سخنرانی بلینکن درباره سیاست آمریکا در قبال چین صفحه ای دیگر از سلسله دروغ پراکنی است

چانگ هوا سفیر چین در تهران در یادداشتی اختصاصی به ایرنا به نقد اظهارات وزیر خارجه امریکا پرداخت.

یادداشت سفیر چین در تهران بدین شرح است:

آنت ونی بلینکن، وزیر خارجه آمریکا در روز ۲۷ ماه می/ ششم خردادماه در خصوص سیاست های ایالات متحده در قبال چین به ایراد سخنرانی پرداخت و در موضعی راهبرد ریاکارانه آمریکا در قبال چین را حول سه محور سرمایه گذاری،اتحاد و رقابت مطرح کرد.

او در سخنانش که سراسر مبتنی بر اطلاعات دروغین بود، ضمن مبالغه در آنچه که تهدید چین توصیف می کرد، با دخالت در امور داخلی چین به جوسازی در خصوص سیاست‌های پکن در موضوعات داخلی و خارجی پرداخت و در رویکردی کهنه که به وضوح برآمده از روحیه جنگی سرد برد من و باخت تو بود، چنین ابراز داشت که کشورش همچنان در پی مهار سیر توسعه در چین بوده و بر حفاظت از هژمونی خویش پافشاری خواهد نمود. البته چین در این مورد نارضایتی شدید دارد و با این سخنان قاطعانه مخالفت می کند.

آمریکا از سویی مدام تکرار می کند که سرمایه گذاری موجب توسعه این کشور خواهد شد اما از سوی دیگر و در جای و بیجا چین را به عنوان دشمن فرضی خویش مدنظر می گیرد. ایالات متحده از سویی مدعی است که چین مهم ترین چالش بلندمدت نظم جهانی است حال آنکه خود این کشور است که هیچ احترامی برای منشور ملل متحد و قوانین بین المللی به عنوان مبانی نظم جهانی قائل نبوده و با تاکید بر خودمحوری آمریکایی و استثناگرایی خویش، سیر خروج از مجامع بین المللی را در پیش گرفته است. طی ۲۰۰ سالی که از زمان تاسیس ایالات متحده می گذرد، این کشور تنها ۱۶ سال بدون جنگ را تجربه کرده ضمن آنکه از دهه هشتاد قرن بیستم، خروج از شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، سازمان بهداشت جهانی، یونسکو، توافق پاریس، برجام، معاهده تجارت تسلیحات، پیمان منع موشک های اتمی میان برد، پیمان نامه آسمان های باز و در کل هفده سازمان یا معاهده بین المللی را عملی نموده که در میان آن ها همچنان مواردی از» وضعیت ترک و بازگشت، و بازگشت مجدد و بار دیگر ترک این مجامع «وجود دارد. در حقیقت این آمریکاست که با چنین شرایطی به بزرگترین منشا و عامل بی ثباتی نظام بین الملل و هرج و مرج ثبات و امنیت جهانی مبدل شده است.

بلینکن می گوید: ازسوی دیگر و در حالی که تاکید بر همکاری مشترک با هم پیمانان به لقلقه زبان آمریکا تبدیل شده، این کشور از هیچ تلاشی برای تحریک کشورهای منطقه جهت مهار چین فروگذار نمیکند. آمریکا همچنان در اندیشه بازی مجموع-صفر و یک دوران جنگ سرد است و سعی دارد با عقبگرد ماشین  زمان مجدد جریان تقابل های گروهی، تحت لوای پرچم «آزادی و گشایش» با کشاندن هم پیمانان خویش نسبت به تشکیل «دایره ای کوچک و بسته» اقدام نماید؛ آمریکا از سویی مدعی «تغییر محیط پیرامونی چین» است و از سویی دیگر کشورهای حوزه آسیا و اقیانوسیه را به عنوان «پیاده نظام» هژمون گرایی خویش می نگرد. در این میان از هر امری خطرناک تر روندی است که در جریان آن آمریکا به تازگی با کنار نهادن رویکرد متظاهرانه سابق خویش، به تحریکات مکرر در خصوص تایوان پرداخته و به گونه ای سخن می گوید و به گونه ای دیگر عمل می نماید و به طور مداوم تعهدات سیاسی خویش در قبال چین را نقض کرده و ضمن تلاش برای تضعیف اصل چین واحد با رویکردی متکبرانه و قلدرمآبانه، یاری نیروهای» جدایی طلب تایوان «را در دستورکار خویش قرار داده و بر آن است تا پس از بر هم زدن وضعیت مناطق دیگر، اوضاع در منطقه آسیا و اقیانوسیه را نیز به هم بریزد. بی تردید این رویکرد در تضاد آشکار با روند حفاظت از صلح و ثبات جامعه بین الملل و مناطق مختلف و آرزوی مشترک آن ها برای توسعه و رفاه بوده و موجبات تشدید تنش های منطقه ای و تخریب همکاری های متحدانه در مناطق مختلف را فراهم خواهد آورد.

