به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از پایگاه خبری نیوساینتیست، «لوییجی باچیادونا» از دانشگاه تورین ایتالیا و همکاران او نمونه‌هایی از پنگوئن‌های آفریقایی (Spheniscus demersus ) از سه کولونی متفاوت را در مدت سه سال بررسی کردند.
این محققان همچنین الگوهای رفتاری یک کولونی را مشاهده کردند تا ببینند کدام پنگوئن‌ها شریک یا دوست هستند.
این محققان سپس صداهای خاص پنگوئن‌ها در زمانی که تنها هستند یا تلاش می‌کنند رد دوستان خود را دنبال کنند، تحلیل کردند.
آنها چهار نوع صدای خاص را از لحاظ فرکانس و دامنه نوسان مقایسه کردند. این صداها در مورد پنگوئن‌هایی که شریک بودند یا در یک کولونی قرار داشتند در طول زمان بیشتر به هم شباهت پیدا کرد.
این تطبیق صدا کار پیدا کردن شریکان و دوستان در یک کولونی را برای پنگوئن‌ها آسان‌تر می‌سازد.
توانایی اصلاح صدا و بیان صوتی در پاسخ به محیط که به آن «تطابق صوتی» (vocal accommodation) گفته می‌شود، یکی از بخش‌های کلیدی یادگیری صوتی است؛ مجموعه پیچیده‌تری از مهارت‌ها مانند تولید صداهای جدید از طریق یادگیری یا تقلید.
شناسایی اینکه چه گونه‌هایی تطابق صوتی از خود نشان می‌دهند می‌تواند سرنخ‌هایی در این خصوص به دست بدهد که یادگیری صوتی چگونه تکامل یافته است.
باچیادونا و گروه تحقیقاتی او همچنین می‌گویند که این تطابق می‌تواند به همبستگی گروهی و پیوندهای اجتماعی بین پنگوئن‌های منفرد یاری برساند.
«سارا تورس اورتیز» از موسسه پرنده‌شناسی «ماکس پلانک» آلمان می‌گوید: این نتیجه بسیار جالب است. زیرا قطعات کوچکی را برای تکمیل پازل چگونگی تکمیل و تحول یادگیری صوتی فراهم می‌سازد.
فاصله بین پنگوئن‌ها با انسان‌ها در شجره‌نامه تکاملی حاکی است که تطابق صوتی می‌تواند در بسیاری از گونه‌ها متداول باشد اما برای نتیجه‌گیری کلی باید داده‌های بیشتری جمع آوری کرد.
نظر شما