احداث نخستین موزه عشایری استان اردبیل در شهرستان گرمی آغاز شد

به گزارش ایرنا مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان اردبیل روز پنجشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا، با اشاره به جمع‌آوری مستندات قابل عرضه در این موزه گفت: در این موزه همه مولفه‌های مربوط به آداب، آیین، رسوم، سبک زندگی و نقش جامعه عشایری در فرهنگ و اقتصاد منطقه و نیز معرفی نقش آنها در مرزبانی و حراست از میهن اسلامی عرضه می‌شود.

نادر فلاحی، ایجاد بخش‌هایی مربوط به شهدای عشایر، آیین‌های عروسی و عزاداری و نیز معرفی طایفه‌ها و تیره‌های جامعه کوچ‌نشین استان را از جمله ویژگی‌های این موزه ذکر کرد.

وی افزود: موزه عشایری شهرستان گرمی به عنوان نخستین موزه عشایری استان اردبیل با اختصاص ۱۵ میلیارد ریال اعتبار در ساختمان نمایشگاه صنایع دستی واقع در شهرک ولیعصر گرمی راه‌اندازی می‌شود.

مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان اردبیل اضافه کرد: با توجه به جمع‌آوری مستندات زندگی عشایری استان از سال‌ها پیش، این موزه در اواخر اردیبهشت ماه و همزمان با برگزاری دهمین جشنواره کوچ عشایری استان اردبیل افتتاح شده و در معرض بازدید علاقه‌مندان قرار می‌گیرد.

به گزارش ایرنا، بخش بزرگی از جمعیت عشایری استان اردبیل در شمال استان اردبیل و در منطقه مغان شامل پنج شهرستان گرمی، انگوت، پارس‌آباد، بیله‌سوار و اصلاندوز زندگی می‌کنند.  

شهرستان گرمی مغان با ثبت بیش از ۲۲۰ اثر باستانی بیشترین آثار تاریخی ثبت شده در استان را دارد و علاوه بر این، از مراکز مهم زندگی عشایر شاهسون به شمار می‌رود.

عشایر استان اردبیل با ۱۲ هزار و ۸۰۰ خانوار و با ۶۶ هزار و ۵۰۰ نفر جمعیت ۵.۴ درصد جمعیت استان و ۵.۶ درصد جمعیت عشایر کشور را به خود اختصاص داده و از ۲ ایل شاهسون و قره‌داغ و ۲ طایفه مستقل شاطرانلو و فولادلو تشکیل شده است.

عشایر استان اردبیل ساکن در ۱۱ شهرستان استان، دارای ۴۵ طایفه بوده و در ۵۷۲ قشلاق، ۲۳۷ ییلاق، هفت زیست بوم، ۵۱ سامانه و یکهزار و ۵۲۷ اوبه زندگی می‌کنند.

عشایر استان اردبیل با جمعیت دامی ۱.۵ میلیون راسی، ۱۵۹ هزار تن فرآورده دامی تولید می‌کنند و تولیدات سالانه آنها شامل ۱۲ هزار تن گوشت قرمز، ۴۳ هزار تن شیر، پنج هزار و ۴۰۰ تن پنیر و یک هزار و ۵۰۰ تن پشم و ۱۴ هزار متر مربع صنایع دستی از جمله انواع فرش، گلیم و جاجیم است.

عشایر استان اردبیل که به ایل شاهسون معروف هستند، معمولا همه ساله نیمی از سال را در قشلاقات مغان و نیمی دیگر را در ارتفاعات و ییلاقات شهرستان مشگین‌شهر و در دامنه‌های سبلان سپری می‌کنند.