وزیر خارجه آمریکا اظهارداشت: آمریکا از» رقابت«سخن می گوید، اما تحت لوای این موضوع بر طبل رویارویی قدرت های بزرگ می کوبد. آنچه در دهان سیاستمداران آمریکایی می چرخد رقابت عادلانه و تجارت آزاد است اما برتری آمریکا چیزی است که در دل این افراد وجود دارد و چیزی که دردست دارند نیز چماق بزرگ آمریکایی است. این نوع رفتار که به تعمیم مفهوم امنیت ملی خویش می پردازد، امری است که منافع مشروع شرکت های چینی را با آسیب هایی جدی مواجه ساخته و به گونه ای غیرمنطقی حق توسعه را از دیگر کشورها سلب می کند .این یک»رقابت مسئولانه«نبوده و برعکس تلاشی برای سرکوب و مهاری بی حد و مرز است و در همین چارچوب و طی سال های اخیر، ایالات متحده برای تحقق منافع خودخواهانه خویش، از انواع ابزارها برای وارد آوردن فشار به شرکتهای چینی از جمله هوآوویاستفاده کرده است. از سوی دیگر آمریکا با تداوم اعمال تحریم های یکجانبه و غیرقانونی خویش و دست درازی در امور دیگر کشورها، از خروج خودمحورانه از برجام گرفته تا افزایش بی وقفه تحریم ها علیه ایران و همچنین تحریک شورای حکام آژانس بین المللیانرژی اتمی برای تصویب قطعنامه ای جهت وارد آوردن فشار بر ایران همچنان به رویکرد تقابلی خویش ادامه داده است. این اقدامات ایالات متحده نه تنها منجر به تشدید تضادها شده که تلاش های دیپلماتیک را نیز تخریب نموده و با افزایش شرایط تنش آلود، درعمل مسیر دیپلماتیک را محدود و مورد تهدید قرار می دهد.

در این سال ها، برخی افراد در آمریکا از نوعی»  بیماری چین هراسی«در رنج اند. در نظر آنان توسعه سریع چین و گسترش نفوذ آن فی نفسه یک اشتباه بوده، بنابراین بی وقفه به رفتار خویش در خدشه دار ساختن وجهه چین ادامه داده و به بزرگنمایی آنچه که از آن به عنوان »تهدید چین« یاد می کنند پرداخته و سعی دارند از هر سو به محاصره چین و احاطه او بپردازند. اما در حقیقت، طی هفتاد سال تاسیس جمهوری خلق چین تا به امروز، چین هرگز آغازگر هیچ جنگی نبوده و حتی یک سانتی متر از سرزمین کشوری را اشغال نکرده است.

ما همواره بر حل اختلافات از طریق گفتگو و مذاکره تاکید داریم و توانسته ایم از میان ۱۴ همسایه هم مرز خود، با ۱۲ کشور بطور مسالمت آمیز به حل و فصل کامل مسائل مرزی خویش بپردازیم. به عنوان دومین اقتصاد بزرگ جهان، میزان سهم چین در رشد سالانه اقتصاد جهانی همچنان در حدود رقم ۳۰ درصد محفوظ مانده و برای ۱۵ سال متمادی جایگاه نخست در این عرصه را به خود اختصاص داده است. در حال حاضر چین به دومین کشور تامین کننده حق عضویت و بودجه حافظ صلح این مجموعه تبدیل شده و مشارکتی فعالانه را در عرصه سازندگی و اصلاح ساختارهای حاکمیت جهانی را به منصه ظهور گذاشته و از رهگذر اقدامات عملی، حفاظت از روح منشور ملل متحد و اقتدار سازمان ملل را در دستور کار خویش قرار داده است.

حقایق اثبات کرده و اثبات خواهد نمود که چین همواره کشوری سازنده در حوزه صلح جهانی، ایفا کننده نقش در حوزه توسعه جهانی و همچنین حافظ نظم بین المللی خواهد بود. چین همچنین همواره همراه کشورهای صلح دوست و عدالتخواه به صورت متحدانه زیر پرچم سازمان ملل متحد به تحقق واقعی چندجانبه گرایی پرداخته و به انتقال خرد و قدرت، و نقش اعتمادزای خویش جهت شکوفایی همگانی در جهان و پیشرفت مشترک بشری ادامه خواهد داد.