روش غیرعادی خرس‌های قطبی گرینلند برای بقا

به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از پایگاه خبری زِد اِم ای سایِنس (ZME science)، مدت‌ مدیدی است که از عکس خرس‌های قطبی برای نشان‌دادن تأثیر گرمایش جهانی بر طبیعت جهان استفاده می‌شود. دلیل این انتخاب این است که خرس‌ها برای شکار فُک‌ها به یخ دریا متکی هستند؛ بنابراین تغییرات آب‌وهوایی ممکن است زیستگاه‌هایی را که خرس‌ها به آن نیازمندند، نابود کند و این گونه جانوری را با خطر انقراض مواجه سازد.

اکنون، دانشمندان کشف کرده‌اند که گروهی از خرس‌های قطبی در جنوب شرقی گرینلند، خودشان را با شکار و با استفاده از سکوهای آب شیرین انطباق داده‌اند و این چیزی است که قبلاً ناممکن به نظر می‌رسید.

بر اساس این یافته غیرمنتظره، خرس‌های قطبی یا حداقل برخی از آن‌ها می‌توانند در شرایط زیستی متفاوتی با آنچه که دانشمندان قبلاً تصور می‌کردند، زندگی کنند؛ در نتیجه، احتمال اینکه بعضی از خرس‌ها در محل‌هایی ویژه‌ به تغییرات آب و هوایی مقاوم‌تر باشند، افزایش یافته است.

مطالعات دانشمندان شامل داده‌های هفت سال اخیر به انضمام داده‌های تاریخی سی‌ساله جنوب شرقی ساحل گرینلند است. آب و هوای پیش‌بینی‌نشدنی، بارش سنگین برف و کوه‌های دندانه‌دار از جمله عواملی هستند که باعث شده‌اند درباره این منطقه مطالعه زیادی صورت نگیرد. جمعیت، ژنتیک و داده‌های حرکتی به پژوهشگران نشان می‌دهد که خرس‌های قطبی به‌رغم دسترسی محدود به یخ دریا، دوام می‌آورند.

بنا به اظهارات دانشمندان، نابودی یخ دریاها به دلیل تغییرات آب و هوایی، حیات خرس‌های قطبی را تهدید می‌کند. این نسل جدید از خرس‌های قطبی، بر دانسته‌های دانشمندان درباره چگونگی بقای خرس‌های قطبی در آینده می‌افزاید.

پژوهشگران معتقدند که ممکن است این خرس‌های قطبی، تفاوت ژنتیکی مهمی با سایر خرس‌های قطبی داشته باشند. این تفاوت‌ها به اندازه‌ای نیست که بتوان آن‌ها را یک گونه جدید نامید؛ اما آن‌ها به طور بالقوه نشانه‌هایی دارند که آن‌ها را از بقیه هم‌نوعانشان متفاوت می‌کند. این خرس‌های قطبی از لحاظ ژنتیکی با سایرین بیشترین تفاوت را دارند و حداقل صد سال است که مستقل از سایر انواع خرس‌های قطبی زیسته‌اند. 

دانشمندان برای این پژوهش، با وسایل ردیابی ماهواره‌ای، خرس‌ها را مشخص و نمونه‌های ژنتیکی آن‌ها را جمع‌آوری کرده‌اند.

مطالعات نشان می‌دهد که خرس‌های جنوب شرقی گرینلند، فقط چهار ماه در سال، از فوریه تا اواخر مِی (از بهمن، اسفند تا اواخر خرداد) به یخ دریا دسترسی دارند و برای گذراندن بقیه سال، روش متفاوتی را در پیش می‌گیرند: آن‌ها فُک‌ها را از روی قطعه‌های یخ آب شیرین که از صفحه یخی گرینلند جدا شده‌اند، شکار می‌کنند.

این واقعیت که این خرس‌های قطبی می‌توانند با این روش دوام بیاورند حاکی از این است که ممکن است یخچال‌های جزر و مد (marine-terminating glaciers) تبدیل به پناهگاه‌های آب‌وهوایی در مقیاس کوچک شوند؛ یعنی تبدیل به جایی شوند که بعضی از خرس‌ها در هنگام ادامه کاهش یخ‌های دریا در آنجا دوام بیاورند.

زیستگاه‌های مشابهی نیز در یخچال‌های جزر و مد در سایر قسمت‌های ساحل گرینلند و همچنین جزیره سوالبارد (واقع در شمالگان، در اقیانوس منجمد شمالی) وجود دارد.