فعالان زیست محیطی خود را به تابلوی ون‌گوگ چسباندند

به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا از «آرت نیوز»، فعالان گروه زیست‌محیطی «استفاده از نفت را متوقف کنید» (Just Stop Oil) به نشانه اعتراض، خود را به دو تابلوی نقاشی در نگارخانه و موزه هنری کلوین گرو در گلاسکو و موسسه هنری کورتالد در لندن چسباندند.

در موسسه کورتالد دو تن از این فعالان معترض دستان خود را به تابلوی شکوفه درختان هلو (1889) از ونسان ونگوگ چسب زدند که نگین مجموعه امپرسیونیستی و پست امپرسیونیستی این موسسه به شمار می‌رود.

یکی از این معترضان که لوییس مک‌کچنی نام دارد، با انتشار بیانیه‌ای در این باره گفت: این که موسسات فرهنگی کنار بایستند و فروپاشی جامعه را نظاره‌گر باشند، غیراخلاقی است. گالری‌ها باید تعطیل شوند. مدیران موسسات هنری باید از حکومت بخواهند فورا تمام پروژه‌های نفت و گازی جدید خود را متوقف کند. ما یا مقاومت می‌کنیم یا شریک جرمیم.

یک روز پیش از آن که این معترضان به سراغ نقاشی ونگوگ بروند، کارمن لین و هانا تورنس برایت نیز در موزه کلوین گرو خود را به تابلوی قلب من در ارتفاعات است (1860) اثر هوراشیو مک کالوخ چسباندند اما خوشبختانه به این تابلو آسیبی وارد نشد.

تورنس برایت در مدرسه هنر گلاسکو تحصیل می‌کند و لین دانشجوی معماری است.

"گالری‌ها باید تعطیل شوند. مدیران موسسات هنری باید از حکومت بخواهند فورا تمام پروژه‌های نفت و گازی جدید خود را متوقف کند. ما یا مقاومت می‌کنیم یا شریک جرمیم"

تورنس برایت در بیانیه‌ای که توسط گروه «استفاده از نفت را متوقف کنید» منتشر شده است، گفت: من یک هنرمندم و عاشق هنر. اما به جای این که وقتم را صرف هنر کنم دست به چنین کارهایی می‌زنم، زمانم را در زندان می‌گذرانم و چون از دولت می‌خواهم اجازه دهد نسل من هم آینده‌ای داشته باشد، توسط سیستم قضایی مجازات می‌شوم. ما با این آثار هنری همچون اشیاء مقدس رفتار می کنیم اما مگر چیزی مقدس‌تر از خود زندگی هم وجود دارد؟

این دانشجوی هنر درباره انتخاب تابلوی مک کولاخ نیز توضیح داد: این تابلو در سال 1860 در ارتفاعاتی کشیده شد که همزمان تمام مزرعه داران آن توسط گروه جدیدی از زمین داران که فقط به فکر منافع شخصی خود بودند، از خانه و کاشانه خود رانده شدند. فقط وقتی این مزرعه‌داران سازمان‌دهی شدند و مقاومت کردند توانستند حق خود را پس بگیرند.

به گزارش روزنامه هنر چاپ لندن وقتی این معترضان از موزه بیرون برده می‌شدند، یکی از آنها گفت: دنیای هنر مسئول است، همه بخش‌های فرهنگی ما مسئولند.