به گزارش روز دوشنبه ایرنا، واشنگتن پست در این نوشتار آورد: چند ماه پس از آغاز حمله روسیه به اوکراین، ولادیمیر پوتین رئیس جمهوری روسیه سعی کرد جنگ خود را با اشاره به غرب بالکان توجیه کند.
پوتین در ملاقاتی با آنتونیو گوترش دبیرکل سازمان ملل به میراث مداخله ناتو در یوگسلاوی سابق در سال ۱۹۹۹ اشاره کرد، حملاتی که اهدافی را در سراسر آنچه آن زمان ترکیبی از صربستان و مونته نگرو بود، نشانه گرفت تا تهاجم صربستان علیه قومیت ها را که برای خودمختاری مبارزه می کردند، متوقف کند.
آن جنگ کوتاه مدت و متعاقب آن عملیات حافظ صلح منجر به ظهور کشور مستقل کوزوو شد.
به گفته پوتین، اقدامات ائتلاف غربی در آن زمان هیچ تفاوتی با آنچه اکنون برای تضمین استقلال دو منطقه جدایی طلب موافق با کرملین در شرق اوکراین موسوم به دونباس می شود، ندارد.
واشنگتن پست در ادامه مدعی شد: دلایل بسیاری برای تمسخر این قیاس وجود دارد، به ویژه از آن جهت که روسیه هنوز استقلال کوزوو را به رسمیت نمی شناسد و جنگ ناتو علیه متحد صرب خود را به شدت محکوم می کند. حملات هوایی ناتو منجر به تلفات غیرنظامیان در صربستان شد، اما هچنین به جلوگیری از دور بعدی پاکسازی قومی در بالکان و تثبیت بحرانی که هزاران کشته و صدها هزار بی خانمان برجا گذاشته بود، کمک کرد. اما تهاجم پوتین با لفاظی های نسل کشی کرملین و همچنین گزارش هایی از جنایات انجام شده توسط نظامیان روسی تعریف می شود. جنگی که منجر به فرار میلیون ها اوکراینی از خانه هایشان شده است.
ویوسا عثمانی رئیس جمهوری کوزوو یک تشابه کاملا متفاوت را می بیند. پیروزی نیروهای کوزوو با حمایت ناتو بر حکومت اسلوبودان میلوسوویچ رئیس جمهوری وقت صربستان، بخشی از مبارزه گسترده تر برای حقوق بشر، حاکمیت قانون و اصول دموکراتیک بود.
عثمانی چندی پیش در واشنگتن گفت: ۲۳ سال پیش این ارزش ها در کوزوو و فراتر از آن در خطر بود. ۲۳ سال بعد، همان طور است، این ارزش ها در اوکراین در خطر است.
عثمانی به همراه نخست وزیر کوزوو به تازگی در واشنگتن بود. تیم آنها ملاقاتی با آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه آمریکا داشتند و توافقی در زمینه سرمایه گذاری با یک نهاد دولتی آمریکایی برای اختصاص ۲۳۷ میلیون دلار در بخش زیرساخت های انرژی کوزوو منعقد شد.
اما عثمانی مدعی خطرات گسترده تری برای منطقه اش شد جایی که نفوذ روسیه از لحاظ تاریخی، نقش بزرگی داشته است.
وی ادعا کرد: پوتین قصد دارد این درگیری را به سایر نقاط جهان گسترش دهد. از آنجا که هدف وی بی ثبات کردن اروپا بوده است، می توان انتظار داشت که یکی از اهداف وی، غرب بالکان باشد.
به تازگی، تنش بین کوزوو و صربستان بالا گرفت. صرب های قومیتی در مناطق شمالی کوزوو در اعتراض به تصمیم مقام های کوزوو مبنی بر الزام خودروهای ورودی از صربستان برای تعویض پلاک خودروها با پلاک کوزوو، جاده ها را بستند و با نیروهای پلیس درگیر شدند.
در این میان، مقام های ارشد وارد جنگ لفظی شدند. آلبین کورتی نخست وزیر کوزوو، الکساندر وویچیچ رئیس جمهوری صربستان را به تحریک خشونت متهم کرد.
