به گزارش ایرنا، تیم‌های آلومینیوم اراک و نساجی مازندران با شکست رقبای لیگ دویی و لیگ یکی خود به فینال جام حذفی صعود کردند. دیداری که قرار است روزهم هفتم اردیبهشت در ورزشگاه یادگار امام تبریز به انجام برسد.
انتخاب تبریز برای این دیدار بسیار عجیب و دور از انتظار بود. یک تصمیم دور از انتظار دیگر از سازمان لیگ که اصولا در این زمنه تخصص دارد و مدام با راهکارهایش علاقه‌مندان و اهالی فوتبال را سورپرایز می‌کند. سهیل مهدی، مسوول برگزاری مسابقات فوتبال ایران در این باره اظهار داشت: پنج ورزشگاه را برای برگزاری این دیدار مورد بررسی قرار دادیم و در نهایت مقرر شد بازی پایانی جام حذفی در شهر تبریز و در ورزشگاه یادگار امام (ره) برگزار شود.
وی همچنین خاطرنشان کرد: ما ماموریت داریم بازی‌های خوب را به شهرهای مختلف کشور ببریم تا همه از فوتبال لذت برده و این شانس را داشته باشند تا از این شادی بهره مند شوند. وقتی تصمیمی در چنین شرایطی گرفته می شود یک سری نقاط مثبت دارد و برخی هم انتقاد می‌کنند اما فکر می‌کنم تصمیم بدی نباشد. از آن سو مدت‌ها بود که ورزشگاه یادگار امام (ره) تبریز را با هواداران پرشور خود ندیده بودیم و این یک فرصت برای همه هواداران فوتبال در تمام نقاط کشور است که از تماشای فوتبال لذت ببرند.
آقای رییس بر این باور است که باید بازی‌های خوب را به شهرهای مختلف برد تا همه از فوتبال لذت ببرند. گزاره درستی است اما برگزاری فینال جام حذفی در شهری که هیچ‌کدام از ۲ تیم آلومینیوم و نساجی طرفدار خاصی ندارند و فوتبالدوستان تبریزی هم علاقه ویژه‌ای به حضور در این مسابقه نخواهند داشت قرار است به چه دسته و گروهی لذت تقدیم کند؟
ورزشگاه ازادی و شهر تهران می‌توانست بهترین مکان برای برگزاری فینال باشد. استادیومی بزرگ و در عین حال باکیفیت که از لحاظ مسافت هم برای هر ۲ تیم و طرفدارانشان می‌توانست جذاب باشد. مشاهده کردیم که نساجی در مسابقه نیمه‌نهایی در ورزشگاه آزادی از امتیاز حضور در این ورزشگاه چه استفاده‌ای کرد و چه جو فوق‌العاده‌ای در استادیومِ پیر آزادی به وجود آمده بود.
حال اما چند هزار نفر از اراک و قائمشهر راهی تبریز می‌شوند؟ بهتر است نگاهی به فاصله این شهرها با تبریز بیندازیم.
شما اگر در قائمشهر باشید و بخواهید راهی تبریز بشوید باید مسافتی بین ۸۱۶ تا ۸۷۸ کیلومتر را بپیمایید. بین ۱۰ تا ۱۲ ساعت در مسیر هستید تا بتوانید به شهر تبریز وارد شوید. همان ساکن قائمشهری اما برای حضور در پایتخت مسافتی در حدود ۲۳۵ تا ۲۹۳ کیلومتر را پیش روی خود دارد و بین سه ساعت و چهل دقیقه تا چهار ساعت و سی و چهار دقیقه را باید طی کند.
اما به سراغ طرفداران تیم آلومینیوم اراک می‌رویم. آنها برای رفتن به تبریز مسیری بین ۶۹۵ تا ۷۶۶ کیلومتر را باید طی کنند. این یعنی زمانی در حدود هشت الی ۹ ساعت. همان هوادار اراکی برای حضور در تهران باید مسیری ۲۸۰ کیلومتری را در زمانی تقریبا سه ساعته بپیماید.
به صورت تقریبی و در مجموع مسیری ۵۳۰ کیلومتری تبدیل به مسیری ۱۵۰۰ کیلومتری می‌شود. به جای هفت ساعت هم ۲۰ ساعت باید در راه بود. ۱۰۰۰ کیلومتر تفاوت در مسیر و ۱۳ ساعت زمان در این میان تلف می‌شود و هواداران با خستگی زیاد و با هزینه‌ی بیشتر به این شهرها می‌آیند. این نکته را هم فراموش نکنیم که تعداد قابل توجهی از مردم شریف استان مرکزی و مازندران در پایتخت ساکن هستند و دغدغه‌ی سفر را ندارند و به راحتی می‌توانند در استادیوم آزادی حاضر شوند.
حال باید دید ۲ باشگاه آلومینیوم و نساجی در قبال تصمیم گرفته شده چه واکنشی را نشان می‌دهند. شاید مخالفت آنها با محل برگزاری مسابقه بتواند میزبان را تغییر دهد. بیش از ۲ سال، تماشاگران امکان حضور در ورزشگاه‌ها را نداشتند و باشکوه خواهد بود اگر بتوانیم فینال جام حذفی را به جای حدود پنج هزار نفر با حضور حدود ۵۰ هزار نفر تماشا کنیم.
نظر شما