهان به تهران که سر زدن به آن خالی از لطف نیست.
اما همه این شهر و انبیه آن به دلیل شیوع کرونا دو نوروز را به خود گردشگر ندیدند، حال اگر قصد سفر به دیار نصف جهان دارید تا صد جهان را در آن ببینید رعایت دستورالعمل های بهداشتی توصیه شده را فراموش نکنید.
نظر شما