نمایندگی ناتو در کوزوو نیز احساس کرد که مجبور است بیانیه ای صادر کند و اعلام کرد که در صورت به خطر افتادن ثبات، آماده مداخله است.
همچنین وضعیت در بوسنی که چینش سیاسی پیچیده اش، بوسنیایی ها، کرووات ها و صرب ها را با هم ترکیب کرده، نگران کننده تر از همیشه است.
تحلیل گران معتقدند که میلوراد دودیک رهبر جمهوری نیمه خودمختار صرب ها در فدراسیون بوسنی برای جدایی واضح تر تلاش می کند که می تواند به بلوای جدیدی در منطقه منتهی شود. تلاش های وی از حمایت نزدیک مسکو و بلگراد برخوردار است.
صربستان به هر حال متحد تاریخی روسیه است و در واژگان عثمانی، زمینی حاصلخیز برای عملیات نفوذ پوتین به شمار می رود.
در حالی که اکثر رهبران اروپایی تمهیدات خصمانه ای را علیه کرملین دنبال کرده اند، رئیس جمهوری صربستان اینگونه نبوده است. وی از پیوستن به رژیم تحریم های اتحادیه اروپا علیه روسیه خودداری کرد. همچنین یک توافق گازی پرمنفعت با مسکو منعقد کرد، حتی با وجودی که بقیه کشورهای اروپایی تلاش می کنند خود را از صادرات انرژی روسیه رها کنند.
حتی با وجودی که حکومت ملی گرایانه رئیس جمهوری صربستان به فرسایش دموکراسی صربستان و افزایش نگرانی ها در مورد آزادی مطبوعات منجر شد، وی به پروپاگاندای دولتی روسیه اجازه داد در صربستان فعالیت داشته باشد.
عثمانی رفتارهای وویچیچ را رفتارهای خودکامه ای می داند که نباید با آن مماشات کرد. فراتر از داعیه ارضی صربستان در کوزوو، وی به دخالت بلگراد در بی ثباتی در بوسنی و همچنین به تلاش های ادعایی خواست کرملین برای دامن زدن به کودتایی در مونته نگرو در سال ۲۰۱۶ برای جلوگیری از پیوستن این کشور به ناتو اشاره دارد.
صربستان برخلاف روسیه نامزد عضویت در اتحادیه اروپاست و موقعیت پیچیده تری را در اروپا به خود اختصاص می دهد. اما ژئوپولیتیک جدید ناشی از تهاجم روسیه به اوکراین، وویچیچ را به گوشه ای رانده است.
کوزوو اما می داند به کدام سمت می خواهد برود، هر چند راه پیچیده ای پیش رو دارد. سازمان ملل، کوزوو را به رسمیت نشناخته و وتوی روسیه در شورای امنیت همچنان یک مانع اصلی است، همچنین بخش قابل توجهی از جامعه بین الملل از جمله پنج کشور عضو اتحادیه اروپا هنوز وضعیت کوزوو را به عنوان یک کشور مستقل به رسمیت نشناخته اند.
در این میان، اتحادیه اروپا پیشتر در سال جاری روند اعطای نامزدی به اوکراین در این اتحادیه را سرعت بخشید که نشان از تحسین این قاره از مبارزات کی یف دارد.
برخی منتقدان در غرب بالکان نگرانند که این مساله، پیشنهاد عضویت کشورهایشان را بیش از پیش به تاخیر اندازد.
اما عثمانی اینگونه نمی اندیشد. وی گفت: برای مدت های طولانی، ما خستگی ناشی از گسترش اتحادیه اروپا را احساس کردیم و شنیدیم. صراحتی که اتحادیه اروپا نسبت به اوکراین نشان داده، جریان را به گونه ای تغییر داده است که اتحادیه اروپا در نهایت فرآیند گسترش را یک فرآیند ژئواستراتژیک می بیند به جای آنکه آن را فرآیندی بوروکراتیک تلقی کند.
نظر شما